GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

[liberec]

Στο Colmar είμαστε μετά τις τρεις, το Kyriad που κλείσαμε για σήμερα είναι από τα φθηνά, αλλά δεν υπάρχει τέτοια ώρα κανένας να μας υποδεχτεί. Και το αυτόματο μηχάνημα του self check-in εκτός λειτουργίας. Καλούμε κάποιο τηλέφωνο και μετά δυσκολίας με τα σπαστά μου γαλλικά ρωτάω τι κάνουμε. Θα πρέπει να περιμένουμε, λέει, μέχρι τις έξι, να φτάσει κάποιος άνθρωπος. Και να περιμένουμε εδώ, ιδρωμένοι στον ήλιο ένα δίωρο? No way! Ακυρώνω όλη την παραγγελία και φεύγουμε για το κέντρο, που βρίσκουμε διαθέσιμο τουλάχιστον ένα Ibis. Η τιμή Colmar για Ibis είναι 80 Ευρώ, όχι λίγα για ένα Ibis. Στο μπάνιο δεν χωράς να στρίψεις. Μετά από ένα δροσιστικό ντους όμως δεν μας νοιάζει. Οι βαλίτσες ήδη βγήκαν και θα κάνουμε βόλτα πραγματικά ελαφρείς. Με μπλουζάκι, αθλητικά, σαν σωστό καλοκαίρι. Τα καλύτερα χωριά είναι λίγο πιο βόρια του Colmar, δυτικά από τον δρόμο. Πρόκειται για τα Mittelwihr, Riquewihr και Ribeauvillé. Είναι πραγματικά παραμυθένια. Λουλούδια, ήρεμοι τουρίστες μιλάνε χαμηλόφωνα για να μην διαταράζουν την γαλήνη. Περνάμε όλα τα χωριά, σε κάποια παίρνουμε καφέ, στο τελευταίο μία παράξενη, σαμπανιζέ θα έλεγα, μπίρα.

[liberec]

..,;

[liberec]

;;..,,

[liberec]

....

[liberec]

...,;']

[liberec]

Επιστρέφοντας στο Colmar, που αφήσαμε για το βράδυ ξαφνικά σκοτεινιάζει και έρχεται μπόρα. Εμείς με κοντομάνικα και να αρχίζουν να πέφτουν σταγόνες σαν σταφύλι. Αλλά το περίεργο ήταν, ότι είμαστε ακριβώς επάνω στο όριο βροχής. Πίσω μας μαυρίλα μαύρη, ακριβώς επάνω μας βροχή, αλλά τριάντα μέτρα μπροστά μας στεγνό! Υποσυνείδητα σκύβουμε, σαν να έπεφτε από μπροστά η βροχή. Από πάνω βρέχει ρε! Επιταχύνω λίγο και ξαφνικά δεν βρέχει. Γελάω μέσα στο κράνος, επιταχύνω, επιβραδύνω και διασκεδάζω. Η μπόρα έρχεται με την ίδια ταχύτητα μαζί μας προς το Colmar, αλλά δεν έχει τα ρεμπρίζ του μποξέρ. Αισθάνομαι ακριβώς όπως τον surfer, που προσπαθεί να πιάσει το κύμα. Να συγχρονιστεί. Μέχρι την πόλη έχω ακόμα δέκα χιλιόμετρα, αλλά πρέπει να φτιάξω «απόσταση ασφαλείας», για να έχω ρεζέρβα για κάποιο φανάρι με κόκκινο, για μικρότερο ρυθμό μέσα στην πόλη και για να ξεκαβαλήσουμε στο παρκινγκ και να κρυφτούμε μέσα στο ξενοδοχείο. Όπως το προέβλεψα, έτσι έγινε. Έφευγα, με κυνηγούσε, στην πόλη με πλησίασε πολύ, με ακούμπαγε. Αλλά μόλις χωθήκαμε κάτω από ένα σκέπαστρο στο παρκινγκ, έγινε ο χαλασμός. Όσο αλλάζαμε στο δωμάτιο, η μπόρα πέρασε και η ατμόσφαιρα μετά την βροχή μύρισε λουλούδια και φρεσκάδα. Βόλτα στο κέντρο της πόλης αποδεικνύει, γιατί να είναι η πιο όμορφη πόλη. Σοκάκια με πολύ όμορφα μαγαζιά, εστιατόρια, καφετέριες, λουλούδια παντού και ήχος νερού. Ναι, το Colmar είναι επάνω σε ένα ποτάμι, αλλά γιατί να ακούγεται παντού?

[liberec]

....;;'

[liberec]

Υπάρχουν κάθε τόσο κάποια σαν παράθυρα προς τα κάτω, ανοίγματα μέσα στο δρόμο με γύρο γύρο χαμηλό προστατευτικό κάγκελο και λουλούδια και «βλέπουν» κάποιο από τα πολλά κανάλια του ποταμού. Διαχέεται ήχος τρεχούμενου νερού, δροσίζει τον αέρα και προσδίδει ένα διαφορετικό στιλ.

[liberec]

.//.,

[liberec]

]][][;.

[liberec]

;;'.

[liberec]

Τα κτήρια είναι παραμυθένια κουκλιά. Μέχρι παρεξηγήσεως! Όλα στην εντέλεια. Το κέντρο είναι αυστηρά μόνο για πεζούς και αρκετά μεγάλο. Όχι απλά τρία στενάκια. Πολλά και με μικρούς λοξούς δρόμους και με στροφούλες. Δεν έχει τόσους κάθετους, εύκολα θα χαθείς. Ένας μικρός λαβύρινθος είναι σωστή έκφραση. Τελικά επιλέγουμε ένα ιταλικό, γιατί «γαλλικές» μερίδες πιθανόν να μην φτάνουν να ικανοποιήσουν έναν ταξιδευτή βεληνεκούς Reims – Saarbrucken – Strasbourg – Freiburg – Colmar! Αντίθετα, εάν κάνετε δίαιτα, είναι τέλεια. Αυτήν την εποχή έχω σχεδόν δέκα κιλά παραπάνω, αλλά δίαιτα στην άδεια? Δεν πάει. Με την επιστροφή όμως κάτι πρέπει να κάνω.

Μετά από εξερεύνηση και της πλατείας με την εκκλησία βρίσκουμε σε ένα παρακείμενο δρομάκι ένα παγωτάδικο. Κάθε καλό φαγητό τελειώνει με γλυκό, με έμαθε η γιαγιά μου Δεν αντέχω, δεν μπορώ να αντισταθώ. Έξω τρία μικρά τραπεζάκια και ένα ελεύθερο με προσκαλούσε. Τι να κάνω. Μετά θα κάνουμε και άλλη αναγκαστική βόλτα πλέον, γιατί με φουσκωμένη κοιλιά δεν πρέπει να πάμε για ύπνο. Ευκαιρία να δούμε το Colmar by night. Είναι πραγματικά ξεχωριστή πόλη.

[liberec]

Colmar

[liberec]

Το επόμενο πρωί ο Θανάσης ξεκινά από την Βασιλεία, εμείς από εδώ, και οι δύο προς καταρράκτες του Ρήνου.
Πως όμως να αποχαιρετήσουμε το Colmar? Δείχνοντας σεβασμό. Τρώγοντας ένα καλό πρωινό σε μία boulangerie. Αφού σήμερα θα είναι το τελευταίο πρωινό στην Γαλλία, έτσι αρμόζει.
Φορτώνουμε την μηχανή και αργά αργά, με σιγανή δευτέρα στο κιβώτιο, ταπεινά περνάμε μέσα στην ζώνη πεζών. Τώρα επιτρέπεται η κυκλοφορία, αλλά μόνο για διανομή, για υποστήριξη καταστημάτων. Είναι νωρίς, οι μαγαζάτορες σκουπίζουν και ετοιμάζονται για άλλη μία τουριστική ημέρα, ο ήλιος ήδη βγήκε.
Βρίσκουμε μία ανοικτή boulangerie, ακριβώς την φανταζόμασταν. Ήσυχη, με τρία μικρά στρογγυλά τραπεζάκια. Παρκάρουμε, ουσιαστικά δίπλα τις μηχανές μας, αρκετά στην άκρη, να μην εμποδίζουμε τα μικρά φορτηγάκια που περνούν. Ένα κρουασάν για την Ελπίδα και δύο για εμένα, δύο cappuccino και απολαμβάνουμε το γαλήνιο πρωινό. Η ιδιοκτήτρια μας χαμογελάει, είναι πασιφανές, ότι μας συμπάθησε, μόλις μας έφερε έξω τον καφέ και βλέπει τον μαστόδοντα σε όλη του την ομορφιά, φορτωμένο και περήφανο να περιμένει φρόνιμα το σάλπισμα για επιστροφή στην πατρίδα. Ίσως επειδή πριν μιλήσαμε με την ίδια μέσα στο κομψό της μαγαζάκι με αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά, για να συνεννοηθούμε για την παραγγελία, ίσως για αυτό δεν μας βάζει στην μάζα των άπλυτων μηχανόβιων, αλλά των πιο κουλτουρέ? Ο κόσμος συγχέει τις έννοιες δυστυχώς. Βάζει ταμπέλες αδικαιολόγητα. Ας ελπίσουμε, ότι με τον τρόπο μας της κάναμε όλους τους ταξιδευτές με μηχανή πιο προσιτούς.

Μιλάμε με την Ελπίδα για το ταξίδι, για την συντροφιά. Αλλά και για το πως ανυπομονούμε να δούμε τα διδυμάκια, τα κορίτσια μας. Άρχισαν να μας λείπουν....

[liberec]

Αναχώρηση από την ωραία Αλσατία. Ο δρόμος στα όρια Ελβετίας, Γερμανίας, Γαλλίας. Εάν δεν βρεθούμε εκεί, θα προχωρήσουμε όλοι στην Μπολόνια και θα βρεθούμε σε ένα [από τον Θανάση κλεισμένο] ξενοδοχείο. Στο αρχικό σχέδιο λέγαμε για τελευταία νύχτα στο Μιλάνο, αλλά το αλλάξαμε. Όλοι ήδη έχουμε πάει πολλάκις, γιατί είναι ένας καλός ενδιάμεσος σταθμός στις με αεροπλάνο εκδρομές στην Ευρώπη. Για σκι στις Άλπεις, για ενοικιαζόμενο [με καλές τιμές] αυτοκίνητο και περιπλάνηση στην γύρο χώρες. Οπότε Μιλάνο πήγαμε και θα ξανά πάμε. Αλλά Μπολόνια φαντάζεται ενδιαφέρουσα πρόταση. Είναι πιο κοντά στην Ανκόνα, από την οποία έχουμε απόπλου μεσημέρι, άρα δεν είναι φρόνιμο να έχουμε τελευταία ημέρα πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε. Από την άλλη, ποτέ δεν θα σταματήσεις εκεί όταν ξεκινάς ένα ταξίδι. Άλλα έχεις κατά νου τότε, όταν φεύγεις. Τώρα με το τέλος ταξιδιού, είναι καλή πρόταση.