GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

**liberec** · 17/04/2012, 16:34

Φτάνοντας στους καταρράκτες που ομολογουμένως είναι εντυπωσιακοί, αντιμετωπίζουμε πολλούς τουρίστες σε μικρό χώρο. Καλά καλά δεν τους χωράει το παρκινγκ. Όλες οι εξέδρες γεμάτες κόσμο, φωτογραφίες, πλοιάρια, γέφυρες. Να το δεις μόνο του, θα εντυπωσιαστείς. Εμείς όμως γυρίζουμε από την Σκωτία και νερά και καταρράκτες είδαμε στην φύση, χωρίς το support και το promotion. Μετά βίας πίνουμε καφέ και φεύγουμε.

**liberec** · 17/04/2012, 16:36

Και καλά κάναμε, γιατί αυτό που μας επιφύλασσε η Ελβετία ήταν πολύ καλύτερο. Περνάμε γύρο από την Ζυρίχη και μετά αρχίζει το πανηγύρι, πιο νότια. Το πέρασμα κοντά στις λίμνες Zuger See, Lauerzer See και κυρίως το νότιο μέρος της Vierwaldstatter See είναι εντυπωσιακό.

**liberec** · 17/04/2012, 16:37

Πάντα το πέρασμα από τις Άλπεις είναι κάτι το ξεχωριστό, αλλά αυτή εδώ η διαδρομή, εάν θα έχετε καλή ημέρα και ορατότητα θα σας ανταμείβει για πολλές άλλες. Αργότερα είμαστε πια στην περιοχή Lugano, που την ξέρουμε από πρόπερσι, αλλά με χειμερινό μαντύα χιονιού, τώρα το πράσινο κέρδισε την μάχη.....

**liberec** · 17/04/2012, 16:38

..[]

**liberec** · 17/04/2012, 16:40

..,.';/

**liberec** · 17/04/2012, 16:42

.../.,;

**liberec** · 17/04/2012, 16:43

Στην Ιταλία μπαίνουμε από το Como. Το υπόλοιπο μέχρι την Μπολόνια θα είναι ρουτίνα. Έτσι νόμιζα.

**liberec** · 17/04/2012, 16:46

Σε μία στάση για κλασικό εσπρέσο του autogrill είναι η Ελπίδα μέσα στο κτήριο. Εκείνη την ώρα δέχομαι SMS. Από τον Παναγιώτη από την Πάτρα/Σοφία [PanVas]. Ο Παναγιώτης με φιλοξένησε πριν κοντά δύο χρόνια στην Σόφια, όταν έκανα το παρθενικό ταξίδι με τον γιο μου. Πολύ καιρό πριν γνωριστούμε προσωπικά, είχαμε εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις και αλληλοσεβασμό. Ο Παναγιώτης είναι δεινός ταξιδευτής και φοβερός συγγραφέας ταξιδιωτικών. Είχε παρόμοια ομάδα φίλων, όπως και εγώ και έκανε παρόμοιου τύπου ταξίδια μαζί τους. Με τον καιρό είχαμε μία στενή επαφή, συχνά mail και σχεδόν καθημερινό chat στο messenger. Η σχέση μας με απόσταση μεταξύ μας, αλλά ουσιαστική. Το μήνυμα είναι μονολεκτικό. Σκέτο. «Νώντας!». Τίποτε άλλο. «Τι Νώντας? Τι έγινε?» Ακόμα πριν επιστρέψει η Ελπίδα, καταφτάνει η απάντηση. «Δυστυχώς είχε σοβαρό ατύχημα. Στην Γαλλία. Μοιραίο.» Τα γόνατα δεν θέλουν να με κρατήσουν. Μα πριν μερικές μέρες δεν μιλήσαμε στο Stirling στην Σκωτία? Ταξίδι είναι ο άνθρωπος, τι βλακείες μου λες? Πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι όταν ερχόταν η Ελπίδα, τα μούτρα κατεβασμένα τα κατάλαβε, την κίνηση να σκουπίσω γρήγορα τα δάκρυα ευτυχώς δεν τα είδε.

**liberec** · 17/04/2012, 16:48

Μηχανικά οδηγώ μέχρι το ξενοδοχείο. Δεν θυμάμαι και πολλά από τον δρόμο. Στην Ελπίδα δεν ήθελα να το πω. Έχασε ξαφνικά τον πατέρα της, όταν γύρναγε από κυνήγι. Για αυτό και τόσο φοβάται για μένα και με βαριά καρδιά με αφήνει να φεύγω. Σίγουρα πάντα τρέμει. Και ο Νώντας ήταν ένα ς από εμάς. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τελικά της το λέω, δεν αντέχω να το κρατώ μέσα μου. Είναι συντετριμμένη, χωρίς η ίδια να τον ξέρει καλά. Μου λέει, ότι εάν αυτό γινόταν όταν ανεβαίναμε την Ευρώπη επάνω, δεν θα ερχόταν, θα γύρναγε πίσω αεροπορικώς. Την καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ προφανώς δεν θα συνέχιζα καν, μαζί θα γυρνάγαμε. Βγάζω το κινητό και σχηματίζω τον αριθμό του Νώντα. Το σηκώνει η Έλενα και την ρωτώ τι έγινε. Λεπτομέρειες δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω. Να έρθουμε πίσω Έλενα μου να σε βρούμε? Δεν είμαστε μακριά, μόλις κατεβήκαμε Ιταλία. Καβαλάμε και μέχρι το πρωί θα είμαστε κοντά σου. Όχι, όχι, αύριο έρχονται από την Θεσσαλονίκη και «θα πάμε τον Νώντα μας» πίσω στην πατρίδα. Όλα είναι πια τακτοποιημένα, έλεγε καημένη ψύχραιμα. Φτάνει να πεις, Έλενα, ερχόμαστε. Όχι, όχι.
Την τελευταία πρότασή της όμως θα την θυμάμαι για πάντα, γιατί με άφησε αποσβολωμένο.
«Σας παρακαλώ παιδιά, σας παρακαλώ, γυρίστε πίσω με προσοχή. Υπόσχεση? Υπόσχεση? Υποσχεθείτε μου, ότι θα γυρίσετε με ασφάλεια!»
Που βρήκε μέσα της την δύναμη, να μοιράζει προσοχή και κουράγιο και για τους δίπλα, δεν μπορώ να καταλάβω....
«Υποσχόμαστε, Έλενα»

**liberec** · 17/04/2012, 16:48

Είμαι πλέον με το πρόσωπο χωμένο κάτω, στα χέρια και κλαίω κανονικά. Η Ελπίδα κάνει ντους, δεν με βλέπει. Όχι, δεν θα ντρεπόμουν καθόλου, δεν είναι αυτό, δεν θέλω να τις ξύνω παλιές πληγές. Κάνω και εγώ το ντους και λέμε να πάμε στο κέντρο, να περιμένουμε τα παιδιά να φτάσουν. Βγαίνοντας στο ισόγειο από το ασανσέρ όμως βλέπουμε φορτωμένο με τις αποσκευές τον Θανάση και την Βάνα. Πλησιάζον την ρεσεψιόν. Τους λέω για τον Νώντα. Ο Θανάσης σταματάει, νομίζω ότι θα πάθει συγκοπή και του πέφτουν οι τσάντες κάτω. Τι είπες τώρα? Λεπτομέρειες και πάλι είναι έξω από ένα ταξιδιωτικό.

**liberec** · 17/04/2012, 16:50

Εμείς με την Ελπίδα πήγαμε στην πόλη, περιμένοντας τα παιδιά να φρεσκαριστούν και να μας βρουν στο κέντρο. Περπατήσαμε λίγο στο κέντρο, δύο zombie. Κάπου παίρνουμε και παγωτό, κάπου νομίζω ήπιαμε καφέ για να περάσει ώρα, γιατί ο Θανάσης αργούσε σχεδόν εκνευριστικά. Δεν θυμάμαι και πολλά από την Μπολόνια, οι φωτογραφίες αργότερα με ενημέρωσαν, ότι είχα παγωτό, εγώ δεν το ήξερα. Στο τέλος δεν αντέχουμε και πάμε σε ένα ιταλικό, ευτυχώς τελικά έρχεται και ο Θανάσης. Το φαγητό εξαίσιο, αλλά ένα μεγάλο σύννεφο πάνω από το τραπέζι μας δεν μας επέτρεψε να το χαρούμε.

Κανονικά, σήμερα θα ήταν η ημέρα του απολογισμού, της τελευταίας βραδιάς μαζί. Δεν βγήκε έτσι όμως. Σαν να το ήξερε κανείς, κάναμε τον απολογισμό ήδη δύο ημέρες πριν, στο Reims.

**liberec** · 17/04/2012, 16:53

Επόμενο πρωί απλώς φορτώνουμε και φεύγουμε για Αγκώνα. Έχει σε ένα σημείο φοβερό μποτιλιάρισμα, αλλά η δεξιά λωρίδα και πάλι δίνει λύση. Εάν είμαστε με αμάξι, το πλοίο δεν το προλαβαίναμε. Στην Ανκόνα πάμε, πρώτη φορά, μέσα στην πόλη, ο Θανάσης ξέρει ένα στέκι από τις άλλες φορές. Κλειστό που είναι, αράζουμε σε μία πλατεία και πίνουμε σε ένα μπαρ-εξέδρα φρουτώδες σαμπανιζέ κρασί....
Έτσι, για το τέλος.

Με αυτό τελείωσε και το ταξίδι μας.

ΗΤΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΒΑΝΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΣΗ