Εγώ μια απορρία έχω και θέλω να μου τη λύσει κάποιος...
Ας πούμε ότι συνεχίζουμε αυτή την πολιτική λιτότητας, πληρώνουμε πρωτίστως (ή μόνο) τους τόκους, ξεπουλάμε τα πάντα κοψοχρονία, ανασταίνουμε τις τράπεζες με αντίτιμο τον δικό μας θάνατο, φορολογούμε και άλλο τους μικρομεσαίους, εφευρίσκουμε νέους τρόπους είσπαραξης έκτακτων εισφορών και αναπόφευκτα εκτοξεύουμε την ανεργία σε απίστευτα υψηλά ποσοστά.
Πείτε μου λοιπόν, ακόμα και αν απολυθούν αύριο 200.000 ΔΥ που υποτίθεται ότι αποτελλούν την μέγιστη τροχοπέδη, πότε και πως θα υπάρξει ανάπτυξη. Πείτε μου γιατί εγώ είμαι βλαμμένος, δεν καταλαβάινω και δεν σκαμπάζω γρι. Αναλύστε το με επιχειρήματα, απτά παραδείγματα και ένα χοντρικό μακροπρόθεσμο πλάνο. Πότε θα μπορέσει να ανακάμψει ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, πως θα επανεκκινήσει η πρωτογενής παραγωγή και πως θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (σοβαρές, όχι ελαστικές) όντας μέσα σε αυτό το οικονομικό πλαίσιο; Πείτε μου πόσα χρόνια θα πρέπει να υπομείνουμε όλα αυτά και αν πιστεύετε πραγματικά ότι οδηγούν κάπου.
Μια απλή απορρία είναι.