Είναι απολύτα λογικό οι εμπειρίες μας να επηρεάσουν τα παιδιά μας...Ο γονιός θα παέι το μικρό παιδί στον αθλητισμό την μουσική, το θεατρικό παιχνίδι, τους χορούς κτλ...δεν χρειάζετε να περιμένει, αν φυσικά υπάρχει ενδιαφέρον για κάτι από το παιδί πάμε και εκεί. Δοκιμάζει το παιδί και αν του αρέσει συνεχίζει αλλιώς πάμε για άλλα...το θέμα είναι να είμαστε σε θέση να ακούσουμε το παιδί και να μην μουλαρώνουμε...
Στον αντίποδα θα ήθελα να ήξερα πόσο ευκολα θα πήγαιναν κάποιοι δημοκράτες γονείς που δεν σπρώχνουν τα παιδιά τους στα δικά τους χόμπι, τον γιό τους να γίνει χορευτής στο μπαλέτο εφόσον το επιθυμούσε...
Τεσπά κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου για να πλατύνει η κουβέντα και ίσως και η σκέψη...
Κατά τα άλλα τα παιδιά μια χαρά ωριμάζουν μέσα από τέτοιες διαδικασίες και είναι και ο καλύτερος τρόπος...το να δίνεις σε παιδία ευθύνες στις οποίες μπορούν να ανταπεξέλθουν και να τα βοηθάς ταυτόχρονα είναι ότι καλύτερο...
Δουλεύοντας πάνω από 10 χρόνια με παιδιά κάτι κατάλαβα ο έρμος...παρακίνηση και ενδιαφέρον χρειάζονται...Καλό είναι να δοκιμάζουν και έτσι θα καταλήξουν στο τι τους αρέσει...και εμείς πρέπει να τους δίνουμε την δυνατότητα δοκιμής...
Αυτά για τα παιδιά από τα λίγα που κατέω και σχετικά με το θέμα δίτροχο εντουράκι και πολύ ποδήλατο ταυτόχρονα θα πρότεινα...![]()