Έχω περάσει τα δεύτερα ...άντα προ καιρού. Επανήλθα στον χώρο των δύο τροχών μετά από 25 χρόνια. Από μιά 400άρα KAWASAKI των 20 χρόνων μου σε μιά μεταχειρισμένη YAMAHA 250 σήμερα. Άλλες συνθήκες τότε, άλλα μυαλά, αλλοιώς τώρα. Τότε ήταν οι ανοιχτοί δρόμοι, το ρίσκο, η κατανίκηση του φόβου. Τώρα είναι η πρακτικότητα, η ευκολία στο παρκάρισμα, η ικανοποίηση οτι μπορείς να κάνεις ό,τι και τα παιδιά σου (...και περισσότερα γιατί τα παιδιά μου προτιμούν το αμάξι που έχει και cd).
Aυτό που θα ήθελα να συνεισφέρω στην συζήτηση ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν τους δύο τροχούς είναι οτι η χαρά της μοτοσυκλέττας, όση και αν είναι, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον πόνο έστω και μιάς γρατζουνιάς.
Γι' αυτό "παιδιά μου" προσέξτε.
Εύχομαι σε όλους πολλά, ασφαλή και ευχάριστα χιλιόμετρα.