Στο γυρισμό προς Rila τρώμε πάλι μια μικρή βροχούλα αλλά ευτυχώς για πολύ λίγο, δεν προλαβαίνει να μας μουσκέψει και βγαίνουμε στην εθνική για Ελλαδιστάν...
Το ταξίδι τελειώνει, τα συναισθήματα ανάμικτα και φτάνουμε Θεσσαλονίκη. Κάνω ένα λάθος εκεί στον περιφερειακό και γυρνάμε σαν τις άδικες κατάρες γύρω γύρω μέχρι να μας σώσει τελικά ο Χαρούληζας που αναγνωρίζει το δρόμο και μας βγάζει τελικά στη σωστή έξοδο και τέλος στο σπίτι της αδερφής μου. Κάνουμε ένα γρήηγορο ντουσάκι και βγαίνουμε για να πάμε στο Ινγκλις, ένα ταβερνάκι στην Άνω Πόλη, όπου έχουμε ραντεβού για μεζέ και μπυρίτσα με τον Ηλία τον Βροχίδη και την κοπέλα του. Τον Ηλία τον ξερετε, δε χρειάζεται συστάσεις (παρ’όλα αυτά, να το site του http://madnomad.gr/main/ ), χάρηκα που τον γνώρισα από κοντά και πήρα λίγη από τη λάμψη της ματιάς του. Ανταλάξαμε ιστορίες από ταξίδια, μας είπε τα σχέδια του για την Αφρική του 2013 και έτσι γλυκά γλυκά πήγαμε νάνιζα...
![]()