Καλώς σας βρήκα και επίσημα, μετα απο κανα δυο χρόνια σιωπηλής ανάγνωσης.
Είμαι ο Ανδρέας, καβαλάω ενα KTM LC4 640, και θα σας διηγηθώ μια ιστοριούλα...
Βρισκόμαστε στην Κεφαλλονιά, κάπου στο 2006,Οκτώβρης ή Νοέμβρης,κατα τις 10 το βράδυ και το κρυο εχει αρχίσει να γίνεται αισθητό.
Εχω τελειώσει αργά απο την δουλειά, το κεφάλι μου καζάνι, οπότε αποφασίζω να πάω μια χαλαρή βολτίτσα γύρω γύρω το Αργοστόλι.
Αφού βολτάρω για κανένα τεταρτάκι χαλαρα , αποφασίζω να σταματήσω σε κάτι παγκάκια δίπλα απο την θάλασσα,για τσιγαρο ,χάζεμα
θέας,διαλογισμό κτλ.. Χτυπάει το κινητό μου, είναι ο κολλητός μου ο Μητσάκος,φρέσκος κάτοχος KTM EXC 200 για πρώτη μοτόκαι με
ψήνει για μπυρίτσα στην μοναδική μπυραρία της πόλης. Συμφωνούμε οτι θα βρεθούμε εκεί σε μισή ωρα , οπότε για να περάσει η ωρα, καβαλάω
το ΚαΤεΜι και βολτάρω άσκοπα , καίγοντας βενζίνη (το κρατάμε αυτό)
Μετα απο αρκετα παραπάνω απο το προαναφερθέν μισάωρο, εμφανίζεται ο Μητσάκος με το EXC,κάνοντας γνωστή την παρουσία του τοις πάσι με
μερικά "περάσματα" πάνω κάτω, σουζίτσες κτλ (κ@βλωμένος, μόλις το είχε πάρει) , καίγοντας και αυτός βενζίνη....
Μετα απο κάνα δυο μπυρες,μπλα μπλά , σχολιασμό των ελαχιστων εκπρόσωπων του αντίθετου φύλου που επαιζαν στο μαγαζί εκείνο το βράδυ,
χτυπάει το κινητό: Είναι μια γκόμενα που ψήνει ο Μητσάκος,μαζί με την *&#νάρα φίλη της και αναρωτιούνται αν ψηνόμαστε να πάμε να της
πάρουμε απο το σπίτι της πρώτης και να πάμε να "δουμε καμιά ταινία σπίτι σου ή στου φίλου σου"
Απόλυτα σύμφωνοι και χαρούμενοι για την απρόσμενη αλλαγή που μας επιφύλασσε η νύχτα, πληρώνουμε και καβαλάμε ευτυχισμένοι και
φουριόζοι γιατι οι γκόμενες έμεναν και καμμιά 20αριά χιλιόμετρα μακριά και η ώρα ήταν ήδη λίγο περασμένη.
Δεν προλάβαμε να κάνουμε πάνω απο χιλιόμετρο, όταν το 640, με βλακωδώς ξεχασμένο το ρουμπινέ στην ρεζέρβα, έμεινε απο βεζίνη . Τα
βενζινάδικα στο νησί κλείνουν κάπου στα μεσάνυχτα (στην πόλη) πλην ενός , το οποίο και αποφασίσαμε κατόπιν γρήγορου συμβουλίου να
επισκεφθεί ο Μητσάκος μέχρι να σπρώξω εγω το μηχανάκι σε κάποια άκρη που θα μπορούσε να μείνει την νύχτα ωστε να κερδίσουμε χρόνο στην
περίπτωση που το βενζινάδικο ήταν κλειστό.Που ήταν.
No problemo !!! Θα πάμε δικαβαλιά μέχρι το σπίτι του Μήτσου και θα πάρουμε το αυτοκίνητο και αυριο θα μαζέψουμε το 640.Κούνια που μας κούναγε....
Ξεκινάμε δικάβαλο με τον Μητσάκο στο τιμόνι και εμένα πίσω με τα πόδια να κρέμονται , να εφαρμόσουμε το σχέδιο αλλαγής οχήματος.
Απο το σημείο που είμαστε, βολεύει να κόψουμε δρόμο απο μια ανηφόρα που θα μας γλιτώσει χρόνο , οπότε και το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και κάπου στην μέση της ανηφόρας , η οποία αποκτά κλίση hillclimb λίγο νωρίτερα, θές η απειρία του Μήτσου στο χειρισμό του γκαζιού με
φορτίο πέραν του κορμιού του σε τέτοια κλίση, θες το παραπάνω λάδι στην βενζίνη (δεν παίζει τρόμπα λαδιού,καθαρόαιμο enduro λέμε !) ,
το EXC τραβάει ενα γαμάτο μπούκωμα και σβήνει...
Αφού γλιτώνουμε την σαβούρα με ...όπισθεν λόγω κλίσης, καταφέρνουμε να ισορροπήσουμε το μηχανάκι και να το κατεβάσουμε σε ενα πιο
επίπεδο σημείο, οπου περνάμε ενα δεκάλεπτο ρίχνοντας μανιβελιές μέχρι να ξεμπουκώσει και να αποφασίσει να πάρει μπροστά.
Με εμένα πλέον στο τιμόνι και τον Μητσάκο πίσω, βγάζουμε την υπόλοιπη ανηφόρα και βγαίνουμε επιτέλους σε επίπεδο δρόμο. Με το σπίτι του
Μήτσου καμμια δεκαριά χιλιόμετρα μακριά, τον χρόνο να μας κυνηγάει αφού με τούτα και με εκείνα εχει περάσει καμμια ώρα και πρέπει να
αλλάξουμε και ρούχα γιατι βρομοκοπάμε ιδρωτίλα και Castrol , καρυδώνω το γκάζι.
Κανα 5άρι χιλιόμετρα παρακάτω.....μαντέψτε....
Ναι, μείναμε και με το EXC απο βενζίνη.Στην μέση μιας α-τε-λεί-ωτης ευθείας, η οποία όπως ανακαλύψαμε σπρώχνοντας το ρημάδι, είχε
και μια ελαφρά ανηφορική κλίση στο μεγαλύτερο μέρος της, την οποία δεν είχαμε αντιληφθεί ποτέ μεχρι τότε...
Στο τέλος της ευθείας ξεκινάει μια κατηφόρα καλή, η οποία αν δεν φρενάρεις πουθενα και με λίγο καλές γραμμές, σε πάει σχεδόν μέχρι το
σουβλατζίδικο του χωριού,στο οποίο δούλευε ντελιβεράς ενας φίλος, ο Νίκος.
Το σουβλατζίδικο κλειστό,αλλα το κινεζόπαπο που έκανε ντελίβερυ ο Νικόλας στη θέση του, εκει που ήταν τους τελευταίους τρείς μήνες δηλαδή,
απο τότε που έσπασε και το παράτησε εκεί.
Απάντηση με παράθεση
Aρκετά αργότερα , με σκυμμένα κεφάλια και με το exc στα χέρια, χαθήκαμε στο ξημέρωμα....
Δημοσιεύθηκε αρχικά από vaska
