Τις τελευταίες δέκα μέρες αποφάσισα να μετρήσω πόσα εικονοστάσια υπάρχουν στους δρόμους της Πάτρας. Από Βραχναϊκα μέχρι Ρίο. Δεν θα πω το νούμερο. Όχι πως δεν έχει σημασία. Έχει και παραέχει. Απλώς στεκόμενη μπροστά σε κάθε καινούργιο εικονοστάσι που συναντούσα είχα να κάνω με μία ακόμα τουλάχιστον αδικοχαμένη ανθρώπινη ζωή. Έναν συνανθρωπό μας. Όχι σα νούμερο μα χαμένη ανθρώπινη ύπαρξη. Ανθρώπινες ψυχές που εύχομαι να έχουν αναπαυθεί κοντά στο Θεό, μα η απώλεια τους έχει γεμίσει θλίψη και ωδίνη τους προσφιλείς τους. Τυγχάνει να είμαι εκπαιδευτικός κι έχω ιδιαίτερη ευαισθησία σε όποιοδήποτε θέμα άπτεται της εκπαίδευσης.
Σε κάθε εικονοστάσι που έβρισκα συνεχώς αναρωτιόμουν.
<'Αραγε ο δράστης οδηγός και το θύμα οδηγός είχαν επαιδευτεί σωστά ;>
Όπως η εκπαίδευση στο σχολείο και στα φροντιστήρια δεν είναι εμπόριο ούτε μια απλή παροχή υπηρεσιών και γνώσεων, έτσι και η εκπαίδευση των υποψηφίων οδηγών δεν είναι εμπόριο και απλή παροχή υπηρεσιών. Η ευθύνη των δασκάλων οδήγησης είναι τεράστια. Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν άνθρωποι που διακατέχονται από ανευθυνότητα, επιπολαιότητα, προχειρότητα , opportunismo. Σε περίοδο κρίσης ζούμε. Πρέπει όμως να υπάρχει και φιλότιμο, συνείδηση. Οι έμποροι ναρκωτικών εκμεταλλεύονται το νεανικό ενθουσιασμό και περιέργεια οδηγώντας νέους σε δρόμους σκοτεινούς χωρίς επιστροφή. Και οι δάσκαλοι οδήγησης έχουν να κάνουν ως επί το πλείστον με νέους ανθρώπους που το αίμα τους βράζει, ο ενθουσιασμός είναι στα ύψη, τα οικονομικά τους εξαιρετικά χαμηλά. Τώρα ξεκινούν να δουλεύουν οι λίγοι και οι περισσότεροι είναι ακόμα οικονομικά εξαρτημένοι από τις οικογένειές τους. Και οι έμποροι ναρκωτικών και οι δάσκαλοι οδήγησης κρατάνε στα χέρια τους ανθρώπινες ζωές. Και οι μεν πρώτοι 1000% θα τις οδηγήσουν στο θάνατο. Οι δεύτεροι όμως μπορούν να επιλέξουν αν θα τις κατευθύνουν στη ζωή ή στο θάνατο. Και μάλιστα οι δεύτεροι οι δάσκαλοι της οδήγησης, αν διαλέξουν να εκπαιδεύσουν πλημμελώς τους μαθητές τους, τότε στατιτικά οδηγούν προς το θάνατο και τους μαθητές και όσους θα μοιραστούν τους ίδιους δρόμους με τους μαθητές τους. Το ανθρώπινο αίμα είναι σε όλους κόκκινο και πονάει το ίδιο απ΄ όποιο σώμα κι αν χύνεται, είτε πλούσιου είτε φτωχού, είτε μεγάλου είτε μικρού, είτε επίσημου είτε άσημου. Γι΄αυτό φίλτατοι δάσκαλοι οδήγησης αναλογιστείτε την κρισιμότητα και την ευθύνη του λειτουργήματός σας. Όχι δεν θα κάνω υποδείξεις στη δουλειά σας μιας και δεν έχω αυτές τις γνώσεις. Ωστόσο επειδή εκπαιδευτικός είμαι, επιτρέψτε μου να πω ότι η ύπαρξη καθενός εικονοστασίου ίσως φέρει και το λιθαράκι ευθύνης κάποιου από εσάς. Εύχομαι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου όσοι δάσκαλοι οδήγησης έχουν την τύχη ή την ατυχία να διαβάσουν αυτές τις σκέψεις να μπορούν να κοιμούνται το ίδιο ανάλαφρα και γαλήνια μετά. Η Πάτρα ας μην ξεχνιόμαστε είναι πόλη φοιτητική. Το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ της πόλης έχουν χιλιάδες φοιτητές. Πολλοί από αυτούς τους φοιτητές και φοιτήτριες υπήρξαν πελάτες ή είναι μελλοντικοί πελάτες των σχολών σας. Τα οικονομικά των περισσοτέρων είναι περιορισμένα έως μηδαμινά. Όσο ελάχιστα είναι τα οικονομικά τους τόσο μεγάλη είναι η επιθυμία τους ν΄αποκτήσουν δίπλωμα οδήγησης. Το γνωρίζετε καλύτερα απ΄ όλους μας, μιας και καθημερινά μπαίνουν στα γραφεία σας. Οι φοιτητικές ευκολίες και προσφορές που ίσως τους κάνετε είναι σεβαστές και αξιέπαινες, ΑΡΚΕΙ να μην συνοδεύονται και από περικοπές και εκπτώσεις και υποβάθμιση της ποιότητας των γνώσεων που τους παρέχετε και από μειώσεις στην ποιότητα και ποσότητα των μαθημάτων που τους κάνετε. Δεν θα σταθώ στο μη νόμιμο του πράγματος που είναι σοβαρότατο, μα στο ηθικό και ανθρώπινο που είναι ανεκτίμητο.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από vaska
)
