Αναδημοσιεύω από το Στόμα του Λύκου (φαντάζομαι δεν θα έχει πρόβλημα):
Ένα βήμα πίσω
Μερικές φορές κολλάω σε μια λεπτομέρεια. Κάτι. Που δεν το καταλαβαίνω αμέσως, αλλά μένει στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μέχρι να έρθει η ώρα του.
Φτιάχναμε κάποια πράγματα του 1300 και του 185 στην ταράτσα του Χρήστου. Κάποια στιγμή έχει γυαλίσει ένα καπάκι, το έχει αφήσει στον πάγκο και κάνει ένα βήμα πίσω και το κοιτάει. Μ' άρεσε το ένα βήμα πίσω. Σαν συμπεριφορά.
Ένα βήμα πίσω κάνει κάποιος που έχει φτιάξει κάτι, έχει δημιουργήσει κάτι. Για να το δει. Ένας ζωγράφος θα κάνει ένα βήμα πίσω, ένα κηπουρός, ένας φωτογράφος. Κάτι που το αγόρασες απλά, χωρίς να επέμβεις πάνω του σπάνια θα σε κάνει να κάνεις αυτό το βήμα.
Το προτιμώ να κάνω βήματα πίσω απ' το να προσπερνάω πράγματα. Το προτιμώ να κάνω βήματα πίσω και να σέρνω, με προσπάθεια, από το παρελθόν στο παρόν παλιά βινύλια, παλιά μηχανάκια, παλιά ραδιόφωνα...
Όχι για να ξαναζήσω το παρελθόν. Πολλοί νομίζουν ότι γι' αυτό γίνεται η ιστορία. Ότι προσπαθείς να είσαι πάλι 'πιτσιρίκι'. Όχι, δεν πιάνεις όλα αυτά τα πράγματα και τα γυαλίζεις, τα γιατρεύεις, τα φροντίζεις για να ξαναζήσεις το παρελθόν.
Για να ομορφύνεις το παρόν το κάνεις.
Για να δημιουργήσεις κι όχι να αγοράσεις.
Πάντα το να δημιουργείς έχει κόπο. Κι εκεί είναι η ομορφιά του όλη. Σε χρήμα χάνεις, σε χρόνο χάνεις, σε όλα χάνεις. Μόνο σε ψυχή κερδίζεις.
Η Παναγιώτα στο μπλόγκ της, το έχω στα λινκ, επίσης κάνει βήματα πίσω πολλές φορές. Και πολλές φορές φτιάχνει. Διαβάζω τις ιστορίες της κι είναι σαν να βλέπω να φτιάχνεται κάτι με κλαδάκια χωρίς να ξέρεις τι θα βγει κι ούτε σε νοιάζει, θέλεις μόνο να βλέπεις με πόση φροντίδα γίνεται.
Κουράζομαι από τους ανθρώπους που κάνουν μόνο βήματα μπροστά. Που 'θάβουν' το παρελθόν, που όλα είναι 'τώρα' που προχωράνε αμείλικτα ξεχνώντας. Δε μπορώ ποτέ να το κάνω αυτό. Όταν δεν έχω δρόμο πίσω μου τότε δεν έχω δρόμο μπροστά μου.
Και προσπαθώ να κάνω πάντα αυτό που κάνει κι ο Χρήστος. Ένα βήμα πίσω. Τι προσπέρασα; Τι άφησα; Τι ξέχασα; Τι παραμέλησα; Τι άξιζε να δω; Ποιο κομμάτι του εαυτού μου έχασα;
Και κοιτάζοντας για λίγο, σ' αυτό το βήμα πίσω, αποφασίζω ποιός θα είμαι αύριο.
Φέτος, αν και ξεκίνησα από πέρυσι, έχω κάνει πολλά βήματα πίσω, και σκοπεύω να κάνω κι άλλα. Κι έχει κάνει το Σήμερα και το Τώρα τόσο πιο όμορφο. Ειδικά όταν αποφασίζεις να παίρνεις μερικές φορές δρόμους που δεν πήρες.
Καλησπέρα, και μη φοβάστε, ενίοτε να είστε κάποιοι άλλοι. Έστω για πρόβα. Soul searching το λένε νομίζω.
Ωραίοι και οι δύο!
Απάντηση με παράθεση
