την καλημέρα μου
δεν πολύ γράφω πλέον στο κυρίως αλλά είπα να πω την άποψη μου αυτήν την φορά.η απόφαση για το να φύγεις έξω δεν είναι καθόλου εύκολη και απαιτεί αρκετές θυσίες, όσο κι αν κάποιοι η κάποιες δεν το βλέπουν η δεν θέλουν να το αντιληφθούν.το θέμα είναι ότι αν και με κάποια από αυτά που γράφει η συγκεκριμένη κuρια θα μπορούσα να συμφωνήσω διότι εντελώς άδικο δεν έχει,παραβλέπει εντέχνως πιστεύω να αναφέρει ότι το τi θεωρεί ο καθείς μας ποιότητα ζωής είναι σχετικό.για άλλoν είναι το να μην αναπνει το τσιγάρο του διπλανού του σε μιαν καφετέρια.για κάποιον άλλoν να μην περπατάει στις βρωμιές του καθενός στα πεζοδρόμια.για κάποιον άλλoν πάλι μπορεί να είναι να απολαμβάνει όπως ξέρει και μπορεί, τiς στιγμές γαλήνης με την οικογένεια του και τους φίλους του στην χώρα του και στον τόπο του δίχως να νιώθει ο παρείσακτος και ο ξένος ότι κι αν κάνει και όσο ψηλά και να φτάσει σε μιαν άλλην χώρα.
φιλικά
γιάννης
και κάτι ακόμα,αν πραγματικά θέλει να φύγει,μπορεί να το κάνει,δεν χρειάζεται να γκρινιάζει και να μεμψιμοιριεί διαρκώς ότι της φταίνε όλα σε αυτoν τον τόπο, ένα διαβατήριο(σε κάποιες περιπτωσεια ούτε καν αυτό),ένα εισιτήριο και κάποια χρήματα για την αρχή χρειάζεται ως προς το πρακτικό κομμάτι...
Όσο για mpαλκονια με ντουλάπες που προσβάλλουν την αισθhτική,από που να το πιάσω και από που να ταρχίσω,ότι δηλαδή αυτό μας μάρανε,θα ρωτάμε τώρα και την γνώμη του γείτονα για το αν μας επιτρέπει να βάλουμε τα φρούτα η την σκούπα μας στο mpαλκoνi μας η νομίζει ότι στο εξωτερικό μόνο έπιπλα του λουδοβικού του 16ou θα αντικρύζει κάθε προη μαζί με τα κρουασαnia και της τα βουτυράτα της...