Δημοσιεύθηκε αρχικά από el_hymador
Με τον κ@λο;;;;;;;
Με τον κ@λο;;;;;;;
"ελλαδα ειναι η χωρα οπου ο λαζοπουλος κανει σατιρα και ο αρκας προπαγανδα....(!)"
Ωραίος ο Δήμαρχος...
http://www.youtube.com/watch?v=-XuIfISfXD8
και μονο που ακους το ονομα Παχτας, καταλαβαινεις για ποιανου καλο ειναι η "επενδυση" αυτος πριν λιγα χρονια θα εδινε τη Θασο δωρο με το Πορτο Καρας...
Accipere quam facere praestat injuriam
Αφου υπάρχει αντίδραση στη περιοχή ... ας κάνουν ένα δημοψήφισμα να δούμε πόσοι θέλουν να φάνε τα σκατά του ορυχείου ..και πόσοι όχι ...
Αλλιώς ας λουστούν την οργή των κατοίκων....με ότι συνεπαγέται....αυτή..
Somewhere in my soul
there’s always Rock ‘n’ Roll.
Yeahhh..
Μωρε σωστά τα λες, αλλά εδω δεν ρώτησαν 11.000.000 νοματέους αν θέλουν να "σωθούν", θα το κάνουν για λίγους ιθαγενείς στην Χαλκιδική; Και στην τελική τι θα κληθεί να ψηφίσει κανείς; ΝΑΙ δέχομαι να ψοφήσω απο καρκίνο και νεοπλασματικές ασθένεις εγώ και τα παιδιά μου;
Οποιος δε μαθαίνει απο το παρελθόν του... ειναι καταδικασμένος να ζήσει τα ίδια και στο μέλλον... Τα ορυχεία ειναι λύση επιβίωσης με τιμημα την υγεία των κατοικων .. το γνωρίζουν ολοι τους...ας το σκεφτούν καλύτερα..
Somewhere in my soul
there’s always Rock ‘n’ Roll.
Yeahhh..
Στην Αλεξανδρουπολη που έγινε κάτι σαν δημοψηφισμα πάντως το 90% των ανθρωπων (μαζι με τοπικους άρχοντες) ειναι κατα.
Λες να μην εξορυξουν το χρυσο στο Πέραμα? Λες να μην εξορυξουν το χρυσο στις Σαπες?
ήδη γνωριζω κόσμο που προσπαθεί να 'μπει' στην εταιρία "Χρυσωρυχεια Θράκης" μεσο γνωστων κτλ κτλ, ανθρωποι που δε το θελαν με τπτ να βγει ο χρυσος γιατι ειναι επικινδυνος!
Μας φέραν εκει που θελαν οι πολιτικοι μας, και σε λιγακι ακομα θα παρακαλάμε να τον 'βγαλουν' το χρυσο για να πάρουμε κανα ενσημο/μεροκαματο
Ρε παιδια δεν παει ετσι....δεν μπορεις να θελεις αναπτυξη και να μην εκμεταλλευεσαι τον πλουτο σου σα χωρα.
Αυτο που θα μπορουσαν να κανουν οι κατοικοι, ειναι να εξασφαλισουν πως θα τηρηθουν περιβαντολογικοι κανονες, δεν ειναι δυνατον αυτο να μην μπορει να γινει, εδω στα πυρηνικα εργοστασια γινεται.
Θυμαμαι στην Αμοργο το νησι των ανεμων που οι ντοπιοι ξεσηκωθηκαν γιατι οι ανεμογεννητριες θα τους χαλουσαν οπτικα το περιβαλλον. Εκει και στην Ικαρια φυσαει αερας για ολη την Ελλαδα. Και μαλιστα, επειδη το ειχα συζητησει τοτε το θεμα, το συνηθισμενο επιχειρημα που ακουγες ηταν, 'γιατι να κανουμε εμεις κατι για το κρατος, αφου αυτο δεν κανει τιποτε για μας'. Πενταχρονα και βγαλε...
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Παραθέτω ενα άρθρο που κράτησα, αλλα δυστυχώς δε θυμαμε τη πήγη για να λινκάρω
Πριν λίγους μήνες, σας είχαμε μιλήσει σε αυτό το άρθρο σχετικά με το ζήτημα των εξορυκτικών δυνατοτήτων της χώρας μας. Επίσης, εκεί παρουσιάσαμε και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει πολλά χρόνια τώρα η ελληνική πολιτεία τις εξορύξεις.
Αν και αρκετά γενικό, σε εκείνο το άρθρο παραθέσαμε τις γνώσεις μας για το θέμα των ορυκτών πόρων της χώρας μας, αλλά και τη γνώμη μας για την αξιοποίησή τους. Η γνώμη αυτή, χοντρά χοντρά κινείται εντός των εξής αξόνων:
1. Οι ορυκτοί πόροι είναι πεπερασμένοι. Δηλαδή, για να δημιουργηθούν χρειάζεται να περάσουν εκατομμύρια χρόνια. Άρα, η αξιοποίησή τους πρέπει πάντα να κατευθύνεται σε εξορύξεις εντελώς αναγκαίες υπό την έννοια ότι πρέπει να αφήσουμε το δυνατόν περισσότερα αγαθά στις επόμενες γενιές.
2. Όλες οι εξορύξεις δημιουργούν περιβαλλοντικό πρόβλημα. Είτε μικρό είτε μεγάλο, πάντα δημιουργείται πρόβλημα. Από την άλλη, η τεχνολογία σήμερα μας δίνει τη δυνατότητα (στο βαθμό που πληρώσουμε και τη χρησιμοποιήσουμε) να αποκαταστήσουμε ή να προλάβουμε το μεγαλύτερο ποσοστό των προβλημάτων αυτών.
3. Ένα σοβαρό κράτος, πρέπει να διαχειρίζεται συνολικά τις εξορύξεις του και πάντα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Έτσι, ένα κράτος δε μπορεί να παραχωρεί ένα κοίτασμά του, χωρίς πρώτα να υπάρχει μια συνολική οικονομοτεχνική μελέτη που θα συνδέεται με τον προϋπολογισμό του κράτους και αποβλέπει σε βάθος τουλάχιστον 10ετίας. Να το πούμε με άλλα λόγια: ένα σοβαρό κράτος δε μπορεί να χαρίζει τα πολύτιμα κοιτάσματα του για ψίχουλα.
Χρυσός στην Ελλάδα, Αλήθειες και Ψέματα
Κοιτάσματα Χρυσού
Υπάρχει χρυσός στην Ελλάδα? Καταρχάς το “υπάρχει” δεν είναι η σωστή ερώτηση. Πάντα και παντού υπάρχει σχεδόν. Το ζήτημα είναι αν αυτός που υπάρχει αξίζει να εκμεταλλευτεί με βάση τις κάθε στιγμή τιμές του χρυσού παγκοσμίως. Στην Ελλάδα έχουμε κάποιες ποσότητες (κυρίως στη Χαλκιδική και τη Θράκη) οι οποίες τα τελευταία χρόνια είναι εκμεταλλεύσιμες.
Σημαντικό είναι ότι πριν την εξόρυξη, μόνο “στο περίπου” μπορεί να γίνει εκτίμηση των αποθεμάτων του κοιτάσματος. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς ΠΟΣΟ χρυσό (ή οτιδήποτε άλλο) έχουμε. Μπορούμε να υπολογίσουμε, συνήθως υπολογίζοντας λιγότερο από την πραγματική ποσότητα.
Λεπτομέρεια 1: Δεν μπορούμε να εξορύξουμε το 100% του κοιτάσματος. Ανάλογα την μέθοδο εξόρυξης το ποσοστό που μπορούμε να βγάλουμε ποικίλει από 50% εώς και 90%. Οι μέθοδοι υπόγειας εκμετάλλευσης (σήραγγες) έχουν πολύ μικρότερη αποδοτικότητα σε σχέση με τις μεθόδους υπαίθριας εκμετάλλευσης (open pit).
Λεπτομέρεια 2: Ο χρυσός στο υπέδαφος δεν είναι σε μορφή μετάλλου. Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα οποιοδήποτε χώμα ή βράχο. Μέσα σε αυτό το χώμα σε μέγεθος που φαίνεται μόνο με μικροσκόπιο υπάρχουν απειροελάχιστοι κόκκοι χρυσού. Αυτούς κυνηγάμε.
Λεπτομέρεια 3: Μαζί με το χρυσό συνήθως βρίσκονται και διάφορα άλλα ορυκτά, πολύ μικρότερης αλλά όχι αμελητέας αξίας. Μόλυβδος, Αρσενικό, Ψευδάργυρος είναι κάποια από αυτά.
Συνεχεια του παραπανω
Δικαιώματα και Διαδικασία Εξόρυξης - Εκμετάλλευσης
Με βάση τη διεθνή νομοθεσία, η βασική λογική για να μπορέσει κάποιος να στήσει ένα ορυχείο είναι η εξής:
α) Εντοπίζει το κοίτασμα (είτε κάνει ο ίδιος έρευνα αφού έχει ζητήσει άδεια από την κυβέρνηση είτε το έχει εντοπίσει η κυβέρνηση και το δημοπρατεί).
β) Αγοράζει τα δικαιώματα με διαγωνισμό. Αυτό σημαίνει ότι η εκάστοτε κυβέρνηση έχει υπολογίσει στο περίπου πόσο χρυσό έχει στο υπέδαφος. Πολλαπλασιάζει με την τρέχουσα τιμή του χρυσού και βρίσκει προσεγγιστικά που πρέπει να κυμαίνονται οι προσφορές.
Σε αυτή την φάση ο πλειοδότης ουσιαστικά έχει αγοράσει τον χρυσό που βρίσκεται στο υπέδαφος και τον έχει ήδη πληρώσει. Το δικό του αναμενόμενο κέρδος βρίσκεται στην διαφορά υπολογισμού-πραγματικότητας και στα υπόλοιπα ορυκτά που θα εξορύξει μαζί με το χρυσό.
Για να ξεκινήσει την εξόρυξη όμως δεν αρκεί να σου “ανήκει” ο χρυσός που βρίσκεται στο υπέδαφος. Πρέπει και να σου επιτραπεί να τον βγάλεις και να τον χρησιμοποιήσεις. Να πάρεις δηλαδή άδεια εκμετάλλευσης και για να την πάρεις αυτή πρέπει να σου εγκριθούν οι μελέτες αποκατάστασης/εξόρυξης/
εμπλουτισμού (η διεργασία με την οποία από το “χώμα” παίρνουμε τελικά το μέταλλο).
Εδώ αρχίζουν τα περίεργα και αυτό γιατί ο χρυσός έχει δύο ιδιότητες που τον κάνουν και εξαιρετικά πολύτιμο:
α) Είναι σπάνιος. Δηλαδή αν σε 1 τόνο χώματος καταφέρεις να βρεις 5 γραμμάρια χρυσό (όχι παραπάνω από 2-3 κόκκους ζάχαρης σε μέγεθος), είσαι αρκετά κωλόφαρδος. Αυτή η περιεκτικότητα θεωρείται πλούσια. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να βρεις κάτι να κάνεις με τα υπόλοιπα 999.995 κιλά άχρηστου χώματος.
β) Είναι ευγενές μέταλλο. Δεν σκουριάζει-δεν χαλάει ΑΛΛΑ και δεν “ενώνεται” με άλλα. Αποτέλεσμα είναι ότι για να τον βγάλουμε από το χώμα, οι διαδικασίες απαιτούν βαριά χημικά και μεγάλη κατανάλωση νερού και ενέργειας. Και φυσικά πάρα πολλά και επικίνδυνα απόβλητα. Σκεφτείτε ότι η μέθοδος εμπλουτισμού με κυάνιο (και όχι υδροκυάνιο όπως ακούγεται) θεωρείται από τις πιο ασφαλείς περιβαλλοντικά.
Τι σημαίνουν όλα αυτά? Ότι κάτι τόσο πολύτιμο θέλει και ιδιαίτερη προσοχή για την εξόρυξη και τον εμπλουτισμό του. Αν όλα όμως γίνουν καλά τότε τα πιθανά κέρδη και για το κράτος (με την αγορά των δικαιωμάτων) και για τους πολίτες της περιοχής (με τις θέσεις εργασίας) είναι αρκετά.
Φυσικά, το περιβαλλοντικό κόστος ακόμα και αν ΟΛΑ γίνουν ιδανικά είναι και αυτό τεράστιο. Οπότε είναι θέμα πολιτικής απόφασης το αν αξίζει να γίνει η εξόρυξη και πότε. Σε αυτά προσθέστε και το ζήτημα της εξάντλησης ενός κοιτάσματος. Εάν εμείς επειδή είμαστε τώρα σε ανάγκη το “φάμε” τι θα αφήσουμε στους επόμενους?
Η περίπτωση της Χαλκιδικής
Η ύπαρξη κοιτασμάτων χρυσού στη Χαλκιδική δεν είναι κάτι καινούριο. Ουσιαστικά ενδείξεις γι’ αυτό έχουμε ακόμα και από την εποχή του Μ. Αλέξανδρου. Απλά τότε δεν είχαν τρόπο να το βγάλουν. Σήμερα μάλιστα με τις τιμές στις οποίες κυμαίνεται ο χρυσός τα τελευταία 20 χρόνια, συμφέρει κιόλας η εξόρυξή του.
Πριν τη σημερινή κατάσταση που λίγο πολύ θα έχετε ακούσει, τα δικαιώματα του χρυσού στο υπέδαφος της Χαλκιδικής (σε κάποιες συγκεκριμένες περιοχές) τα είχε αγοράσει μια Καναδική εταιρεία, ονόματι TVX Gold.
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς παλαιότερα
Η Οθωμανική αυτοκρατορία παραχώρησε το κοίτασμα στον Γαλλοεβραίο Χανρίκο Μισραχή και στον Μπέη Νικολάκη Ψυχάρη, οθωμανό υπήκοο (1888). Αργότερα, το 1893 τα προνόμια μεταβιβάστηκαν στη Γαλλοθωμανική «Ανώνυμη Οθωμανική Εταιρεία Κασσάνδρας». Το 1912, μετά την απελευθέρωση, τα μεταλλεία εξαγοράζονται από την Ελληνική Ανώνυμο Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων. Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο η εταιρεία περνά στον Πρόδρομο Μποδοσάκη – Αθανασιάδη και το 1995 ακολουθεί η πώληση της στη καναδική εταιρεία TVX Gold Inc. Όπως καταλαβαίνετε, η ελληνική πολιτεία δεν κατείχε ποτέ στα χαρτιά το κοίτασμα. Όμως εδώ είναι το πρώτο το παράδοξο: Μπορεί ένα μεταλλευτικό ή οποιοδήποτε άλλο κοίτασμα να ανήκει σε κάποιον ιδιώτη και όχι στο κράτος? Μπορεί ένας ιδιώτης να αποφασίσει ο ίδιος εάν θα εξορυχθεί ή όχι ένα κοίτασμα? Ακόμα και αν η Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταβίβασε τους ιδιοκτησιακούς τίτλους, είναι δυνατόν το κράτος να μην κρατικοποίησε το κοίτασμα με νομοθετική ρύθμιση από το 1830 έως σήμερα? Προσοχή, δε μιλάμε για ένα σπίτι ή για ένα χωράφι. Μιλάμε για ένα κοίτασμα.
Η TVX Gold Inc
Όταν ήρθε να εγκατασταθεί στην Ελλάδα έκανε μελέτες για την εξόρυξη και τον εμπλουτισμό. Μελέτες που μια χαρά φιλικές για το περιβάλλον ήταν (πάντα με δεδομένο ότι η οποιαδήποτε εξόρυξη είναι ούτως ή άλλως διαδικασία που μολύνει και ρυπαίνει). Προέβλεπαν εξόρυξη με υπόγειες στοές και εμπλουτισμό με πρωτοποριακές για την εποχή (προ 20ετίας) μεθόδους. Φυσικά αυτοί δεν είχαν το μέγιστο κέρδος, αλλά και πάλι θα είχαν μεγάλο κέρδος.
Σχεδον τελος
Εννοείται ότι οι μελέτες αυτές δεν εγκρίθηκαν ποτέ. Αποτέλεσμα? Η TVX, έφαγε τεράστια νίλα αφού είχε ήδη προπληρώσει κάτι το οποίο δεν μπορούσε να πάρει. Το μόνο που μπορούσε πια να κάνει ήταν να ψάξει να ξαναπουλήσει τα δικαιώματα σε τιμή/σκότωμα.
Η συμφωνία που έκανε η TVX με το ελληνικό δημόσιο ήταν στην ουσία να μεταβιβάσει η εταιρεία το κοίτασμα στο κράτος και το κράτος να την αποζημιώσει όταν το κοίτασμα πουληθεί. Έτσι, τα δικαιώματα για τον χρυσό στο υπέδαφος της Χαλκιδικής βρέθηκαν για πρώτη φορά στα χέρια του Ελληνικού Δημοσίου. Και από εκεί πουλήθηκαν το 2004 στην κοινοπραξία Ελλάκτωρ (Μπόμπολας) - Eldorado Gold (Καναδική). Το τίμημα ήταν α) εξευτελιστικό - μόλις 11.000.000 ευρώ (για ένα κοίτασμα το οποίο τότε κοστολογούταν τουλάχιστον 12.000.000.000 ευρώ (12 δις) και β) πήγε όλο ως αποζημίωση στην προηγούμενη ιδιοκτήτρια TVX. Κέρδος για το Ελ. Δημόσιο? 0 euro.
Πόσο κοστίζει το κοίτασμα?
Καταρχήν εδώ να πούμε ότι ένα κοίτασμα δε μπορεί να πουληθεί. Μπορεί μονάχα να παραχωρηθεί η εκμετάλλευσή του. Από κει και πέρα όπως προείπαμε, η παραχώρηση κοστολογείται από την εξής εξίσωση:
Υποτιθέμενο μέγεθος του κοιτάσματος (η πραγματικότητα είναι πάντα μεγαλύτερη της αρχικής υπόθεσης) Χ Τρέχουσα τιμή χρυσού.
Για να τα βάλουμε κάτω λοιπόν. Το ΙΓΜΕ έχει υπολογίσει πώς στις Σκουριές και στην Ολυμπιάδα, υπάρχουν 10.000.000 ουγγιές χρυσού. Η ισοτιμία σήμερα ουγγιάς – ευρώ είναι 1185.93. Το 2004 που πουλήθηκαν τα ορυχεία, η ισοτιμία ήταν χαμηλότερη. ΧΑΡΙΣΤΙΚΑ ας πούμε ότι ήταν η μισή. Άρα ας πούμε ότι τότε η ισοτιμία ήταν 600 ευρώ η ουγγιά. ΧΑΡΙΣΤΙΚΑ δε μετράμε επίσης τα υπόλοιπα πολύτιμα μέταλλα που μπορούν να εξορυχθούν από το κοίτασμα αυτό. Έστω ότι αυτά τα χαρίζουμε!
Καταλάβατε?
- Με ισοτιμία χαμηλότερη από τη πραγματική
- Με γνώση ότι δεν υπολογίζουμε όλη την ποσότητα του χρυσού
- Χαρίζοντας τα λοιπά μέταλλα
Κοστολογήσαμε το κοίτασμα στα 6.000.000.000 (6 ΔΙΣ) ευρώ.
Όταν το κράτος το πούλησε 11.000.000 (11 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ) ευρώ.
Καλή δουλεία μάγκες. Χάσατε όμως 3 μηδενικά στο δρόμο.
Το ακόμα πιο ωραίο είναι ότι οι κοινοπραξία αυτή πήρε σχεδόν αμέσως έγκριση για να ξεκινήσει η εξόρυξη. Ξαφνικά δεν υπήρξε κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα. Αντίθετα κατατέθηκαν και εγκρίθηκαν σχέδια τα οποία εκτός από ξεπερασμένα είναι ελλιπή (καλύπτουν μόνο κάποιες από τις περιοχές εξόρυξης) και το βασικότερο έχουν σοβαρά προβλήματα. Σημαντικό ζήτημα είναι και το εξής: τα μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας και αποκατάστασης εξαρτώνται και από την αξία του κοιτάσματος. Σε κάτι φτηνό, θα κάνεις προχειροδουλειά, σε κάτι πολύτιμο θα προσέξεις περισσότερο. Οι συγκεκριμένες μελέτες είχαν σχεδιαστεί για τιμή χρυσού 600/ουγγιά. Όταν όμως εγκρίθηκαν ο χρυσός είχε 1200/ουγγιά, γεγονός που επέτρεπε σχεδόν διπλάσια μέτρα προστασίας και αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Κι όμως, το 2011 ο υπ. Περιβάλλοντος, Γ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε κανονικότατα τις ξεπερασμένες/ελλειπείς και λάθος μελέτες δίνοντας την άδεια εξόρυξης.
Τυπικά ορυχεία ανοχτής εκσκαφής (open pit)
Τελικά, η σημερινή κυβέρνηση επιμένει πως υπάρχει κέρδος για το κράτος. Το κέρδος είναι 27% λόγω φορολογίας και επίσης οι άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας στην περιοχή. Όμως ακόμα και στη φορολόγηση κάτι δεν πάει καλά! Όλες οι εταιρίες ως το 2012 πλήρωναν φόρο 40% επί των κερδών και πλέον 20+16%=36%. Άρα, εάν ο φόρος στην Eldoradο είναι 27% πάλι μας ρίχνουν. Έτσι κ αλλιώς, η οποιαδήποτε εταιρία εξόρυξης ΘΑ ΕΜΠΑΙΝΕ στο έργο ΚΑΙ με την πραγματική του αξία ΚΑΙ με σοβαρά μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας ΚΑΙ με 40% φορολόγηση ΚΑΙ δημιουργώντας αυτές τις θέσεις εργασίας.
Άρα, για να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, μας λείπουν:
3 μηδενικά
Μια σοβαρή περιβαλλοντική μελέτη
9% επιπλέων φόρος
Τέλος
Συμπεράσματα
Είναι “κακή” η εξόρυξη χρυσού?
Όχι κατ’ ανάγκη. Εάν όλα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν, τότε πιθανότατα αξίζει τον κόπο να το κάνουμε. Φυσικά και θα πάθουν ζημιά τα δάση (όσο το δυνατόν λιγότερη). Φυσικά και θα γεμίσουμε λίμνες με κυάνιο (το οποίο μπορούμε να εξουδετερώσουμε). Αλλά εάν προσέξουμε γίνεται το κέρδος απ’ όλη τη διαδικασία να είναι πολλαπλάσιο της ζημιάς. Και αυτή ακόμα να διορθώνεται σε έναν βαθμό.
Γίνεται αυτό στη Χαλκιδική?
Προφανέστατα όχι. Οι μελέτες έχουν σοβαρά προβλήματα και καλύπτουν μόνο μερικές περιοχές. Και επειδή όπως ξέρουμε στην Ελλάδα ο έλεγχος προς αυτούς τους επιχειρηματίες δεν είναι ακριβώς “αυστηρός” δεν μπορούμε και να εξασφαλίσουμε ότι θα γίνουν έστω και τα ελάχιστα πχ, αναδάσωση. Και βέβαια, ακόμα και όλα αυτά να γίνονταν, πληρώνοντας στο Δημόσιο 0 ευρώ πάλι δεν αξίζει.
Έχουν δίκιο οι κάτοικοι που διαμαρτύρονται?
Δύσκολο να απαντήσει κάποιος. Ναι, γιατί όντως το τοπίο θα καταστραφεί και θα επανέλθει ΑΝ επανέλθει μετά από 30 χρόνια και στο ενδιάμεσο αυτοί θα κινδυνεύουν κάθε μέρα. Επιπλέον είναι εμφανές ότι έχει παιχτεί τεράστια λαμογιά σε βάρος όλων μας. Όχι, γιατί σε κάθε περίπτωση αν θες να κάνεις εξόρυξη θα πρέπει να κάνεις και ζημιά και με τη λογική των κατοίκων δεν θα εξορύσαμε ποτέ τίποτα. Επίσης οι ίδιοι κάτοικοι έβγαλαν δήμαρχο τον Πάχτα.
Νίκος
Μηχανικός Ορυκτών Πόρων, με εξειδίκευση στην ανεύρεση και εξόρυξη χρυσού
Γιάννης
Γεωλόγος, Περιβαντολόγος – Γεωτεχνικός με εξειδίκευση στην κατασκευή τεχνικών έργων και υπόγειων εκσκαφών
ΥΓ: Όταν ο πολιτικός που διαχειρίζεται το θέμα και μάλιστα τον έχει ορίσει η Eldorado ως υπεύθυνο προσλήψεων είναι ο Πάχτας, ο πολιτικός δηλαδή του Πόρτο Καράς και του Βατοπεδίου τι άλλο πρέπει να σας πει κάποιος για να σας πείσει?
Νίκος και Γιάννης; Έτσι σχέτα;
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
yeap, σκέτα νέτα
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση