..................
Όταν λέμε πως ένα μοτοσακό είναι το καλύτερο εννοούμε πως είναι το πιο εύκολο να διεκδικήσουν πρωτάθλημα οι υπάρχοντες κορυφαίοι αναβάτες και οχι κάποιοι απο το άλφα Κενταύρου.
Όταν λέμε πως ο Loris ήταν πολύ καλός αναβάτης ΚΑΙ στα ''μεγάλα'' το στηρίζουμε κατ' αρχήν στο τι έκαναν οι ομόσταυλοί του και φυσικά ποια η ιστορία αυτών.
Όταν λοιπόν ο ομόσταυλός του το 06 ήταν ο Sete, δηλαδή ο κατά γενική ομολογία μόνος αναβάτης που μπορούσε τότε να τα βάλει με τον Vale (τα βαθμολογικά αποτελέσματα επαυξάνουν την άποψη), ο οποίος καταποντίστηκε απο το φτουκάτιον την ώρα που ο Loris πήγαινε για κούπα οργώνοντας, σημαίνει πως για να πάει το μοτό ήθελε κάτι παραπάνω απο έναν απλά άριστο αναβάτη (Sete).
O Loris το είχε αυτό το κάτι παραπάνω αλλιώς δεν θα κατάφερνε να παλεύει για την κούπα.
Το μοτό αυτό καθ αυτό ήταν μέτριο προς το κακό (συνυπολογίζοντας και τα λάστιχα που σωστά ανέφερε ο Κώστας) με ένα δυνατό σημείο. Το μοτέρ.
Το 2007 που είναι η άλλη φλέγον χρονιά, στη Ducrappy παρέμεινε ο καταξιωμένος πύραυλος Loris ο οποίος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα με το καινούριο μοτοσΚατό γιατί απλά έγινε εντελώς χρέπι. Ταχύτατο μεν και συμφωνούμε όλοι σε αυτό, χρέπι δε. Απο εκείνη τη χρονιά και δώθε (

) ο μόνος που δάμασε το χρεποειδές μοτοσΚατό με το κουτί παραπόνων για πλαίσιο ήταν ο Θρύλος των motogp Casey Stoner
Ο καψωμένος πύραυλος Melandri έμελλε να ανακαλύψει την επόμενη χρονιά το πόσο χρέπι ήταν το ντουλάπι.
Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Μετά ήρθε και ο πύραυλος Troy (όχι ο Corser παιδί μου). Και αυτός άπατος.
Ποιο πρωτάθλημα βόλτα μου λέτε πήρε η φλοκάτι και τι γαμάτο μοτοσακό έφτιαξε ο συμπαθής Preziosi? Τι λέμε τώρα?
ΜΟΝΟ τα άλογα του Μοτέρ ήταν τούμπανο, σε ισορροπία-στήσιμο το ντουχρέπι ήταν πάντα ΓΤΠ
Καλημέρες