Στην αρχη οταν τη πρωτοπηρε ο πατερας μου, δεν την πηγαινα και πολυ...
Ειχα στο μυαλο μου οταν ελεγε πως θα παρω μηχανη οτι θα ειναι σαν αυτα τα supersport τα ντυμενα με πλαστικα και με τα εντυπωσιακα χρωματα που σε ξυπνουσαν με το ουρλιαχτο τους ανεβαινοντας την Κατεχακη μεσα στη νυχτα... Ειχε και πιο παλια μια βεσπα μου ειχε πει αλλα εγω ημουν πολυ μικρος και δεν την εζησα ποτε... Εκεινο το απογευμα λοιπον τον περιμεναμε με τη μανα μου στο μπαλκονι της διώροφης πολυκατοικιας να γυρισει με την καινουργια μας μηχανη. Για μια φτωχη οικογενεια που ειχε στη κατοχη της μονο ενα παλιο lada η αφιξη της μηχανης ηταν κατι το συναρπαστικο για εμας...
Και ηρθε. Μονο που αυτη αντι για διπλα φαναρια και φανταχτερα αυτοκολλητα ηταν γκρι και στρογγυλοφαναρη... εμοιαζε παλια και δεν ηταν 1000 κιβυκα αλλα μονο 400. Στην αρχη δεν την αγαπησα, οχι. Δυσκολο να κερδισει την καρδια ενος 12χρονου μια γερασμενη κυρια... Ηταν σαν να σου λεει ο φιλος σου βρηκα μια κοπελα και ειμαι φουλ ερωτευμενος μαζι της αλλα οταν τη γνωριζεις ειναι λιγοτερο εντυπωσιακη απο οτι περιμενες...η και καθολου. Εκει ειναι που πολλες φορες κρυβεσαι πισω απο ενα απλα καλη ειναι.
Πολλα χρονια αργοτερα, καπου 19 χρονων και σε μια καινουργια πλεον γειτονια ειχε αρχισει να μπαινει μεσα μου το σαρακι... Στην αρχη την εβγαζα για να πηγαινω μεχρι το δημοτικο σχολειο εκει κοντα για να παιξω μπαλα. Σε ολα τα παιδια αρεσε... ειχε πολυ ωραιο ηχο και μια εξατμιση απο καθε πλευρα. Μετα πηγαινα λιγο πιο μακρια, μεχρι τη πρωτη πλατεια της Ηλιουπολης για να στριψω λιγακι... Εφτασα να πηγαινω και για καφε αλλα την αφηνα παντα καπου μακρια να μην με δει κανεις να τη σπρωχνω για να τη ξαναβαλω μπροστα. Οταν εφευγα απο το σπιτι δεν ειχα θεμα, το γκαραζ ειχε μια ραμπα και εκει επερνε συνηθως με τη πρωτη... και αν δεν επερνε ξανα σπρωξιμο επανω στο γκαραζ και απο την αρχη. Χρονος και πεισμα υπηρχαν απλετα τοτε... Ομως οπουδηποτε αλλου πηγαινα επρεπε να παρκαρω σε δρομο με ψιλοκατηφορα η εστω καπου ερημικα...
Το σωληνακι του μπροστα φρενου ηταν τρυπιο και το υγρο κραταγε για 2-3 δυνατα πατηματα μεχρι να αδειασει... προληπτικα παντα το γεμιζα με υγρο φρενων τακτικα... Τη μια φορα που το χρειαστηκα ουσιαστικα παντως δουλεψε. Αλλα παραλιγο να πεσω απο τα χερια μου που γλυστρουσαν στο τιμονι. Σε ολες τις αλλες βολτες πηγαινα οπως και με το ποδηλατο... πισω φρενο και που και που κολια. Οχι γιατι ηξερα και πολλα η το επαιζα μαγκας αλλα τα λαστιχα της ηταν τοσο παλια και ξεραμενα που δεν τα βρισκανε ποτε με το δρομο. Ειχε καπου 3-4 χρονια παρατημενη στο γκαραζ, απο τοτε που επεσε ο πατερας μου γυρνοντας μια νυχτα με βροχη. Το ντεποζιτο ειχε πιασει σκουρια και το τιμονι ειχε λιγο στραβωσει αλλα αυτα τα προσεχες μονο απο κοντα. Αλλα να πω την αληθεια δεν ντρεπομουν και πολυ οταν τα βλεπε καποιος. Την ηθελα ετσι σημαδεμενη, νομιζα πως οποιος την δει θα λεει αυτος πρεπει να ξερει να οδηγα, εχει πεσει αλλα και παλι δεν μασαει μια...
Εκει ομως που την αγαπησα ηταν οταν εβαλα επανω την πρωτη κοπελα... Σε ενα απο τα μπερδεμενα εκεινα ραντεβου που δεν μπορεις να πεις με σιγουρια ειμαστε φιλοι η τρεχει και κατι παραπανω... οταν τη γυρισα σπιτι της μου ψιθύρισε σε ενα φαναρι... ωραια μηχανη! Εχει και ο πατερας μου την ιδια, cb 400 δεν ειναι; Αλλα δεν την χρησιμοποιει πια... Παντα απολογουμουν που ηταν γκρι (με μια πορτοκαλι λωριδα), δεν το συμπαθησα ποτε αυτο το χρωμα αλλα μιλαγα για αυτην με τα καλυτερα λογια...
Πολυ συντομα αποδειχθηκε παντως πως τα ιδια σχεδια ειχε και ο δικος μου πατερας... Εκανε τα στραβα ματια οσο ηξερε πως πηγαινω μεχρι το σχολειο για μπαλα. Οταν ομως καταλαβε πως το παθος ειχε αρχισει να φουντωνει και πως μπορει να εβγαινα και παραεξω με αυτο το ερειπιο ειχε παρει την αποφαση του... Εγω απλα γυρνοντας μεσημερι απο τη σχολη την ειδα να την φορτωνει ο γυφτος με αλυσιδα πανω στο φορτηγο του... και τον πατερα μου να του γραφει ενα σημειωμα αν τυχον τον σταματησει η αστυνομια.
Εγω, ο .... παραχωρω στον -ταδε- τη μηχανη με πινακιδα -ταδε- και μαρκας honda.
Εκλαψα εκεινη τη μερα. Χωρις υπερβολη. Την ειχα αγαπησει πιο πολυ απο οποιαδηποτε αλλη μηχανη και ας εζησα μαζι της μονο ενα μηνα... πριν φυγει φροντησε να μαθει σε εναν πιτσιρικα την ομορφια της οδηγησης. Ενιωθα σαν να συναντησα μια γερασμενη πορνη που στα νιατα της ηταν ομορφη και λιγο πριν αποτραβηχτεί απο τη δουλεια, φροντισε να χαρισει στον εαυτο της μια νυχτα με εναν απειρο πιτσιρικα...
Αντιο dolly!
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από ilikeyourbike
Βαλε αν θες και μια φωτογραφια να δουμε για ποια μηχανη μιλας. Προσωπικα δεν την ξερω, αν και εχουμε την ιδια ηλικια με την honda σου...
