Μια μικρή ιστορική αναδρομή για την περιφέρεια της Καρέλιας για όσους ενδιαφέρονται
''Για την Καρελία γίνονταν σκληρές μάχες ανάμεσα στην Σουηδία και την Φεουδαλική Δημοκρατία του Νόβγκοροντ από την εποχή του μεταξύ τους πολέμου τον 13ο αιώνα. Με την Συνθήκη του Νότενμποργκ (φινλανδικά: Pδhkinδsaaren rauha) το 1923, η Καρελία χωρίστηκε μεταξύ των δύο. Το Βίμποργκ (φινλανδικά: Βίιπουρι) έγινε πρωτεύουσα της νέας σουηδικής επαρχίας.
Με την Συνθήκη του Νύσταντ (φινλανδικά: Uudenkaupungin rauha) το 1721 μεταξύ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Σουηδίας, το μεγαλύτερο μέρος της Καρελίας εκχωρήθηκε στην Ρωσία. Μετά την κατοχή της Φινλανδίας από την Ρωσία στον Φινλανδικό Πόλεμο μέρη των κατακτηθέντων επαρχιών (Παλαιά Φινλανδία) ενσωματώθηκαν στο Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας. Το 1917 η Φινλανδία ανεξαρτητοποιήθηκε και τα σύνορα ορίστικαν από την Συνθήκη του Ταρτού το 1920.
Κατα την διάρκεια της δεκαετίας του 20 πολλοί Φινλανδοί αναμείχθηκαν σε προσπάθειες ανατροπής των μπολσεβίκων στην Ρωσική Καρελία, όπως για παράδειγμα η αποτυχημένη Αποστολή Άουνους. Αυτές οι κυρίως ιδιωτικές αποστολές σταμάτησαν μετά την συνθήκη ειρήνης του Ταρτού. Μετά το τέλος του Ρωσικού Εμφυλίου και την σύσταση της Σοβιετικής Ένωσης το 1922, το Ρωσικό μέρος της Καρελίας έγινε η Καρελιανή Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία το 1923.
Το 1939 η Σοβιετική Ένωση επιτέθηκε στην Φινλανδία ξεκινώντας τον Πόλεμο του Χειμώνα. Η Συνθήκη Ειρήνης της Μόσχας απέδωσε το μεγαλύτερο μέρος της Φινλανδικής Καρελίας στην Σοβιετική Ένωση. Περίπου 400000 άνθρωποι, πρακτικά όλος ο πληθυσμός, μετακινήθηκε στην Φινλανδία. Το 1941 η Καρελία επανακατακτήθηκε από τους Φινλανδούς για τρία χρόνια με την συνέχισης του Σοβιετο-Φινλανδικού πολέμου (1941-1944) συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Καρελίας. Ο Πόλεμος του Χειμώνα και η συνεπαγόμενη Σοβιετική επέκταση είχαν σαν προκάλεσαν μεγάλη εχθρότητα στους Φινλανδούς. Η Φινλανδία είχε χάσει την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της, το Βιίπουρι , την καρδιά της βιομηχανίας της κατα μήκος του ποταμού Βούοκσι, το κανάλι Σαίμαα που ένωνε την κεντρική Φινλανδία με τον Φινλανδικό Κόλπο, την αλιεία στην Λίμνη Λάντογκα (φινλανδικά: Laatoka), ενώ τέλος το ένα όγδοο του πληθυσμού της είχαν γίνει πρόσφυγες χωρίς ελπίδα γυρισμού.
Σαν αποτέλεσμα της συνθήκης ειρήνης, η Καρελιανή ΑΣΣΔ ενσωματώθηκε στην Καρελο-Φινλανδική Σ.Σ.Δ (1941-1956) και μετά ξαναέγινε Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Η Καρελία ήταν η μόνη Σοβιετική Δημοκρατία που υποβιβάστικε από Σ.Σ.Δ σε Α.Σ.Σ.Δ εντός της Ρωσικής ΣΟΣΔ. Αντίθετα με τις αυτόνομες δημοκρατίες, οι Σοβιετικές δημοκρατίες, θεωρητικά, είχαν το συνταγματικό δικαίωμα να αποσχιστούν από την ένωση. Ο πιθανός φόβος για απόσχιση, όπως και η Ρωσική εθνική πλειοψηφία στην Καρελία ίσως να ήταν οι αιτίες αυτής της υποβίβασης. Το 1991 η Δημοκρατία της Καρελίας δημιουργήθηκε από την Καρελιανή Α.Σ.Σ.Δ
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωση έφερε και οικονομική κατάρρευση. Μετά την διάλυση της οποίας, η περιοχή δοκιμάστηκε από μαζική αστική ερήμωση. Τα βιαστικά και ανεπαρκώς χτισμένα κτήρια της Σοβιετικής εποχής όπως επίσης και τα παλαιότερα σπίτια της Φινλανδικής εποχής εγκαταλείπονται.'' (wikipedia)
Είχαμε αντίπαλο τον χρόνο αυτή τη μέρα, έπρεπε αφού καλύψαμε τα χιλιόμετρα από Αγία Πετρούπολη, να βρούμε το ξενοδοχείο, να κάνουμε τα διαδικαστικά, και μετά να τρέξουμε περίπου 1,5 χλμ για να προλάβουμε το τελευταίο hydrofoil (ιπτάμενο δελφίνι τύπου Αργοσαρωνικού)που θα μας πήγαινε κρουαζιέρα στην λίμνη Ονέγκα και στο νησί Kizhi! Πανάκριβη εμπειρία... αλλά δεν βαριέσαι πότε θα ξαναπάμε εκεί. Επίσης άλλο ήταν το εισιτήριο για το hydrofoil και άλλο για την είσοδο στο νησί Kizhi.... αλητεία...
Το θέαμα πάντως ήταν κάτι το διαφορετικό ακόμα και ο καιρός μας ήταν σύμμαχος, σπάνια έχει τέτοιες μέρες σε αυτό το γεωγραφικό ύψος!!!!
Πραγματικά το απολαύσαμε!
![]()
Day 12 (Petrozavodsk - Helsinki)
Μετά από την γεμάτη μέρα που είχαμε, θέλαμε να δούμε και την Φιλανδική Καρέλια πριν αρχίσουμε την κατηφόρα προς το Helsinki.
Η φύση ήταν απίθανη, στον ουρανό πολλά σύννεφα που μας απειλούσαν και η δροσιά ήταν έντονη!
Περάσαμε περίπου 70χλμ χαλικόδρομου σε ένα σημείο και μας πήρε 2 ώρες! Οι ταχύτητες ήταν χαμηλές, το τριβάλιτσο και το δικάβαλο δεν βοηθούσε και πολύ, η μπροστά ρόδα χόρευε συνεχώς και η πίσω σχεδόν όλο το λάστιχο βυθιζόταν στο χαλίκι.Η προσοχή μου ήταν τεταμένη, φορτηγά μας περνούσαν στη μέση του πουθενά με 70-80χλμ/ώρα και η σκόνη με τα χαλίκια ήταν σκέτη κόλαση. Σε αυτό το σημείο αν δεν είχα προστατευτικό φανών πιθανόν να έσπαγα τα φανάρια μου από τις πέτρες των φορτηγών.
Η προσευχή μου εκείνη τη στιγμή ήταν μη βρέξει... μη βρέξει... μη βρέξει....
Το vstrom παλικάρι έδειξε και τον dual sport χαρακτήρα του στο επίπεδο που μπορούσε και μας πέρασε με ασφάλεια στην Φιλανδία.
![]()