Μιας και συμπαθησα πολυ τη φιλοξενεια του φορουμ και το χιουμορ αλλα συγχρονως τη κατανοηση και τη βοηθεια που εχουν προσφερει τα μελη του σε μενα θα ηθελα κι εγω να μοιραστω την ιστορια μου.
Αργα το βραδυ... διασχιζοντας ενα τρελο ισιαδι μουντο χωρις λαμπες και φωτισμο στα πλαγια παντου χωραφια για πανω απο 5χμ. Με δρομο οπου εχει βαθιες τρυπες ανοιγμενες σαν ποδια πορνοσταρ. Οδηγουσα τοτε το κινεζικο ετοιμο να πεταχτει στον στρυμονα λιφαν 110 με τον αδερφο μ πισω κ να το πηγαινω τερμα. Χωρις καλα φωτα και αφηρημενος βλεπω τη τρυπα τελευταια στιγμη και αντι να πλαγιασω η να πατησω φρενο για ομαλη προσκρουση Η αποφυγη σφιγγω τιμονι κ πεφτω μεσα... Μετα απο καμια δεκαρια μετρα αφου το κρατησα ειχα την εντυπωση οτι ολα οκ ... μετα απο δευτερολεπτα ομως και αφου ακουστει το μπαμ χανω ελεγχο. Και με τοση ταχυτητα κατεληξα να το κρατησω οσο ασταθες κι αν ηταν. Κατεβαινουμε. Ακουω τις κλασικες χριστοπαναγιες απο μπαμπα κ αδερφο. Κ απο ζημιες... οι κοκκαλινες ζαντες εσπασαν στις ακρες κ εφυγαν κομματακια. Οι σαμπρελες που να αντεξουν αλλα τη ζημια θα παθαινα αφου στη τελικη το κρατησα...
Στον δρομο τον συγκεκριμενο απο τις τρυπες οι περισσοτεροι την πατανε κ απο οσα εχω ακουσει ειναι πολυς κοσμος.