Καθοδόν προς το Salento, λίγο έξω από την πόλη Cali μας προσπέρασε ένα 1200GS. Στα μπαγκάζια του πάνω ήταν δεμένη μια μαγκούρα. Χάρη σε αυτόν τον «έξτρα» εξοπλισμό αναγνωρίσαμε αμέσως τη μηχανή. Ήταν ο Mike με τον οποίο είχαμε γνωριστεί στο χόστελ στο Cusco περίπου πριν από 1 μήνα. Κάναμε μια σύντομη στάση και τα είπαμε, έπειτα οδηγήσαμε για λίγο μαζί αλλά εκείνος έπρεπε να συνεχίσει προς Cartagena και αποχαιρετισθήκαμε. Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν μάλλον αδιάφορη, μια ευθεία. Φτάσαμε στη Zona Cafetera. Περάσαμε μέσα από μια ομολογουμένως αρκετά άσχημη πόλη, την Armenia, για να καταλήξουμε, υπό βροχή πάντα, στο μικρό όμορφο και γραφικό χωριό Salento.
Το Salento βρίσκεται στη καρδιά του «τριγώνου του καφέ». Εξαιτίας του υψομέτρου και της εγγύτητάς του στην κεντρική κορδιλιέρα των Κολομβιανών Άνδεων χαίρει ενός ήπιου κλίματος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Η ζωή εκεί κυλάει αργά και χαλαρά και για το λόγο αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε δημοφιλή προορισμό για backpackers, χωρίς ωστόσο να έχει χάσει την νότα του αυθεντικού, χωρίς να έχει μετατραπεί σε tourist trap.
Βρήκαμε χόστελ του οποίου ο άγγλος ιδιοκτήτης είχε και μια μικρή φυτεία καφέ στην οποία οργάνωνε ημερήσιες ξεναγήσεις. Την επομένη λοιπόν φορώντας γαλότσες δανεικές, μιας και η λάσπη στο μονοπάτι που οδηγούσε στη φυτεία ήταν μπόλικη, απολαύσαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία. Είδαμε από κοντά όλη τη διαδικασία της παραγωγής του καφέ, από τα μικρά φυτώρια μέχρι την συγκομιδή, μαθαίνοντας παράλληλα και πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το εμπόριο και τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών χαρμανιών. Η ξενάγηση έκλεισε πίνοντας φρέσκο καφέ που μας καβούρδισε εκείνη την στιγμή στο τηγάνι ο υπεύθυνος της εγκατάστασης.
Καφεόδενδρο
Καβουρδίζοντας τον καφέ
ο κεντρικός δρόμος του Salento
Η συνέχεια στα blog
road spirit και
latrismixanis για τις φωτογραφίες.