http://sfrang.blogspot.gr/2013/12/kurt-flasch.html
Θελω να σταθω στην τελευταια προταση (αν και καλο ειναι να το διαβασει καποιος ολοκληρο φυσικα) γιατι το κειμενο ειναι καπως μεγαλο.
«Ένας άθεος τολμάει να αποδείξει την ανυπαρξία θεού, εγώ δεν έχω τέτοια αυτοπεποίθηση».
Ως φιλόσοφος και περίπου στο βιολογικό τέλος της ζωής του ο Kurt Flasch δεν ενδιαφέρεται πια για θεό, για «μεταθανάτια ζωή»,
για υιό θεού και τους αγιοποιημένους συγγενείς του… Η ιουδαιοχριστιανική παράδοση, λέει,
δεν είναι γι’ αυτόν παρά μια
«συλλογή εικόνων από εφευρημένες ιστορίες».
Που θελω να καταληξω.
Οποιος διατεινεται οτι ειναι σκεπτομενος και διαλλακτικος ανθρωπος και δεχεται την καθ'ολα σεβαστη αποψη του παραπανω κυριου,
ΑΛΛΑ δεν μπορει να δεχτει με τιποτα την λογικη συνεχεια αυτης της προτασης οπως μπορει να εκφραστει απο τον οποιοδηποτε μεσω της σατυρας της παρωδιας και γενικοτερα της τεχνης
τοτε πολυ απλα κανει προβολη των αισθητικων του κριτηριων πανω στο ζητημα.
Τωρα αν δεν συμφωνεις με το κειμενο ειναι αλλο θεμα.