Με είδα να σκέφτομαι ολη τη διαδρομή μία διασταύρωση. Ότι δεν έχει ορατότητα αλλά από εκεί έχει στοπ. Να το σκέφτομαι επί πέντε λεπτά. εγώ κατεβαίνω χαλαρά και εν τέλη βγαίνει αυτοκίνητο, όχι πολύ, αλλά αρκετά για να τρομάξω, να μπλοκάρω τα φρένα και εν τέλη το πλάγιασα μόνος μου. Εγώ μια χαρά και η γριά καλύτερα. Βύθισα μόνος μου το καράβι σαν τους πειρατές του Αστερίξ .... Δεν ξέρω αν χρειάζομαι μάστορα ή ψυχολόγο..