H Iστορια οπως και η Εθνικη κληρονομια ειναι ενα βαρος που πολλες φορες πεφτει βαρυ στις πλατες του περισσοτερες φορες "ανωνυμου" Ελληνα που υπερβαινει το καθηκον και τον εαυτο του.
Πανω απο ολα ομως η Ιστορια για να εχει αξια χρειαζεται συνεχεια οπως και η κληρονομια μας.
Σχεδον σαν σημερα πριν 117 χρονια.
9 Φεβρουαριου 1897.
Σπύρος Καγιαλές Καγιαλεδάκης
΅O επαναστάτης που έκανε το κορμί του κοντάρι σημαίας
Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι επαναστάτες και υψώνουν την ελληνική σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη.
Εκτός από τους τούρκους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων (Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας), που στις 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινούν σφοδρό βομβαρδισμό.
Μία από τις οβίδες κτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την ελληνική σημαία. Ο οπλίτης Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης με μεγάλο κίνδυνο για την ζωή του πετάγεται μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, ξαναστήνει τον ιστό και η σημαία κυματίζει και πάλι περήφανη.
Μια νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης τον ξαναστήνει όπως πριν.
Τρίτη οβίδα θρυμματίζει πια τον ιστό και ρίχνει κάτω την σημαία. Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο, κάτι ανεπανάληπτο:
Ο Σπύρος Καγιαλές - Καγιαλεδάκης αρπάζει την σημαία και την ανυψώνει κάνοντας το ίδιο του το σώμα κοντάρι!
Μόλις οι ναύαρχοι του ενωμένου στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία και πάλι κυματίζει με κοντάρι έναν… επαναστάτη, δεν πίστευαν στα μάτια τους και αμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Το στρατόπεδο δονείται από ζητωκραυγές και πανηγυρισμούς. Στο ελληνικό θωρηκτό "'Υδρα" ψέλνεται ο εθνικός ύμνος. Ζητωκραυγές και χειροκροτήματα ακούγονται πλέον όχι μόνο από τα ελληνικά, αλλά και από τα ιταλικά και γαλλικά πλοία!!!
Ο Ιταλός επικεφαλής του στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων, υποναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στα απομνημονεύματά του: «Η ανύψωση της σημαίας με αυτόν τον τόσο ηρωικό τρόπο, αποτέλεσε μια στιγμή της ζωής μου που δεν θα λησμονήσω ποτέ».
Όπως διηγήθηκε αργότερα ο ίδιος ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, που πρωτοστατούσε στα γεγονότα της εποχής, ο ναύαρχος Κανεβάρο του είχε πει, πως έμεινε άναυδος από θαυμασμό για την ωραία αυτή και κατ' εξοχήν ηρωική πράξη του Σπύρου Καγιαλέ - Καγιαλεδάκη, που εκείνη ακριβώς την ημέρα νίκησε -στην κυριολεξία- την ευρωπαϊκή διπλωματία. Όχι μόνο γιατί προκάλεσε την άμεση παύση του βομβαρδισμού του Ακρωτηρίου, αλλά και την υποβολή, από τους ναυάρχους, ευνοϊκών εισηγήσεων προς τις κυβερνήσεις τους. Με αποτέλεσμα μετά από λίγους μήνες να κερδίσει η Κρήτη την αυτονομία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία που προηγήθηκε της Ένωσής της με την Ελλάδα.
Η πρώτη θετική εξέλιξη "προαναγγέλθηκε" δύο μέρες μετά την ηρωική όσο και μοναδική στην ιστορία, πράξη του Σπύρου Καγιαλέ - Καγιαλεδάκη, με την Προκήρυξη των Ναυάρχων του ενωμένου στόλου Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας.
Αυτός ήταν ο ήρωας Σπύρος, ο "Θρύλος του Ακρωτηρίου" που δεν ζήτησε
να πάρει σύνταξη, από αυτές που έδινε ή δίνει το κράτος στους αγωνιστές, ως
ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς τους.
Αυτός ήταν που ανέβηκε στην Αθήνα και σκορπίστηκε μέσα στο ανώνυμο
πλήθος για να υποδεχθεί τον Βενιζέλο κατά την άφιξή του στην Ελλάδα, μετά
την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών. Τότε που κάπου στην Ομόνοια τον
ξεχώρισε ο Εθνάρχης, βρήκε από το αυτοκίνητό του και τον αγκάλιασε
λέγοντάς του: "Σπύρο, εσύ εδώ;".
Το 1912-13 και ενώ βρισκόταν ήδη μετανάστης στην Αίγυπτο, επέστρεψε στην πατρίδα εθελοντής, κατατάχτηκε στον Ελληνικό Στρατό, στον «Ιερό Λόχο των Κρητών» και πολέμησε γενναία στις μάχες του Μπιζανίου, του Κιλκίς-Λαχανά και αλλού.
Στο Μπιζάνι, με παράτολμη καταδρομή κατά του οχυρού, ηρωισμό και αυταπάρνηση, προσέφερε σπουδαίες υπηρεσίες. Στο λαχανά πολέμησε με μοναδική ανδρεία και εισήλθε πρώτος στο χωριό. Για τον ηρωισμό του τιμήθηκε με χρυσά παράσημα και πρόταση για απονομή τιμητικού βαθμού, την οποία δεν αποδέχθηκε από ταπεινοφροσύνη. Επίσης έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στο Αρχιπέλαγος κατά τα επόμενα χρόνια, από τις οποίες αποχώρησε μόνο αφού δέχθηκε σοβαρά τραύματα. Δύο βόλια από τα τραύματα αυτά, έφερε στο σώμα του το υπόλοιπο της ζωής του και έφυγε με αυτά.
Ο δήμος Ακρωτηρίου γιορτάζει κάθε χρόνο την επέτειο του βομβαρδισμού της 9ης Φεβρουαρίου 1897 και μαζί τιμά με καταθέσεις στεφάνων στον ανδριάντα του (δίπλα στους Τάφους των Βενιζέλων), τον ήρωα Σπύρο Καγιαλέ – Καγιαλεδάκη, που έγινε σύμβολο στον αγώνα των Κρητικών για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Αυτή την αξία της πράξης του Σπύρου Καγιαλέ-Καγιαλεδάκη επιβεβαιώνει και η υπ' αρ. 68/3-10-1897. Πιστοποίηση της Διοικούσας Επιτροπής του Στρατοπέδου του Ακρωτηρίου.΅
Περισσοτερες πληροφοριες http://www.kayales.gr/spyroskayales/fotos.html
Δημοσιεύθηκε αρχικά από McTalas
