
Δημοσιεύθηκε αρχικά από
stam2
όλα έχουν να κάνουν με τη φυσική...
στο φάσμα των χρωμάτων του ορατού φωτός ξεκινάς από την ιώδη ακτίνοβολία και καταλήγεις στην ερυθρή.
Ο λαμπτήρας μας, όπως και το φως του ήλιου, ακτινοβολεί τα 3 βασικά χρώματα, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, τα οποία ανάλογα με το πως αντανακλώνται από τα διάφορά αντικείμενα, και ανάλογα με το τι δεσμέυεται από τις επιφάνειές τους, και τη μίξη τους, επιτρέπει σε αυτό το φως που επιστρέφει να μας ορίζει το τι χρώμα είναι το κάθε αντικείμενο... Η ντομάτα για παράδειγμα δεσμεύει κατά ένα βαθμό τα υπόλοιπα χρώματα και επιστρέφει έντονα την ερυθρή ακτινοβολία, άρα είναι κόκκινη!
Τώρα, για λόγους που δεν θυμάμαι τόσο καλά ώστε να τους εξηγήσω (πείραζα την Πένυ με τον ωραίο ποπό αν θυμάμαι καλά, στο συγκεκριμένο μάθημα) τα σταγονίδια του νερού (ομίχλη, υδρατμοί, σύνεφο) διαθλούν και αντανακλούν το φως ακανόνιστα... είναι σαν να έχεις πολλά μικρά καθρεφτάκια και πρίσματα μπροστά σου, άρα αντί να διαπερνά η δέσμη του φωτός σου και να φέγγει τον βράχο για τον οποίο πας ντουγρού, αντ' αυτού φέγγει ολόγυρα η μία σταγόνα την άλλη φωτίζοντας τον ίδιο της τον εαυτό, εξ' ου και το ολόλευκο αποτέλεσμα...
Η λύση είναι στην μονοχρωματική δέσμη. με λιγότερα χρώματα στο φάσμα του εκπεμπόμενου φωτός καταφέρνεις να "προστατέψεις" το φάσμα από τη διάθλαση και να μπορεί να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανεπηρέαστα μέσα από τους υδρατμούς η ακτίνα. Και εκεί, πάλι για λόγους που δεν θυμάμαι καλά, το γαλάζιο και το κόκκινο είναι πιο επιρρεπή στο θάμπωμα, ενώ αντιθέτως το τρίτο βασικό χρώμα το κίτρινο περνάει πιο εύκολα. (έχει να κάνει με το μήκος κύμματος, και το μέγεθος της σταγόνας νομίζω).
Το κόκκινο που χρησιμοποιείται στο πίσω φως ομίχλης δεν μας πειράζει,, τουναντίον μας βολεύει να θαμπώνει, γιατί έτσι μεγενθύνεται ο όγκος του μέσω της διάθλασης και έτσι βοηθάει τον από πίσου μας να μας δει, ενώ το κίτρινο εμπρός επιβάλλεται, ώστε να διαπερνά το λευκό πέπλο...
Ούφ! αυτά.