Παίδες είναι απλό το θέμα... Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επί τόσα χρόνια γινεται η ίδια κουβεντα ξανά και ξανά...
Όλοι γεννηθήκαμε κι όλοι θα πεθάνουμε. Το πως θα ζήσουμε ανάμεσα σ' αυτές τις δύο στιγμές, το επιλέγουμε εμείς.
Κάποιοι επιλέγουν να ρισκάρουν να κάνουν αυτό που θέλουν με τη γνώση ότι είναι πολύ πιθανό να πεθάνουν και μάλιστα πολύ βίαια.
Επιλογή τους.
Όσοι δεν το επιλέγουν αυτό, καλά κάνουν επίσης. Αλλά θα μας κάνουν τη χάρη να κάτσουν στην άκρη και να μην μιλάνε. Εχουμε αρκετές γριές να μας πρήζουν τ' @@.
Σαν να βγει ένας Αθηναίος και να πει ότι ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες έκανε μαλακία...
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
Αγαπάτε αλλήλους ...!!!
Ο καθ'ένας ζει τη ζωή που θέλει με τον τρόπο που θέλει με τις ανάλογες συνέπειες. Χαρείτε τα μοτόρια σας κι αφήστε τους άλλους να κουρεύονται... Εγώ θα μείνω στο γλαφυρό της ωμής πραγματικότητας και δε θα ηρωοποιήσω κανέναν... Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα επιλογών.
NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
riding coach του πληκτρολογίου
Αφοσίωση και αγάπη σε αυτό που κάνεις. Θυσίες και ρίσκα. Αυτά υπάρχουν παντού. Οι δηλώσεις τύπου εγώ ζω περισσσότερο, ζω αληθινότερα, ζω πραγματικότερα είναι φανφάρες.
Σεβασμός σε αυτό που επέλεξαν να κάνουν αλλά ας αφήσουν τις πομπώδεις εκφράσεις και τα μετρίδια ζωής.
(με αφορμή αυτό που γράφεις όχι προσωπική απάντηση)
άρα τίποτα, δική τους η επιλογή, δικό τους και το ρίσκο.
από το να γίνονταν κόντρες στο χύμα με κίνδυνο να πάρουν και κάναν άλλο παραμάζωμα καλύτερα έτσι.
από και πέρα όμως όπως αυτοί έχουν την επιλογή και τους δίνεται το δικαίωμα να το κάνουν έτσι κι οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να σχολιάσουν. Πρόβλημά τους. Το θέμα είναι να μην πάμε σε αφορισμούς του στυλ "αυτές οι μηχανές" κλπ κλπ
κι αυτό, κατά τη γνώμη μου είναι λάθος, δεν είσαι ήρωας αν τρέξεις σε ένα αγώνα και τη βγάλεις καθαρή, τι το ηρωικό έχει αυτή η πράξη; τίποτα.
στον εαυτό σου προσφέρεις ικανοποίηση και σε άλλους που τους αρέσει ωραίο θέαμα και οπαδισμό εννίοτε.
όπως σε διάφορα αθλήματα το ίδιο (θα έπρεπε να) ισχύει.
όπως και εμείς όταν πάμε βόλτα ή Μπίστα, έτσι και αυτοί δεν ξεκινάνε την ημέρα τους έχοντας στο μυαλό τους τα χειρότερα......
και αυτοί και εμείς (οι κοινοί θνητοί οδηγοί δλδ) ξέρουμε εξ ορισμού οτι η μοτοσυκλέτα είναι επικίνδυνο "σπορ". δεν βλέπω καμμία ουσιαστική διαφορά για να κάνουμε διαχωρισμό "αυτοι" & "εμείς"....
και για όποιον θέσει θέμα ταχύτητας, εγώ έχω να πω οτι το RR ίσως να είναι πιο ασφαλές από το κόρινθος - πάτρα (ακόμα και αν κινείσαι εντός των νομίμων ορίων....
![]()
πουτσ@@@@@@@@@
RIP για τον Simon...
για ολα τα υπολοιπα συμφωνω με τον speedjunkies...
Γουσταρουν και το κανουν... Τωρα αν νομιζει ο καθε ενας απο εμας οτι ξερει τους κινδυνους καλυτερα απο αυτους που το ζουνε στο πετσι τους καθημερινα και χανουν φιλους καθε τοσο, μπραβο του!
Οι ανθρωποι βρηκαν τι πρεπει να κανουν για να ζουν ευτυχισμενοι, για αλλον εναι το χ για αλλον το ψ για αυτος το road racing...ουτε πιστα ουτε ραψιμο ουτε κυνηγι μαγισσων που πετανε με σκουποξυλα και καμπυλωνουν το χωροχρονο... road racing...
You start with a bag full of luck and an empty bag of experience. The trick is to fill the bag of experience before you empty the bag of luck.
Αφού είναι επιλογή του καθενός το πως θα ζήσει την ζωή του και όποτε θέλει να την παίξει κορώνα γράμματα, τότε με βρίσκετε σύμφωνο που αφήνω το 16χρονο παιδί μου να κάνει κόντρες με τους φίλους του με μια 1000αρα στην παραλιακή, χωρίς κράνος, και να τα τελικιάζουν σε κάθε λεωφόρο που βρουν. Καλό είναι το παιδί μου να κάνει αυτό που αγαπάει, σωστά;
Είναι μαλάκες οι μπάτσοι που βάζουν κλήση σε όσους δεν φοράνε κράνος ή σε όσους βγαίνουν από στροφές πλαγιασμένοι με 200χμ/ω. Τι τους νοιάζει αυτους; Και να αυτοκτονήσουμε μπορούμε. Η ζωή είναι δική μας. :a44:
Δεν είμαι γονιός για να ξέρω ακριβώς πως είναι αλλά το βλέπω στην έκφραση των γονιών μου όταν αργώ έστω και μια ώρα από την δουλειά. Μπορεί αυτοί οι οδηγοί να γουστάρουν να ρισκάρουν την ζωή τους και να τους αρέσει αυτό αλλά είμαστε όντα που δεν ζούμε μόνοι μας. Όταν πεθάνει κάποιος, αυτός που θα πεθάνει δεν έχει συνέπειες, παύει να νιώθει, αλλά όσοι τον αγαπούσαν θα πεθάνουν μαζί του. Θα αλλάξει η ζωή τους, η ψυχολογία τους, και μπορεί να μην επανέλθει ποτέ.
Δεν αναφέρω τα παραπάνω για να αφήσουμε τις μηχανές μας και να πιάσουμε το πλέξιμο, αλλά πόσο ωραίο πράγμα είναι να αφήνεις την γυναίκα σου χείρα, να βάζεις τους γονείς να κηδεύουν τον γιο τους, το παιδί σου ορφανό από πατέρα, όταν ξέρεις ότι είσαι πολύ κοντά στο θάνατο με αυτό που κάνεις. Υπάρχουν ΑΝΑΡΊΘΜΗΤΟΙ τρόποι να αυξήσεις τους χτύπους της καρδίας σου (αδρεναλίνη) χωρίς να παίζεις την ζωή σου ρώσικη ρουλέτα.