ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΜΑΣ
γλυφω το οξυ απ τις ρωγμες των χειλιων σου και προσπαθω να σου απαλυνω τον πονο
τα χρονια που περασανε μ αφησανε μονο να ψαχνω την πνοη μου στον νεκρο εαυτο σου
Ζηταω βοηθεια απο ανημπορα χερια που ριγουν στην αγαπη και στον τρομο
πηρες λαθος τον δικο μου δρομο και ψαχνεις το φως μου σε σβησμενα αστερια
η απουσια σου με εξουθενωνει και δεν μπορω να συνηθισω....νοιωθω να προχωραω μπροστα μα παντα φθανω πισω κι αυτη η αληθεια με σκοτωνει
σβηνω τα ιχνη απ τα ψεμματα μας παραπαταω στην σιωπη
εγινε η απωλεια συνηθεια μας κι ο ερωτας μια αρρωστη κραυγη
..................................................
παιδια σορι ,ξερω εορταστικο το κλιμα και τωρα που γραφω θα διασκεδαζετε σιγουρα ...αλλλα την ειδα αλλιως σημερα.....
και ελπιζω να μην σας χαλασα
![]()