Μετά το True detective θέλω οπωσδήποτε να δω τι θα κάνει εδώ
http://www.youtube.com/watch?v=sWhVkztwYqA
Μετά το True detective θέλω οπωσδήποτε να δω τι θα κάνει εδώ
http://www.youtube.com/watch?v=sWhVkztwYqA
Πολύ, μα πολύ ενδιαφέρον
http://www.extremetech.com/extreme/1...actually-works
είπε κάποτε ο Σκότυ, από όπου πήρε και το όναμά του ο κινητήραςYe cannae change the laws of physics
Βγήκε το Interstellar στις αίθουσες, οι πρώτες κριτικές (από το κοινό, όχι από δυσκοίλιους "επαγγελματίες" κριτικούς) είναι διθυραμβικές! Christopher Nolan & Διάστημα, συνδυασμός που σκοτώνει. Σιγουράκι 100%!
Κάνω υπομονή και βαστώ μικρό καλάθι....
...ελπίζω να μη δικαιωθώ....
Το είδα... λίγο από Inception (στο κάψιμο του εγκεφάλου), λίγο από Contact (Zemeckis) και αρκετό Gravity. Είναι αρκετά καλή ταινία αλλά κάπως φλύαρη, ενώ κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε μιας που πραγματεύεται ένα ουμανιστικό θέμα να εστιάζει 100% σε αυτό και όχι στις σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα κάτι περισσότερο από τον Nolan με τέτοιο σενάριο. Φυσικά δεν εννοώ ότι κλαίω τα λεφτά μου για κανένα λόγο. Να πάτε να τη δείτε, δεν θα χάσετε.
Ναι είναι όντως 3 παρά κάτι ώρες (ευτυχώς έχει διάλειμμα ακόμα και στα multiplex) και το τέλος... εξαρτάται πως το βλέπεις, δείτε την και μετά το συζητάμε, ότι και να γράψω θα θεωρηθεί spoiler. Σήμερα πάντως που πέρασε ο ενθουσιασμός μου φαίνεται απλά καλή προς το μέτριο. Οπτικά και σκηνοθετικά άψογη αλλά σε θέματα διαχείρισης του σεναρίου και του θέματος κάπου έχασε τη μπάλα ο Νοlan. Kατά τη γνώμη μου το Contact του Zemeckis που έχει πολλά κοινά στοιχεία με το Ιnterstellar, ακόμα και αν είναι το 1/50 της παραγωγής και των εφέ, είναι τελικά πολύ ουσιώδες και περνάει σαφώς πιο οικουμενικό μήνυμα.
υ.γ. Κάποιοι ηλίθιοι προσπαθούν να συγκρίνουν το Interstellar με την Oδύσσεια του Kubrick και αυτό εκτός από εντελώς άκυρο και βλακώδες αδικεί και τη ταινία του Nolan. Δεν συγκρίνεται κανείς με το 2001, δεν γίνεται και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ.
Τελευταία τροποποίηση από el_hymador; 10/11/2014 στις 10:13.
Πόσο μικρό καλάθι μπορώ πια να κρατήσω...
Ο Νόλαν με απογοήτευσε πλήρως με το man of steel, ας μην το σκηνοθέτησε. Άφησε τον Σνάιντερ να παρασυρθεί και η ιστορία του τελικά χάθηκε στα ειδικά εφέ και με απογοήτευσε πλήρως.
Και αν θυμάστε, το περίμενα πως και πως, αλλά τα γαμάτα σημεία και αλλαγές που (επιτέλους) εκσυγχρόνησαν τον ήρωα, ήατν και οι αδυναμίες του.
Όσο υποσχόμενο ήταν μέχρι τη μέση, όσο υπέροχη ήταν η αντιστοιχία του με τον μεσσία, όσο απολαυστικοί (έμοιαζαν να) είναι οι δυο πατεράδες του, τόσο μπάπα μπούπα πιο πολύ με τα
τρανσφόρμερς έμοιζε παρά με τον τζούμπερμαν.
Ακόμη χειρότερα, το dark knight rises, το βαρέθηκα σε σημείο να το παρατήσω στη μέση.
Μετά από χρόνια, το μεμέντο και το ινσόμνια στέκονται και κοιτούν με οίκτο το υπόλοιπο έργο του.
Το ινσέπσιον ανήκει άνετα σε άλλη κατηγορία και δεν το βάζω σε σύγκριση με κανένα από αυτά (ούτε με το 2001, είναι σαν να συγκρίνεις το 2001 με τον πολίτη Κέιν ή το the wall)
Το Batman begins το γουστάρω ακόμη γιατί ήταν η πρώτη (και μόνη) σοβαρή προσπάθεια να δωθεί ένας υπερήρωας με ρεαλισμό (και το καστ με Μπέιλ, Νίσον, Κέιν, Όλντμαν και Φρίμαν να κεντάνε με κέφι δε σε αφήνε αδιάφορο).
Αν λοιπόν δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να το πιάσω εγώ που εσείς οι άχρηστοι δεν πιάσατε, τότε δε θα λυπηθώ να πω ότι πέταξα τα λεφτά μου.
Απλώς, για να έχω την απόλυτη εμπειρία (που έχασα στο Inception και ακόμη μετανιώνω) θα τα σκάσω κανονικότατα. Ελπίζω μάλιστα να μην έχει διάλειμα, να το φάω σερί, γιατί έτσι σχεδιάστηκε και έτσι πρέπει
να παρακολουθηθεί. Τα ποπ κορν και τα πατατάκια και οι κόκες κόλες πρέπει να τελειώσουν στη 1η ώρα. Μετά αυτοσυγκέντρωση.
Υ.Γ. Κάπως έτσι προσπαθώ να παρακολουθώ τις ταινίες που με ενδιαφέρουν, που ελάχιστες πια με πείθουν να τις δω στο σινεμά.
Έχοντας δει λοιπόν φέτος μόνο το the great budapest hotel που με κατέκτησε (και το planes 2: fire and rescue) το interstellar έχει πολύ
δύσκολο έργο απέναντί μου.
Υ.Γ. 2 Ελπίζω πάντα πως δεν θα το καταλάβω τη 2η φορά που θα το δω, όπως έπαθα με το The fountain του Αρονόφσκι.
Υ.Γ. 3 Οι σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών που αναφέρεις Κώστα, για μένα είναι και το στοίχημα που αναμένω (και ελπίζω) να κερδίσει η ταινία.
Μετά το Galactica πολλοί προσπάθησαν να το κάνουν, μέχρι στιγμής κανένας δεν το κατάφερε. Εκεί μπαίνει ο Μακόναχιου.
Τέλος πάντων, πιθανότατα την επόμενη εβδομάδα θα ξέρω περισσότερα.
Νίκο να δεις και το Edge of Tomorrow με τον Τομ Κρουζ.
Αναπάντεχο σενάριο,μην εστιάσεις μόνο στα εφέ.
Πήγαινε με πολυυυ μικρό καλάθι τότε Νίκο. Δεν είναι spoiler αυτό που θα γράψω άλλωστε η περιγραφή της ταινίας είναι σε όλα τα site:
Γη καταστρέφεται, άνθρωπΕς προσπαθούν να βρουν λύση, λύση = μετοίκηση σε άλλους πλανήτες ικανούς να υποστηρίξουν ζωή, τρόπος να φτάσουν εκεί = μέσω σκουλικότρυπας.
Με αυτό το υλικό στα χέρια του λοιπόν ο Nolan κέντησε στα εφέ και σε block busterίστικη ευρυματικότητα (δηλαδή δεν ξεσκίστηκε στις μανιέρες αλλά ούτε και δυσαρέστησε το φιλοθεάμον κοινό που θέλει το wow του) από τη άλλη όμως απέτυχε σε όλα τα άλλα... θέλω να πω η Γη καταστρέφεται ρε λιλίκο Christopher, η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να κάνει το μεγαλύτερο εξελικτικό της βήμα και ούτε μια αναφορά στο ποιοι είμαστε, που πάμε και με τι μυαλά θα πάμε σε άλλους πλανήτες; Ένας προβληματισμός; Κάτι; Δεν μιλάμε να το ρίξεις στην φιλοσοφία, έστω κάτι αλαφρύ για τον μέσο ποπκορνμασουλιάρη, να βγάλεις την υποχρέωση... Αυτό είναι που με ενόχλησε περισσότερο απ΄όλα στη ταινία η οποία θα μπορούσε να έχει τίτλο "Τα γ@μησαμε όλα σε αυτό τον πλανήτη, so what? πάμε να γ@μησουμε και άλλους!" Βάλε και το υπερβολικό και άσκοπο μελό από τη αρχή μέχρι το τέλος και "δεν" έδεσε το γλυκό.
Όπου και αν διάβασα για το Interstellar στο διαδίκτυο, γίνονται αναφορές για ομοιότητες με το Gravity, το Contact και.... τη Οδύσσεια του διαστήματος(*) και όντως έτσι είναι, τουλάχιστον λόγο θεματολογίας, μόνο που όλες οι προαναφερθείσες ταινίες εκπληρώνουν πολύ καλύτερα το σκοπό τους ως σύνολο. Δηλαδή βγάζουν και ένα προβληματισμό πάνω στην ανθρώπινη φύση και στο πεπρωμένο της που είναι το διάστημα. Το Interstellar είναι φυσικά πιο εφετζίδικο (με το budget που είχε αυτό του έλειπε να μην έχει μπαμ - μπουμ και super εφε) αλλά δεν φθάνει σε βαρύτητα ούτε καν το εύπεπτο και καραμπάμ μήνυμα που πέρασε το Avatar. Θα τολμούσα να πω ότι το Interstellar είναι σε αυτό τον τομέα ισάξιο του Αρμαγεδδών, που στην τελική δεν ήταν και ταινιά για προβληματισμό αλλά για χάζι...
(*)Διαφωνώ πλήρως σε ότι αφορά στην ποιοτική σύγκριση με την Oδύσσεια, ούτε μια τρίχα από τα @δια της Oδύσσειας δεν φθάνει το Interstellar και είναι ύβρις αυτό που επιχείρησε στο promotion η εταιρία παραγωγής, δηλαδή να κάνει λόγο για αντιστοιχίες και ισοδυναμίες. Ευτυχώς ο Νolan είναι αρκετά έξυπνος και θέλω να πιστεύω σεμνός και απέφυγε να συμπλεύσει με αυτές τις παπαριές. Τον θεωρώ εξαιρετικό σκηνοθέτη και παραμυθά, πρώτη φορά είδα ταινίες με super ήρωες (batman - superman) και δεν βαρέθηκα στο 5 λεπτο. To Ιnception είναι μια κλάση από μόνο του και θεωρώ κομβικό σημείο για το σινεμά γενικότερα και βάση αυτού περίμενα να δω κάτι αντίστοιχο στο Interstellar... δυστυχώς κάπου χάθηκε ο Nolan μεταξύ των διαστάσεων του χωροχρόνου.
Τελευταία τροποποίηση από el_hymador; 11/11/2014 στις 00:15.
εγώ αν και στα όρια του οφ τόπικ θα ήθελα να σταθώ σε αυτή τη φράση...
επειδή πέρασα τη φάση του σινεμά που κάθε βδομάδα ήμουν στις αίθουσες, και κάποια στιγμή εφτασαν να μου φαίνονται όλα αδιάφορα, ψάχνω πια να βρίσκω τις ταινίες που πραγματικά αξίζουν για τη μεγάλη οθόνη... γιατί αν δεν είσαι κάθε μέρα σινεμά, τότε το μια φορά στο τόσο αρκεί για να δώσει λίγη παραπάνω αξία στην αίσθηση της εμπειρίας, και να απογειώσει την ταινία αν είναι καλή...
επί των προαναφερθέντων, αισθάνομαι την ανάγκη να αποδώσουμε και ένα κομμάτι της ανεπανάληπτης ατμόσφαιρας του inception στον μεγαλειώδη Hans Zimmer με το κυματώδες, παλλόμενο μουσικό μοτίβο με το οποίο έντυσε μουσικά την ταινία... για το district 9 επίσης θα ήθελα να έχει ειπωθεί κάτι, και για τα μηνύματα τα οποία πέρασε με πολύ εύπεπτο τρόπο, στην ίδια θεματολογία, εγκατάλειψης πλανήτη, αναζήτησης πόρων κλπ κλπ...
Όσο για την "Οδύσσεια"... αν ήταν βιβλίο σε βιβλιοθήκη θα ήταν στο τμήμα με τα φιλοσοφικά. Είναι μεγαλειώδες, πρωτοποριακό για την εποχή του, πλήρες και μελετημένο από παντού, αλλά δύσπεπτο και αντι-νεο-χολυγουντιανικό, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα δημιουργήματα της εποχής μας... όπως ακριβώς δηλαδή ένα επιτυχημένο φιλοσοφικό βιβλίο.