
Δημοσιεύθηκε αρχικά από
alres
Υπάρχει μια πάρα πολύ ωραία στιγμή.
Εκεί που οι αρχές και οι φίλοι της, από μια μάλλον ατυχή συγκυρία, πιάνονται να διαπράττουν και να φέρονται, όπως υποτίθεται δεν θα έπρεπε και όπως αρνούνται ότι κάνουν. Ασχέτως που αυτό είναι ο κανόνας τους. Έχει συμβεί με πάμπολλα γεγονότα. Βγαίνουν λοιπόν αρχικά οι θεσμικοί φίλοι και προσπαθούν να το σώσουν.
Πχ: το mega, στις 6/12/2008 ή την επόμενη μετά τη δολοφονία, μόνταρε ήχους από παλιά επεισόδια και τα κότσαρε στο βίντεο όπου φαίνεται ο υπάλληλος να πυροβολεί χαλαρός το Γρηγορόπουλο. Ποιος να το έκανε; Ποιοι να συνεργάστηκαν γι αυτό; Μήπως η καλή ηγεσία έδωσε σήμα και το καλό κανάλι είχε όλη την καλή διάθεση να το κάνει; Χοντρό ε; Μήπως υπάρχει κάποιος λόγος που η σχέση αυτή έληξε; Αν υπάρχει ας τον ακούσουμε. Μέχρι τότε και μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, η σχέση αυτή πρέπει να θεωρείται ζωντανή, θερμή, έντονη. Οπότε ακούμε βερεσέ τα περί κακών καναλιών που διασύρουν την εικόνα του κράτους (δε χρειαζόταν καν τα παραπάνω, αλλά έτσι επειδή μας αρέσει να μιλάμε με στοιχεία..)
Στην περίπτωση λοιπόν που το ξεβράκωμα δε μαζεύεται ή χαλάει, βγαίνει το ανεπίσημο γραφείο τύπου [ δηλαδή, όλοι μα όλοι οι δημοσιογράφοι των πανελλήνιας εμβέλειας καναλιών, αυτών δηλαδή που εδώ και χρόνια δουλεύουν ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ (λες να χει σχέση με το προηγούμενο, δηλαδή με το ότι έχουν ανοιχτή γραμμή με τα αρχάς;;;; λες;;;; ) ], βγαίνει λέω το γραφείο τύπου και με το γνωστό ύφος λέει: "ναι ρε, έτσι έγινε, αλλά και αυτά τα μαλακισμένα... που έτσι... που αλλιώς... να μην κάνανε.... άνθρωποι είναι και οι αστυνομικοί... σκάσανε..." και συνεχίζονται τα γνωστής ποιότητας επιχείρηματα μέχρι που φτάνουν στον Άρη και πόσους έσφαξε.
Να βάλουμε λίγο τα πράγματα σε σειρά:
1) Ο υπάλληλος ασκεί δημόσια εξουσία. Ένα πράμα δηλαδεί που δεν το χει απ' την κοιλιά της μάνας του, αλλά του απονέμεται και θα έπρεπε να του αφαιρείται όταν το ξεχνάει.
2) Ακριβώς επειδή ασκεί εξουσία, στην οποία δεν μπορείς να προβάλλεις νόμιμα την αντίθεσή σου, θα έπρεπε να θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν χειρούργο, δηλαδή επεμβαίνω πολύ στοχευμένα μόνο όταν δε μπορεί να γίνει αλλιώς. (διαφωνώ και με αυτό αλλά γι άλλους λόγους). Κατά τα λοιπά είναι υπηρεσία, που θα έπρεπε να σημαίνει "με το σεις και με το σας". Σε όλους. Εκτός και αν διαφωνούμε και με την έννοια της ισότητας.
3) Όποιος δεν αντέχει να εισπράττει τις κοινωνικές εντάσεις, όποιος δε μπορεί να τα βάζει με τους κακούς δίχως να κυνηγά μύγες με μπαζούκα, ας πάει να γίνει ζωγράφος, μαραγκός, δάσκαλος. Τις κοινωνικές εντάσεις δεν τις δημιουργεί ο πολίτης/διαδηλωτής, αλλά τις εισπράττει. Συνεπώς, κουβέντες τύπου "ναι αλλά και αυτός πετούσε πέτρες" σε συνδυασμό με το προηγούμενο, είναι παγερά αδιάφορες. Επίσης όποιος δε μπορεί να συγκρατήσει το χέρι που πάει στο όπλο, ρίχνει και όποιον πάρει, ας παίζει ηλεκτρονικά ή ας πάει στο Τέξας. Ασκεί δημόσια εξουσία η σφαίρα. Και αν είναι να πέφτει όπου να ναι, μετά θα ρίχνουν και οι πολίτες όπου να ναι με ο,τι να ναι και το κοινωνικό συμβόλαιο θα πάει στο διάολο. (μήπως να πάει; εγώ λέω όχι εντελώς)
4) Η εξίσωση/εξομοίωση των συμπεριφορών επίσημων κρατικών οργάνων με πολίτες είναι κατ' αρχήν ατυχής. Αν επιμένει κάποιος, αστεία. Και αν επιμείνει και άλλο, πούστικη.
Όλα τα παραπάνω (τα "θα έπρεπε") περιγράφονται με μια δόση φαντασίας/ελευθερίας. Παρότι αυτά που λέω είναι στο πνεύμα και γράμμα του ισχύοντος νόμου, είμαι 1000/% σίγουρος ότι δεν τα ακολουθεί/εφαρμόζει ούτε η ηγεσία ούτε οι υπάλληλοι. Δηλαδή ένα μέρος της επίσημης εκτελεστικής εξουσίας, αρνείται να εκτελέσει/υπακούσει/εφαρμόσει το νόμο που υποτίθεται ότι υπηρετεί και κάνει τα δικά της.
Επίσης τα δικαστήρια, σε ένα τραγικό ποσοστό, επικυρώνουν αυτή την άρνηση, λέγοντας στην ουσία ότι δεν έγινε και τίποτα (βλ. Κουτσουμπου). Να μη βάλουμε στο μπλέντερ και τις εξόφθαλμες περιπτώσεις νόμων/αποφάσεων που θα έπρεπε να ακυρωθούν ως παράνομοι/αντισυνταγματικοί. Να μη βάλουμε μέσα και τη συστηματική καταστροφή ζωτικών κοινωνικών δομών (υγείας, παιδείας, καθαριότητας).
Το ερώτημα αντιστρέφεται:
Ποιος έχει διαρρήξει το κοινωνικό συμβόλαιο; Είναι η στιγμή με το περίπτερο, μια εντελώς επουσιώδης, αλλά υπαρκτή εικόνα/ένδειξη αυτής της διάρρηξης;
(Πείτε τώρα για αριστερούς φασίστες να γελάσουνε και οι πέτρες)