΄Ενα κείμενο που διάβασα στο ρόκετ γκαράζ και σκέφτηκα πως ούτε να μας ήξερε...
Λυπάμαι για την κακή μετάφραση και ελπίζω να μην μου το στέλνετε σε μέιλ 20 χρόνια μετά οκ...?
----------------------------------------------------------------
Αυτό το ποστ απευθύνεται σε εμάς τους Ιταλούς (οκ αλλά ούνα φάτσα ουνα ράτσα)
που αυτές τις μέρες υποστηρίζουμεν μια ελευθερία του λόγου εντελώς άσχετη με την καθημερινή μας ζωή.
Λοιπόν δεν είστε Σαρλί και δεν είμαι ούτε κι εγώ.
Ο Σαρλί εξέφρασε ιδέες βαθιά ελεύθερες και προσβλητικές για τις θρησκείες.
Εγώ όχι...
Ούτε κι εσείς.
Εσείς είστε αυτοί που δηλώνουν λαϊκοί αλλά μετά πάνε και παντρεύονται στην εκκλησία για να μην στεναχωρηθεί η μαμά...
Εσείς είστε αυτοί που δεν πάνε στην λειτουργιά αλλά τα παιδιά τα βαφτίζετε, γιατί έτσι γίνεται. Μετά τα στέλνεται και στο κατηχητικό.
Ακόμα χειρότερα, πάτε κι εσείς στη λειτουργία!
Όχι δεν είστε Σαρλί...
Ούτε κι εγώ.
Ούτε εσείς, ούτε εγώ έχουμε στην ελευθερία του Σαρλί ή το θάρρος του.
Εμείς ζούμε σε μια χώρα όπου η ελευθερία του λόγου του Σαρλί, δεν υπάρχει.
Αν πιστεύετε όμως το αντίθετο, αν πιστεύετε δηλαδή ότι στην Ιταλία υπάρχει ελευθερία της έκφρασης, πάτε να δείτε
την παγκόσμια κατάταξη στην ελευθερία του τύπου.
Η ιστορία του Σαρί λοιπόν είναι ένα δράμα που έλαβε χώρα σε μια λαϊκή χώρα.
Η δική μας χώρα δεν έχει καμία σχέση.
Αν ήσασταν ο Σαρλί θα είχατε κάνει κάτι από πριν για αυτό.
Εγώ δεν είμαι ο Σαρλί.
Γιατί το δικαίωμα μου στη σάτιρα δεν το εξάσκησα ΠΟΤΕ στα μούτρα επικίνδυνων φονταμενταλιστών.
Ούτε εγώ, ούτε οι συνάδελφοι μου δημοσιογράφοι, γιατί ξέραμε ότι αν πεις μια λάθος φράση μπορεί
ν αφήσεις και το τομάρι σου.
Εμείς όμως το τομάρι μας το θέλουμε γιατί έχουμε και το δάνειο να πληρώσουμε...
Μη λέτε λοιπόν πως είστε ο Σαρλί συνάδελφοι γιατί εμείς έχουμε τις 10 εντολές του Μπενίνι
όχι του George Carlin.
Μην λέτε πως είστε ο Σαρλί ούτε εσείς ευγενικό μου κοινό, γιατί μετά θα με απειλούν ότι θα με σκοτώσουν
αν πω πως στην τηλεόραση πως ένας με τροχόσπιτο μου κάθετε στα @@...
Στα μέρη μας έναν σαν τον Σαρλί ούτε στα όνειρα μας...
Για αυτό είμαστε τόσο άνετοι στο να συμμεριστούμε τον πόνο των άλλων, να γίνουμε υποστηρικτές μια ελευθερίας
που δεν έχουμε γιατί απλά δεν κάναμε ποτέ τίποτα για να την κερδίσουμε.
Εμείς πάντα λέγαμε πως καλά είμαστε μωρέ, γιατί είμαστε άνθρωποι που εύκολα παρακάμπτουμε...
Εύκολα μισούμε, εύκολα οπαδοποιούμαστε και διαδηλώνουμε αλλάζοντας φωτογραφία στο προφίλ μας.
Τώρα γιατί λέω αυτά αντιδημοφιλή πράγματα που δεν θα μου αποφέρουν κανένα κέρδος?
Γιατί μέσα σ αυτό το χωρό της περιφρόνησης και του ξαφνικού ψεύτικου θάρρους, πιστεύω πως από σεβασμό και μόνο κάποιος πρέπει να πει...
-Σαρλί της πούτσας είστε όλοι...
Fabrizio Casalino
υγ
Και αυτό το προσθέτω εγώ
-Γιατί αν ήμασταν όλοι Σαρλί, τώρα δεν θα βρισκόμασταν σ αυτήν την παλιοκατάσταση.
Disegno di Philippe Gurel