Ρε μεγάλε ξαναδιάβασε το πράσινο και το συμπέρασμά μου.
Δεν το πληρώσαμε διότι αναγνωρίστηκε η submision No3 μας που έχει ως βασικό της επιχείρημα
νεγκοσιέισονς κλπ...τρέχα γύρευε δηλαδή.
Αν αυτό δεν είναι εξαγορά χρόνου και παραπομπή χρέους στο απώτερο μέλλον(δεν γίνονται στο τσακ μπαμ οι δίκες) τότε τί είναι, καλυμμένη επιταγή ή τραπεζική εντολή στο όνομα του ανιψιού να πάρει ποδήλατο;
Μπιστόλα ρίξαμε στους Βέλγους διότι πολύ απλά είπαμε με κομψό τρόπο ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος.
Ή μήπως δεν γνώριζαν όλοι ότι αν παραβρωμίσει κάτι ουσιαστικά δεν το πληρώνεις,ειδικά αν μεσολαβήσει πόλεμος(που έβλεπαν ότι θα μεσολαβούσε, η απόφαση πάρθηκε 26/6/1939, ήδη είχαμε κάνει οχυρωματικά έργα διότι οι ιταλικές προκλήσεις είχαν οξυνθεί, οπότε σιγά μην εκδικαζόταν ποτέ στο μέλλον!).
Νομίζεις ότι οι δικαστές δεν το έβλεπαν αυτό;Μαλάκες είναι ή τυφλοί;
Αν αυτό δεν είναι ουσιαστική αναγνώριση του χρέους ως επαχθούς τότε τί είναι;
Ειλικρινά πες μας που είναι η ένστασή σου.