Αυτός ο Πειραιάς έχει πολλά φρούτα τελικά, εκτός από ψαράκια.
Χτες, κόκκινο φανάρι εκεί που βρίσκει η Καραολή & Δημητρίου την Εθνικής Αντιστάσεως. Μπροστά μοιράζουν λεφτά, δεν ξέρω τι γίνεται αλλά είναι τρεις λωρίδες σταματημένες. Φυσικά έχουν κλείσει και την διασταύρωση τα γλυκά μου γιατί εκεί στο λιμάνι όλα στα παπάκια μας. Πράσινο. Υπάρχει ένας μικρός διάδρομος ζιγκ ζαγκ χώνομαι και εκεί που έχω περάσει σχεδόν ακούω ένα ανησυχητικό πρόσεχε από δίπλα (όχι δεν μιλάει συνήθως και ευτυχώς γιατί θα το είχα κάνει το αυτοκίνητο για πέταμα) και βλέπω ταρίφα με το υπ' αριθμ. Τ@@-3300 mercedes που έχει φύγει με πολύ κόκκινο και πάει καρφί να στρίψει στο ίδιο κομμάτι δρόμου που είμαι... Τιμόνι δεξιά, φρένα, abs, γλιτώνω στο τσακ και το κίτρινο σκυλί και το πεζοδρόμιο. Κατεβάζω παράθυρο, ρίχνω ένα γαμοσταύριδο για όλο το γεναλογικό του, πάω να ξεκινήσω και φεύγει ΚΑΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ να μπει μπροστά. Ξανά φρένα, ρίχνω δεύτερο ευχολόγιο, κατεβάζει το παράθυρο, ο πελάτης γελάει, κάτι είπε αλλά δεν το άκουσα πάνω από τις δικές μου φωνές, φεύγω, σταματάω στο κόκκινο με την Γούναρη, δεν έχει χώρο να πάει πουθενά και αναγκαστικά περιμένει. Πράσινο. Βγαίνουμε Γούναρη εγώ πάω δεξιά να στρίψω για λιμάνι, ο μαλάκας μένει αριστερά και περνάει το επόμενο κόκκινο πάλι και στρίβει Τσαμαδού. Ο μαλάκας είναι ανίκητος, τόσο απλά. Και καλά κουράγια σε όσους τον βρουν στο δρόμο τους...
Αυτό που με ανησυχεί τώρα είναι η πληθώρα των υπέροχων εμπειριών στο φόρουμ από τα μέρη εκείνα...
