καλημερα.Σκεφτομαι εδω και πολυ καιρο να γραψω αυτα που γραφω τωρα,ισως γιατι φοβομουν μη φαω τρελο κραξιμο η δουλεμα.Πριν απο πολλα (παρα πολλα)χρονια ειχα μια ταση φυγης απο την Αθηνα.Τα ειχα βαρεθει-σιχαθει σχεδον ολα.Το ατελειωτο "μπετον"(γουσταρω να βλεπω φυση),τον θορυβο,τα μποτιλιαρισματα(ασχετα αν οδηγουσα μοτο)και ενα απο τα βασικοτερα:τους "ανθρωπους".Tους λεω ετσι γιατι κατα τη γνωμη μου ,ΔΕΝ ειναι.Εδω να πω οτι το πιθανοτερο να ειμαι και γω "ανθρωπος",δεν ειμαι πιο σωστος,πιο ανωτερος...πιο....πιο......ετσι;Το μονο που διεφερα ηταν οτι μπορουσα να καταλαβω οτι "κατι παει λαθος".Δεν μπορουσα αλλο αυτη τη ζωη στη πολη.Και ετσι την κοπανισα για επαρχεια.Εδω σταματαω να γραφω και ΑΝ θελετε αναπτυξτε το θεμα με οτι σκεψεις εχετε πανω σε αυτα που εγραψα.