Λοιπον δεν ξερω αν χτύπησε το βιολογικό μου ξυπνητήρι, η αν επειδή εχω δουλέψει πολλα χρονια με παιδιά στο παρελθόν, μου εχουν λείψει τα μαργαριτάρια τους αλλα έλεγα να κανουμε ενα θρεντακι για τα παιδιά στη ζωή μας και για τα διάφορα που εχουν πει και κανει που μας εχουν αφήσει άφωνους...
Όσοι ειστε μπαμπάδες, θείοι, νονοί, παππούδες κτλ ελάτε να τα γράψουμε για να θυμόμαστε πιο ειναι τελικα το πολυτιμότερο πράγμα..
Εγω έναν ανηψιο εχω, 3 χρόνων και δεν εχει αρχίσει ακομα να λεει τα πολυ πετυχημένα..
-οταν ηταν δυόμιση, του λεω μια φορα στο τηλεφωνο :"και για πες, τι έκανες σημερα αγάπη μου;" "Κακά" μου απαντάει..
-μια αλλη φορα του δώσε η μάνα μου μια διαλυμένη σόμπα (καθόταν απο πάνω του βεβαίως) και ενα κατσαβιδι που του αρέσουν για να της βγάλει τα πλαστικά. Μετα απο μιση ωρα και μονο τρεις βίδες βγαλμένες, σκουπίζει το μέτωπο του και της λεει: "ωχ! Εχω πολλη δουλεια!"
Ανυπομονώ για τα δικά σας!