Παιδιά εγώ δε γουστάρω να κουβεντιάζω για αυτό το θέμα.
Δεν βλέπω νόημα και είμαι πολύ απασχολημένος -με την επιβίωση μου-
για να ασχοληθώ.
Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν πιστεύω πια κανέναν.
Δεν ελπίζω τίποτα, δεν περιμένω τίποτα....
Τους έγραψα όλους στα @@ μου.
Άμα βρείτε άκρη πάντως πείτε και σ εμένα.
ανανήψαντας
Δημοσιεύθηκε αρχικά από MG-KTiNoS
Tι πιστεύω εγώ;
Σε κανά τρίμηνο θα εμφανιστεί κάποιος σωτήρας πάλι, θα υποσχςθεί λαγούς με πετραχήλια και φτου ξανά από την αρχή... απλά θέλώ να δω ως ποιο σημείο φθάνει η ανοχή μας...
Τιμωρητική, όπως αρμόζει σε καλβινιστές Γερμανούς που έχουν (αυτο)λάβει άφεση αμαρτιών σχετικά με το τι έκαναν στο 1ο μισό του προηγούμενου αιώνα...
Germany’s Destructive Anger
By JACOB SOLLJULY 15, 2015
This story is
________________________________________
included with an NYT Opinion subscription.
Learn more »
A DEAL has finally been reached that could keep Greece in the eurozone.Few are happy with the outcome. We’ve heard a lot about how the Greeks feel humiliated. But we’ve heard less about German anger, and we know they are angry. Finance Minister Wolfgang Schäuble was reported to have started yelling during Saturday night’s negotiations. France and Italy have both made huge loans to Greece, but neither country has expressed hostility to Greece. Why is Germany so angry?
As an economic historian, I got a taste of this resentment during aconference on Greek sovereign debt held in Munich last week. It took place at the Center for Economic Studies and the Ifo Institute, which are headed by Hans-Werner Sinn, the German economist and longtime proponent of a Grexit. The conference included economists, accountants, journalists, investors and government officials from both Greece and Germany. Diverging views were aired by Mitu Gulati, the Duke law professor who helped devise an earlier Greek bailout; by Ashoka Mody, an economist, formerly of the International Monetary Fund, who preaches debt forgiveness; by accounting experts, who agreed that Greece’s total debts seem to have been inflated; and by Mr. Sinn.
But when the German economists spoke at the final session, a completely different tone took over the room. Within the economic theories and numbers came a moral message: The Germans were honest dupes and the Greeks corrupt, unreliable and incompetent. Both parties were reduced to caricatures of themselves. We’ve heard this story throughout the negotiations, but in that room, it was clear how much resentment shapes the views of German economists.
Clemens Fuest, of the Center for European Economic Research, who has advised Mr. Schäuble, kept reciting numbers about Greek debt and growth, and said the Greeks had failed at every level over the past several years to manage their debt. He believed they should simply be thrown out of the eurozone. Henrik Enderlein, of the pro-European Jacques Delors Institute, said that Greece should stay in the eurozone, but only if it applied more austerity and better management. Daniel Gros, director of the Center for European Policy Studies, theorized that Greek debt and economic woes could be countered only with better export numbers.
All points were important, but to hear it from these economists, Germany played no real part in the Greek tragedy. They handed over their money and watched as the Greeks destroyed themselves over the past four years. Now the Greeks deserved what was coming to them.
When I pointed out that the Germans had played a major role in this situation, helping at the very least by insisting on austerity and unsustainable debt over the last three years, doing little to improve accounting standards, and now effectively imposing devastating capital controls, Mr. Enderlein and Mr. Fuest scoffed. When I mentioned that many saw austerity as a new version of the 1919 Versailles Treaty that would bring in a future “chaotic and unreliable” government in Greece — the very kind that Mr. Enderlein warned about in an essay in The Guardian — they countered that they were furious about being compared to Nazis and terrorists.
When I noted that no matter how badly the Greeks had handled their economy, German demands and the possible chaos of a Grexit risked political populism, unrest and social misery, they were unmoved. Debtors who default, they explained, would simply have to suffer, no matter how rough and even unfair the terms of the loans. There were those who handled their economies well, and took their suffering silently, like Finland and Latvia, they said. In contrast, a country like Greece, where many people don’t pay their taxes, did not seem to merit empathy. It reminded me that in German, debt, “schuld,” also means moral fault or blame.
When I asked if any had visited Greece to assess poverty, brain drain and business closings, they simply shook their heads. When I asked what responsibility these leading economists felt in the Greek crisis, they told me that I could not understand the situation by simply flying in from the United States. (For the record, I have spent much of the year in Europe, meeting with the previous Greek government in Athens — where I saw hungry old people rummaging in trash cans — and later with members of the European Commission in Brussels.)
When the panel split up, German attendees circled me to explain how the Greeks were robbing the Germans. They did not want to be victims anymore. While I certainly accepted their economic points and, indeed, the point that European Union member countries owe Germany so much money that more defaults could sink Germany, it was hard, in Munich at least, to see the Germans as true victims.
Here lies a major cultural disconnect, and also a risk for the Germans. For it seems that their sense of victimization has made them lose their cool, both in negotiations and in their economic assessments. If the Germans are going to lead Europe, they can’t do it as victims.
Jacob Soll, a professor of history and accounting at the University of Southern California, is the author of “The Reckoning: Financial Accountability and the Rise and Fall of Nations.”
Εγώ διερωτώμαι γιατί θα πρέπει να πιστέψω αυτόν τον κύριο αρθρογράφο και όχι τον ίδιο τον Βαρουφάκη ή τον Τσίπρα που έλεγαν ότι οι ξένοι απλά δεν ενδιαφέρονταν για να λύσουν το πρόβλημα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά η πράξη αποδεικνύει ότι έχουν και δίκιο, άσχετα με το αν είχαν τα απαιραίτητα ή όχι για να κάνουν αυτό που η δική μου λογική λέει ότι έπρεπε. Το να υποθηκεύσουν το δημόσιο σε ένα δάνειο το οποίο αυτοί που το δίνουν λένε ότι είναι καταδικασμένο (άρα στοχεύουν στο να κρατήσουν το ενέχυρο και το λένε ξεκάθαρα), αυτό μου δείχνει τρελό άνθρωπο, όχι το να αρνείσαι να δανειστείς για να πετάξεις το δάνειο στον κουβά. Αλλά εγώ από μακροοικονομικά κλπ συναφή δεν έχω ιδέα, οπότε μπορεί και να λέω τεράστιες βλακείες.
Σιγά μη χρειαστεί να τετραγωνίσουμε τον κύκλο.
Υπάρχουν απλά πράγματα που απο "αριστερή" ιδεολογία αρνούμαστε να εφαρμόσουμε..
.... Ο ρόλος των πανεπιστημίων είναι, εν προκειμένω, καθοριστικής σημασίας. Αποστολή τους δεν είναι μόνο η εκπαίδευση των φοιτητών και η δημιουργία νέας επιστημονικής γνώσης, αλλά και η συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, μέσω της αξιοποίησης των αποτελεσμάτων τής έρευνας και καινοτομίας, με προσήλωση στις αρχές της επιστημονικής δεοντολογίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής. Εάν αυτά επιτυγχάνονται, τότε ενισχύεται και η επιτυχής ένταξη των αποφοίτων τους στην αγορά εργασίας.....
Απο εδώ...
http://www.kathimerini.gr/785739/art...eirhmatikothta
αλλά και αλλού...
edit Για να φτιάξεις οικονομία κάπως πρέπει να ξεκινήσεις , απο που αλλού εκτος των πανεπιστημίων?
http://www.skai.gr/news/opinions/art...gora-ergasias/
Οπότε, μου λες ότι θα πρέπει να εφαρμόσουν πολιτική = μακροοικονομικά κακές ελληνικές κυβερνήσεις και εμονικοι καλβινιστές γερμανοι τιμωροί…
ωραία …
και τότε γιατί ακριβώς κουβεντιάζουμε με οικονομικούς ορους .αφου ετσι κι αλλιώς δεν ισχύει τίποτα απ αυτά..
Ο λόγος που κουβεντιάζουν με οικονομικούς όρους, είναι διότι απέτυχαν οι πολιτικοί όροι που νόμιζαν οτι μπορούν να επιβάλλουν. Από την επομένη της συμφωνίας της 20/2 ήταν ξεκάθαρο οτι δεν θα έχει καλή εξέλιξη η ιστορία μας, καθώς η Ευρώπη είναι ένας χώρος συμμαχιών και συμφερόντων, και εμείς πήγαμε ως ξανθιά νυφούλα σε gang bang barchelor party...
Και μάντεψε..όσο και να χτυπιόμαστε κάτω, αν είσαι με το χέρι απλωμένο για 5-6 δις τον χρόνο (ΧΩΡΙΣ τόκους) που σου λείπουν, μιλάς για τα λεφτά και τους όρους που θα σου επιβάλλουν.
Μετά την χθεσινή φάπα και την επόμενη στο προσεχές 48ωρο, καταρρίφθηκαν οι μύθοι :
O μύθος πως δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε... Το "αποτρέψαμε το σχέδιο συντηρητικών δυνάμεων να προκαλέσουν ασφυξία" ξέρουμε τι σημαίνει, ναι?
Ο μύθος πως θα κάνουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις και τα πετρέλαια του Αιγαίου CDO's και θα χεστούμε στο χρήμα όπως έλεγε ο παραλίγο Σαμουήλ. Αλήθεια, αυτού του είπε κανείς τι έγινε, ή έχει μείνει με τα μασούρια του δυναμίτη στο χέρι?
Οτι διώξαμε την τρόικα, και μας ελέγχουν οι "θεσμοί".
Οτι σχίζουμε τα μνημόνια με ένα νόμο και μια απόφαση, και καλωσορίζουμε το Master Financial Assistance Facility Agreement (MFFA)
Οτι οι μισθοί ανεβαίνουν και η λιτότητα φεύγει με πολιτικές αποφάσεις, χωρίς τα νούμερα να έχουν καμμία σημασία.
Οτι η αριστερά που δεν κυβέρνησε, είναι εξ΄ορισμού καλύτερη απ΄τους "μνημονιακούς"
Οτι ο Ευρωπαικός νότος θα σταθεί αλληλέγγυος στους καραμπουζουκλήδες Ελληνες. Ακόμα και το 12άρι της Eurovision, το μαρτυρικό νησί...μας έριξε πόρτα
Ο μύθος πως τα προβλήματα μας θα λυθούν με "καλύτερη διαπραγματευση", και χωρίς να χρειαστουν ριζικές αλλαγές στο κράτος και στην νοοτροπία που μας θέλει να έχουμε "κρυφά χαρτιά", "άσσους στο μανίκι" και εξωγήινους που μας κατατρέχουν.
Συγνώμη που πετάγομαι σαν την πορδή, αλλά επειδή αυτοί είναι άχρηστοι, οι άλλοι είναι οι σωστοί; Ή το έχασα κάπου στο δρόμο;
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
E NAI!
Ενδιαφέρον το link.
Δεν τον λένε μισότρελο, επισημαίνουν τα λαθος assumptions. Ετσι το διαβαζω εγώ τουλάχιστον.
sapila racing team
bimota SB6 1995
Hornet 900 2005
Yamaha SR500 1981
BMW R75/6 1975
BMW R26 1957
και όπως κοίταγα τώρα το παλιό thread...πέφτω πάνω σ΄αυτό και κλαίω...
http://www.moto.gr/forums/showthread...=1#post2558535
Κάτσε να δεις γέλιο...Οι εταίροι θα στείλουν ως "θεσμούς" τον Τόμσεν και Μαζούχ, ενώ τα νομοσχέδια των μεταρρυθμιστικών "μέτρων" θα τα ψηφίσουν πασοκνουδουποτάμια και ο Λαφαζάνης θα αναρωτιέται "τι έγινε ρε παιδιά?"
Σατανικό...
Μυθοι? πολλοί μύθοι υπάρχουν σ αυτή την ιστορία…
Μυθος είναι η ενωμένη Ευρώπη.
Μύθος είναι οτι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις έχουν λογο.
Μύθος είναι ότι θα ορθοποδήσει η οικονομία μέσω μνημονίων.
Μύθος είναι το νόμισμα.
Και συνεχίζω να απορώ λοιπόν , μέσα σε τόσους μύθους , ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος των οικονομολόγων με την τόσο θετική και πραγματική επιστήμη τους και τι ακριβως αυτή υπηρετεί (εκτός από την διατήρηση των μύθων).
και εσύ τέκνο Βρούτε? Κοίτα την υπογραφή σου ρμλκ... Ήμαρτον λέμε...
Η στρατηγική μας, είχε την αντοχή της γραμμής Μαζινό. Μπλοφάραμε και χάσαμε, και συνήθως μετά έρχεται το ξύλο...
Κανόνες δημοσιεύσεων
