Η τεχνολογία προχωράει. Ταχύτατα σε μερικούς τομείς. Πρακτικά, είναι αδύνατον να την παρακολουθήσεις και να είσα γνώστης των πάντων. Η εξειδίκευση είναι απόλυτη. Αυξάνεται η περιπλοκότητα, μειώνεται η εργασιμότητα με απλά εργαλεία και ένα manual.
Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλα τα προϊόντα. Και δεν είναι όλα τα μέρη των προϊόντων "απρόσιτα" από τον απλό χρήστη.
Ειδικά για τις μοτοσικλέτες μας, έχουν γεμίσει αισθητήρες και (απόλυτα ακριβής τεχνολογικός όρος) παπαράκια και καβλιτζέκια και καλώδια σε κάθε πιθανό σημείο. Και σε μερικά απίθανα. Ο χρήστης μπορεί να επέμβει σε όλο και λιγότερα μέρη τους. Ακόμα και σήμερα όμως, μερικά κομμάτια της μοτοσικλέτας είναι απλά, παιδαριωδώς απλά. Κάποτε λοιπόν, όπου μιά βόλτα σήμαινε και την δυνατότητα να μπορείς να ρυθμίσεις πλατίνες, να καθαρίσεις μπουζί, να κάνεις κάθε πιθανή επισκευή στην άκρη του δρόμου, αν έλεγαν σε κάποιον να πάει συνεργείο για να του πιάσουν ένα καλωδιάκι με ζιπάκι θα γελούσε. Ή ένα σωληνάκι. Τώρα είναι αυτονόητη "ανάκληση"...
Αναρωτιέται -όχι άδικα- ο συγγραφέας, μήπως και γινόμαστε ηλίθιοι σιγούλια σιγούλια; Μιά τόσο απλή "επισκευή" δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητη; Ο ίδιος ο οδηγός δεν θα έπρεπε να έχει την κρίση να "βελτιώσει" την μοτοσικλέτα του μερικές φορές σε προφανή λάθη; Που οδηγείται ο κόΖμος της μοτοσικλέτας (και όχι μόνο) ; Και ούτε καν θέλω να σκέφτομαι τι γέλια θα πέσουν μόλις γράψουν κάμποσα χιλιόμετρα όλες αυτές οι "ηλεκτρονικές" αναρτήσεις για να πω το πιο απλό...
http://www.motorcyclistonline.com/to...ip-tie-cranked