Ο αγώνας πήγε εντελώς "by the book" και γι αυτό λέμε πως δεν είχε θέαμα.
Αυτός με τον ταχύτερο ρυθμό ξεκίνησε πρώτος και φυσικά τερμάτισε πρώτος αφού ήταν ο ταχύτερος (έστω και για λίγο), αυτός με τον 2ο ταχύτερο ρυθμό ξεκίνησε 2ος άρα τερμάτισε εύκολα 2ος και αυτός με τον 3ο ταχύτερο ρυθμό ξεκίνησε 3ος άρα τερμάτισε εύκολα 3ος.
Ήταν φυσικό να μη γίνουν μάχες μπροστά, για να γίνει αυτό θα έπρεπε να ανακατευτούν τα πράγματα στην εκκίνηση. Από τη στιγμή που όλα ξεκίνησαν προβλεπόμενα, θα τελείωναν και προβλεπόμενα.
Ο αγώνας συνολικά πάντως είχε κάποιες μάχες, αν και για τις πιο πίσω θέσεις. Πολύ καλές εμφανίσεις έκαναν πχ ο Iannnone και ο Pedrosa. Και ο Vinales μέχρι που έπεσε.
Και λίγα για τον Lorenzo (μιας και δηλώνω fan):
- Το δυνατό σημείο του Lorenzo δεν είναι το ότι είναι ο πιο γρήγορος (δεν είναι πάντα), αλλά το ότι είναι αυτός με το πιο σταθερό γυρολόγιο. Αυτό σημαίνει ότι πολύ δύσκολα θα δούμε αγώνα με μακριά μονομαχία μεταξύ Lorenzo και κάποιου άλλου. Δηλαδή με αυτόν δεν έχουμε το «έκανα έναν καλό γύρο και κέρδισα μια θέση, μετά έκανα έναν όχι τόσο καλό και την έχασα». Πάει συνεχώς ακριβώς όσο μπορεί. Αν είσαι πιο γρήγορος τον περνάς και φεύγεις. Αν είσαι (έστω και λίγο) πιο αργός, σου φεύγει.
- Ο Lorenzo είναι από τους αναβάτες που τους νοιάζει να απασχολούν το κοινό. Το να γίνεις αγαπητός βέβαια στο κοινό δεν είναι εύκολο, θέλει αυτό που λέμε «χάρισμα» και ο Lorenzo αυτό δεν το έχει. Γι αυτό λοιπόν και δεν έγινε αγαπητός στο κοινό (αν και κάποια στιγμή το προσπάθησε). Το να την σπάσεις στον κόσμο όμως, είναι εύκολο. Είναι εμφανές πως αυτά που κάνει τα κάνει επίτηδες για σπάσιμο. Είτε για σπάσιμο στον κόσμο, είτε για σπάσιμο στους αντιπάλους. Και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που τα κάνει. Έχει βρει έναν συγκεκριμένο τρόπο με σαφή όρια να κάνει τον μαλάκα. Όλοι όσοι τον λέτε αχώνευτο, είσαστε ακριβώς το target group του. Αφού δεν μπορεί να έχει πολλούς Lorenzικούς, τότε θα έχει πολλούς αντι-Lorenzικούς. Οφείλουμε πάντως να ομολογήσουμε πως πιάνει...