Με την άκρη του ματιού του είδε κάτι που τον ενόχλησε. Χρειάστηκε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσει τι ήταν: κάποιο φωτάκι αναβόσβησε μερικές φορές. Δεν έδωσε σημασία. Κάποιο μικροπροβληματάκι μάλλον, που θα διορθωνόταν από το ASPFC (Automatic Small Problem Fixing Control)......
Ταυτόχρονα, μια γλυκιά γυναικεία φωνή ακούστηκε.
Στα ακουστικά του διασυνδεδεμένου με την επαναστατική τεχνολογία Yellowteeth® κράνους του, που περιλαμβανόταν φυσικά στον στάνταρντ εξοπλισμό των κορυφαίων μοντέλων της εταιρίας, υπήρχε η δυνατότητα να δέχεται ηχητικά μηνύματα για την κατάσταση όλων των λειτουργιών της μοτοσυκλέτας, πάντα με μια υπέροχη, computer generated φωνή, που μπορούσε να προγραμματιστεί κατά το δοκούν. Φυσικά το κράνος του παρείχε και πολλές ακόμη ευκολίες, όπως Κeyless Start και απαλή μουσική, διαλεγμένη από ειδικούς ώστε να μην επηρεάζει στο παραμικρό την οδική ασφάλεια.
Ένας φίλος του, ΙΤ specialist, του είχε πει πως μπορεί να χακάρει το σύστημα και να έχει τη δυνατότητα να παίζει οτι θέλει αυτός, ακόμη και heavy metal, αλλά δεν ενδιαφερόταν.
Είχε όμως παραγγέλλει (με 499€ επιβάρυνση) και την έξτρα NHNR (No Helmet No Ride) λειτουργία, όπου η μοτοσυκλέτα δεν ξεκινά, αν ο αναβάτης δεν έχει φορέσει και ασφαλίσει το κράνος του. Ανατρίχιαζε όταν θυμόταν ιστορίες που είχε ακούσει από παλαιότερους, για κάποιους που, πάρα πολλά χρόνια πριν, κυκλοφορούσαν χωρίς κράνος....
Η γλυκιά φωνή κάτι είχε πει, αλλά αυτός δεν πρόσεχε. Ήταν βυθισμένος εδώ και ώρες σε σκέψεις σχετικά με τις επιπτώσεις που θα είχε στις διεθνείς αγορές η προχθεσινή, ανεξήγητη πτώση του δείκτη CHALY στο χρηματιστήριο του Τόκιο κατά 4,2 μονάδες....
Shit σκέφτηκε. Είχε ξεκινήσει αυτό το ταξίδι ακριβώς και μόνο για να ξεφύγει από όλα αυτά. Ο χρόνος του ήταν πολύ περιορισμένος....
Είχε αποφασίσει να κάνει μια διαδρομή σε επαρχιακούς δρόμους, μακριά από την πόλη. Μόνο από κάτι ξεχασμένα χωριά θα περνούσε. Για να αυξήσει το αίσθημα περιπέτειας μάλιστα, είχε κάνει κάτι που, άλλοτε, θα το χαρακτήριζε ακραίο:
Στο SAP (Safe Adventure Planer), τη (δωρεάν παρακαλώ) εφαρμογή της εταιρίας που δίνεται μαζί με όλα τα μοντέλα, όπου μπορεί κάποιος να σχεδιάζει διαδρομές περιπέτειας λαμβάνοντας υπόψη τα πάντα -φυσικά με πρώτη προτεραιότητα την άνεση και την ασφάλεια του αναβάτη- δεν είχε διαλέξει απλά κάποια από τις προτεινόμενες, 100% ασφαλείς διαδρομές, αλλά είχε τολμήσει να προχωρήσει ακόμη ένα βήμα, σχεδιάζοντας την δική του.
Βέβαια δεν θα έπαιρνε περιττά ρίσκα. Είχε τρέξει (δυο φορές μάλιστα) στο SAPVAR (SAP Virtual Adventure Rider) όλη τη διαδρομή και η προσομοίωση δεν είχε δείξει κάτι το επικίνδυνο. Μόνο σε ένα κομμάτι περίπου 20 χιλιομέτρων το οδόστρωμα δεν ήταν πολύ καλό και το GSM σήμα όχι άριστο, αλλά ήταν σίγουρος πως θα τα κατάφερνε....
Το SAP φυσικά είχε αυτομάτως κάνει κρατήσεις στα απαραίτητα καταλύματα, είχε προ-παραγγείλει τα γεύματα (με βάση βέβαια τις αποθηκευμένες προσωπικές του προτιμήσεις) και γενικά, όπως ήταν και το μόττο του, δεν είχε αφήσει τίποτε στην τύχη....
Μέχρι τώρα είχε κάνει περίπου 50 χιλιόμετρα και όλα είχαν κυλίσει πολύ ομαλά. Όλα τα συστήματα δούλευαν τέλεια.
Η onboard κάμερα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, έπαιρνε εικόνες από το -ομολογουμένως- όμορφο τοπίο, ενώ το GPS αποθήκευε τη θέση του. Όλα τα δεδομένα ανέβαιναν σε πραγματικό χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι ο οποιοσδήποτε μπορούσε να θαυμάσει τα τοπία και να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται...
Κοινωνικό σοσιαλισμό το ονόμαζαν αυτό οι κυρίαρχοι του διαδικτύου Goolag και Mapabook: Ακόμη και κάποιος που δεν είχε την οικονομική δυνατότητα για τέτοιου είδους ταξίδια, μπορούσε να περιηγηθεί εικονικά στα ίδια τοπία με κάποιον μεγιστάνα...
Αισθάνθηκε μια μικρή δόση υπερηφάνειας, για τη συμβολή του στην κοινωνική άνοδο των πτωχών, η οποία και εξάλειψε κάθε ίχνος ντροπής για την ελαφρά χαιρέκακη διάθεση που είχε όταν φανταζόταν τους φίλους του, που καθισμένοι στα γραφεία τους ανάμεσα στις οθόνες με τα παγκόσμια οικονομικά στοιχεία, θα έριχναν κλεφτές ματιές στις δικές του εικόνες και θα έσκαγαν από τη ζήλια τους...