Μπρρ τσαπ τσαπ κλαρίνα και στον ήχο γκαζολίνα

[el_hymador]

Για να μην ανοίγω νέο θέμα με κάθε υπεργαμάτη μπάντα, τσεκάρετε και αυτούς:

Papir, αποκλειστικά instrumental ψυχεδέλεια, πολύ δεμένο τρίο (τα Live τους είναι πιο καλά από τα studio κομμάτια), αποτελούμενο από cleancut Δανούς... και ναι, είναι τόσο περίεργος ο συνδυασμός που εγγυάται την γαματίλα τους.

https://www.youtube.com/watch?v=l3SzGyi5Guk

[spyro]

το λοιπόν,....

στάθηκα τυχερός πριν λίγες μέρες και το πέτυχα τυχαία στο νετ οτι εχθές θα είχαν εμφάνιση στο Γκάζι - Τεχνοπολις. Ωραίοι ήταν. καταρχήν είχε πλάκα που έβλεπες πολλών ειδών θεατές. απο πιτσιρίκια μέχρι μεγάλους. αρκετούς μεγάλους.

όσο για το αποτέλεσμα? ανάμεικτα συναισθήματα.

1. δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν εφταιγε ο ηχολήπτης εχτές, ή ΄ήταν δικια του επιλογή ή η έλειψη σοβαρού παραγωγού που θα τους κατευθύνει. απο την αρχή μέχρι το τέλος το μπάσο και τα ντράμς ήταν πάνω απο όλα τα υπόλοιπα όργανα. είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε πίπιζα, κλαρίνο, πολυφωνικό τραγούδι απο πίσω δεν είχε σημασία. το μόνο που άκουγες ήταν το μπάσο τα ντραμς άντε και λίγο τη κιθάρα τους. παίζει όμως και να είναι επιλογή τους.

2. που μας φέρνει στο 2 σημείο. Απο την αρχή μέχρι το τέλος ήταν ένα συνεχόμενο riff. ήταν εκεί παντού μετά απο την όποια εισαγωγή. δε λεώ πορωτικό ήταν κάποιες στιγμές, ειδικά άμα συνδυάζεται με αγαπημένα τραγούδια απο την ελληνική παράδοση, αλλά στο τέλος δε πήγε πουθενά. εκεί έμεινε. ένα συνεχόμενο metal / breakbeat / (δε ξέρω και εγώ πως τα λένε τώρα αυτά) riff.

3. ο λόγος που με έκανε να πάω να τους δώ και απο ότι είδα στο κοινό απο τις αντιδράσεις, ο λόγος που έχουν γίνει γνωστοί, είναι που έδειξαν οτι μπορούν να ενσωματώσουν την παράδοση σε κάτι πολυ συγχρονο. στο τέλος όμως δεν κανουν deliver σε αυτη την υπόσχεση. πάνω σε αυτό το υπερπορωτικό όπως είπαμε riffaδικο τρόπο παιξίματος δε μπορεί να ακουστεί κανένα άλλο soft όργανο όπως έιναι το κλαρίνο για παράδειγμα. ακόμα και η πίπιζα η οποία είναι εκνευριστικά δυνατή δεν ακουγόταν. και είναι κρίμα γιατί για παράδειγμα το Σβαρα φαίνεται να είναι το πιο αγαπημένο του κοινού, χαρακτηριστικό του οποίου είναι το κλαρίνο. βέβαια δεν είναι τυχαίο οτι το Σβαρα είναι το μόνο που ακούγεται το κλαρίνο γιατί το "Μαραίνομαι ο καημένος" (που είναι το τραγούδι στο οποίο πατάει) είναι χαρακτηριστικό για το Μεσολογγίτικο ήχο του κλαρίνου του, το οποίο δουλεύει με πολυ υψηλές νότες. πέρα απο το σβάρα τα άλλα τραγούδια απλά δεν ακούγεται καθόλου το κλαρίνο (ή σχεδόν καθόλου) ή παλεύει να ακουστεί με το ζόρι παίζοντας μόνο σε πολυ υψηλέ νότες που στο τέλος χάνει και το ίδιο του το χαρακτήρα.

σε γενικές γραμμές πάντως πέρασαμε καλά. μου άρεσαν.