Η πρεσβεία είναι δίπλα στο ποτάμι που διασχίζει την πόλη οπότε τουλάχιστον κάνω και λίγο sightseeing. Πλέον πεινάω πολύ. Κάνω και την μαλακία να κάνω ένα τσιγάρο το οποίο σε συνδυασμό με την κούραση και το άδειο στομάχι μου κάνει ένα κεφάλι σκατά. Ο φούρνος που βρήκα δέχεται κέρματα ευρώ και ευτυχώς έχω ένα. Οι φούρνοι στα Βαλκάνια είναι υπέροχα πράγματα. Όπου δείτε πινακίδα ΠΕΚΑΡΑ ή PEKARA σταματήστε. Πέρυσι στην Σερβία 8 πεινασμένα άυπνα γουρούνια σκάσαμε με 12 ευρώ. Δείχνω το ευρώ μου και ρωτάω τι μπορώ να πάρω με αυτό. Φεύγω με κάτι σαν κρουασάν σοκολάτας και κάτι σαν τυρόπιτα.
Όταν έρχεται ο πρόξενος στην πρεσβεία εξηγώ την κατάσταση και ξεκινάω με αυτόν και την μεταφράστρια για τους μπάτσους. Στον δρόμο απόλαυσα διάφορους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Βοσνία και τους Βόσνιους ενώ φυσικά δεν έδωσα κανένα δικαίωμα για τέτοια σχόλια. Δεν φταίει η χώρα που έχασα την τσάντα μου, εγώ φταίω που είμαι μαλάκας. Στην Αθήνα μπορώ να σκεφτώ άπειρα μέρη που θα γινόταν το ίδιο. Τουλάχιστον έμαθα κάποια πράγματα για την Βοσνία. 13 μέρη με δικές τους κυβερνήσεις, μοιρασμένα σε 3 μέρη (Σέρβικο, Κροάτικο και Βόσνιο κάτω από μια κοινή κυβέρνηση. Σαν ομοσπονδία. Μπουρδέλο.
Οι μπάτσοι γελάνε στην σκέψη ότι θα βρω κάτι από την τσάντα. Με δυσκολία δέχονται να καταγράψουν το γεγονός γιατί ο δρόμος στον οποίο συνέβη είναι στην δικαιοδοσία άλλου τμήματος. Εξηγώ ότι απλά θέλω να καταγραφεί το γεγονός ώστε αν κάποιος βρει κάτι, όπως το βιβλιάριο ,και το δώσει στους μπάτσους να ξέρουν να το πάνε στην πρεσβεία Τους φαίνεται ηλίθιο. Μπορεί και να είναι…
Χιλιοφωτογραφημένη γέφυρα, πάρτε την κι από μένα.
Και κάνα 2 τυχαίες στον δρόμο προς την πρεσβεία.