Η κατηγορία πολιτών που έχει φάει το μεγαλύτερο γ@μησι σε αυτή τη χώρα, είναι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι... νομίζω ότι αυτοί και μόνο αυτοί έχουν δικαίωμα να ομιλούν και να γκρινιάζουν. Έχοντας υπάρξει ιδιωτικός υπάλληλος στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του εργασιακού βίου μου, δεν θα γκρινιάξω, ούτε θα κάνω τίποτα βαρυσήμαντες δηλώσεις... αυτό που ξέρω είναι ότι όταν έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο πριν από ένα μήνα περίπου, όταν χρειάστηκε δηλαδή να "εισπράξω" ένα minimum ανταπόδοσης για τα απίστευτα ποσά ασφαλιστικών εισφορών που είχα πληρώσει οοοοολα αυτά τα χρόνια, πήρα τα @@δια μου... μπορώ να κάνω τον μ@λ@κ@ για χίλια άλλα δυο πράγματα αλλά σε θέματα υγείας (επί προσωπικού) και παιδείας (επί συλλογικού) όχι.
Ως εκ τούτου, διαπιστώνοντας ότι και οι δύο αυτοί θεμελιώδεις λίθοι ενός κράτους εξακολουθούν να είναι μπο*ρδελο, με πλήρη επίγνωση του τι γράφω, στα @@δια μου όλα. Θα φοροδιαφεύγω όπως και όσο μπορώ και θα τα γράφω όλα στα παπάρια μου, κοιτώντας μόνο το προσωπικό μου όφελός. Τόσο απλά, βαρέθηκα να είμαι ο μ@λ@κ@ς της υπόθεσης και δεν με παίρνει πλέον να συνεχίσω έτσι, όσο καλές και ειλικρινείς προθέσεις και αν έχουν αυτοί που προσπαθούν να με πείσουν για το αντίθετο.
Αθεράπευτος ρομαντισμός Vs Κυνισμός, σημειώσατε διπλό καραμπινάτο.