Η πλατεία της εκκλησίας...
Καμπαναριό/ρολόι
Και το κάστρο που έχει κανένα 20λεπτο ή και παραπάνω περπάτημα, αλλά δεν πήγαμε αυτή τη φορά λόγω χρόνου και λάθος υποδημάτων.
Η πλατεία της εκκλησίας...
Καμπαναριό/ρολόι
Και το κάστρο που έχει κανένα 20λεπτο ή και παραπάνω περπάτημα, αλλά δεν πήγαμε αυτή τη φορά λόγω χρόνου και λάθος υποδημάτων.
Και όπως χαζεύουμε γύρω γύρω στην εκκλησία, μερικές πέτρες και μάρμαρα φαίνονται γραμμένα. Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία, μέχρι που βλέπω...
Ξηλώσαμε και ότι είχε το νεκροταφείο δηλαδή. Αθεόφοβοι¨
Και φυσικά κάποιος είχε χαράξει "ΑΕΚ" σε μιά από τις πέτρες γιατί αμαλάχειναουμ, έτσι. Αφού είχε και κίτρινη σημαία με δικέφαλο απ'έξω από το τσαρδί, τι παναπει βυζάντιο, εκκλησία, σύνδεσμος φιλάθλων είναι, κρυφός γιατί μας πολεμάνε.
Χαρακτηριστικό μπαλκόνι. Σε αποσύνθεση. Πάνω από τον κύριο δρόμο. Ο πολυληστρικός σύλλογος αυτά δεν τα βλέπει.
Χαρακτηριστικές πόρτες και παράθυρα με υπέρθυρα από ξύλο. Με τόσα κρύα, υγρασίες και χιόνια θα περίμενα να είναι πέτρινα, αλλά...
Περιέργως πως, από το φαγητό δεν έβγαλα φωτογραφίες. Διόλου περιέργως δηλαδή, από την πρώτη μπουκιά ξεχάσαμε τα πάντα. Από το τραπέζι ξέφευγαν κάτι μουγκρητά (αλλά τα έπνιγε ο καημός από το στερεο-φονικό πριν φτάσουν στις διπλανές παρέες).
Στην υγειά μας...
Και το επιδόρπιο (άργησε χαρακτηριστικά, αλλά άξιζε), κάποιου τύπου κέικ με κάστανο και γλάσο κάστανο από πάνω. Στην Καστάνιτσα. Πρωτότυπο
Και για να δελεάσουμε τον Μπαναώτ' έχουμε ένα μπουντρούμι ακόμα (οι τουαλέτες του μαγαζιού). Δεν έχεις πολλές δικαιολογίες, σύντροχε...
Ειδική μνεία στην φίλη μας (εδώ είναι στην επιστροφή που βαριόταν να ξανασηκωθεί) που ήρθε, μας χαιρέτησε και έπεσε πάνω μου για χάδια - ομοιότητες στην συμπεριφορά της με γνωστό μονίμως θλιμμένο και ταλαιπωρημένο σκυλί εντελώς συμπτωματικές- και μας ακολούθησε μέχρι ενός σημείου κοντά στην εκκλησία, πριν γυρίσει σπίτι της. Μαζί με τον Δημήτρη, η πιο φιλόξενη του χωριού.
Επειδή δεν είπα για λογαριασμό... Το φαγητό βγήκε στα 34 ευρώ. Και φάγαμε αξιοπρεπέστατα σαν ποσότητα και απίθανα σαν ποιότητα. Πήραμε και κάστανα για το σπίτι (όχι δεν ήταν στα 34 αυτά).
Ο Δημήτρης χαμογελαστός, επικοινωνιακός, δημοσιοσχεσίστας άψογος και δείχνει αυτό που κάνει να του αρέσει. Σε κερδίζει. Και ίσως να σκεφτούμε το ζήτημα της διαμονής, έχει και δωμάτια με θέα χαράδρα...
Τελευταία τροποποίηση από amyroukai; 15/11/2015 στις 08:53.
προσέχουμε για να έχουμε!...
Η επιστροφή ήταν κομματάκι βαριά.
Φύγαμε αργά από την Καστάνιτσα, ότι είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος ο ηλιάτορας και έβγαινε αυτή η δροσιά και η υγρασία...
Φτάσαμε Άργος, στάση για ξέπιασμα, βενζίνη (5 λίτρα/100 ο επαρχιακός flower power) και πάμε πάλι...
Στην ΕΟ προς Κόρινθο μας περνάει πρώτα ο μάρινερ, μετά στα διόδια μας έφτασαν και οι άλλοι.
Φτάσαμε σπίτι λίγο κουρασμένοι και με μιά μικρή ζημιά που νομίζω ευθύνεται για την -ψυχολογική- κούραση που έγινε σωματική μετά. Θα γράψω σχετικά σε άλλο νήμα μόλις βρω τις πταίει.
Η σέλα του πήγασου θέλει λίγο μήκος ακόμα ή ίσως η βαλίτσα να ήταν λίγο πιο πίσω αλλά δεν έχει χώρο να πάει...
Πάντως ταξιδεύει και στρίβει καλύτερα από ότι πίστευα. Και ας το φοβόμουνα λόγω βάρους και υγρασιών κλπ.
Ήταν μιά όμορφη μέρα...
Αντουάν πολλά ευχαριστώ γιατί δεν ξέρω αν θα είχα κέφια να το ξεκινήσω μόνος μου. Ελπίζω να περάσατε εξίσου όμορφα στρίβοντας (και από ότι είδαμε έτσι πρέπει να ήταν). Τα χρώματα, πράσινα κόκκινα κίτρινα ήταν μαγευτικά. Σε πολλά σημεία είχε φύλλα να πετάνε στον αέρα και εμείς περνάγαμε από μέσα, σαν παραμύθι. Ότι και να πω είναι λίγο για τα τοπία.
Και στα επόμενα
Ωραίες φωτό, ωραία περγραφή! Το διασκέδασα! Να είστε καλά και να βολτάρετε έτσι όμορφα, πάντα.
Η φωτογραφία με το αγροτικό, εκεί στην πλατεία, μπροστά από την πινακίδα, ήταν η απόλυτη (πώς το λένε οι κομπιουτεράδες ...) τρολιά
Παρόλ΄αυτά, ένα πέρασμα θα το κάνω κάποια στιγμή για το φαγητό στον Αντωνίου -με κάνατε και πεινάω από τώρα, καλόπαιδα- και για τα εξαιρετικά στενά, σκοτεινά, υγρά αμπάρια που βλέπω στις φωτό. Πρέπει να είναι απόλαυση
I'm the footprint on the sand ....
Winterhater.
Για να είμαι ακριβής, οι επαφές που είχαμε με "ιθαγενείς" ήταν μόνο στο καφενείο και στην ταβέρνα. Ο καφενετζής δεν ήταν αγενής αλλά ούτε και έκανε συζήτηση πέραν του "τι θα πάρετε". Ούτε για να πληρωθεί δεν σηκώθηκε. Το λοιπό χωριό έμοιαζε ακατοίκητο. Ούτε ένα παράθυρο ανοιχτό... Ghost town εντελώς. Δύο αυτοκίνητα αν θυμάμαι καλά πέρασαν από την πλατεία, ένα έκανε αναστροφή και έφυγε, το δεύτερο ήταν ένας παππούς με Αθηναϊκές πινακίδες που πήγε μέσα στο χωριό.
Την φάση με τα αυτοκίνητα των τοπικών την κάνω θέμα γιατί αφ'ενός έγινε ολόκληρη φασαρία για τους ξένους, αφ' ετέρου η πινακίδα λέει "συμπατριώτη" πρώτα απ' όλα. Αλλά είναι για ξεκάρφωμα μάλλον.
Γενικά λοιπόν οι λόκαλς δεν είναι λόγος να μην πας γιατί δεν θα τους δεις ποτέ. Θα τους διαβάσεις μετάαλλά στα παλιά σου ρουλεμάν κιόλας.
Και μία που ξέχασα, η παρέα στην βρύση στο πάρκινγκ, εκεί που αποφασίζωμεΝ καφέΝ θα πίωμεΝ αυστηρά ένα ημίωροΝ...
Κοιτάει το ρολόι και παίρνει την απόφαση τελεσίδικα... Νο κόφι, μπίτσεζ.
Ο Gior-gos νομίζω ότι το χάρηκε πιο πολύ απ' όλους. Από το πρωί συζητούσαμε που θα πιούμε έναν καφεδάκο... Τελικά ήπιαν μόνο βενζίνη τα μοτέρ.
Απολαυστικη και εντυπωσιακα λεπτομερης η περιγραφη Amyrou
Πολλά μπραβο στον Αντωνη, οχι μόνο για την ιδεα της βολτας, αλλά και για την πλοηγηση (στην οποία συνεβαλε σημαντικα κι ο Μαρινος) και η οποία ηταν αρκετα απαιτητικη.
Ασε... Με το που φυγατε κι εσεις λεω "παει.. δεν υπαρχει πια καμια επλιδαΔημοσιεύθηκε αρχικά από amyroukai
"
Όλη την εβδομάδα το έβλεπα ότι η βόλτα θα γίνει σόλο. Δεν θα έκανα πίσω ακόμα και έτσι. Πάνω από 10 μέρες χωρίς βροχή, πρόβλεψη για λιακάδα, καινούργια λάστιχα, καμία οικογενειακή υποχρέωση για ολόκληρη την ημέρα, τέτοια παράθυρα ευκαιρίας δεν ανοίγουν συχνά.
Τελικά όμως το πρωί στο περίπτερο μαζευτήκαμε 6 μηχανές 7 άτομα. 5 ευρωπαϊκά μηχανάκια και ένα γιαπωνέζικο, για να φέρει την οδική αν χρειαστεί
Ο Γιάννης με την Χριστίνα μας ακολούθησαν μέχρι την Καστάνιτσα. Μετά μάλλον θα σκέφτηκαν ότι η μόνη περίπτωση να βρουν τροφή μαζί μας θα ήταν να αρχίσουν να δαγκώνουν μανιτάρια από το δάσος... εν κίνηση
Καλύπταμε την διαδρομή με τέτοιο ρυθμό που φοβήθηκα ότι πριν το μεσημέρι θα μου πουν "κύριε κύριε, το τελειώσαμε αυτό το βουνό, μας δίνετε ένα άλλο" .
Αλλά μετά χαθήκαμε, και τα πράγματα γύρισαν στο φυσιολογικό τους. Και μετά ξαναχαθήκαμε, τόσο που φτάσαμε θάλασσα.
Εκεί η βόλτα κινδύνεψε, γιατί υπήρχε ένα ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ. Άρχισα να τους χάνω, η μυρωδιά του φρέσκου κρέατος που ψήνονταν φαινόταν να τους μαγνητίζει. Έπρεπε να κάνω κάτι δραστικό. Ευτυχώς με έσωσε ένα πούλμαν με πεινασμένα λυκειόπαιδα που εμφανίστηκε από το πουθενά και τα οποία δημιούργησαν μια τεράστια ουρά έξω από το σουβλατζίδικο. Αυτό μου αρκούσε, με μια γρήγορη κίνησα αντιπερισπασμού και μερικά πατατάκια από το περίπτερο κατάφερα να τους ξαναβάλω στον ίσιο δρόμο.
Πιάσαμε πάλι τα βουνά, τις καστανιές και τα έλατα, βγάλαμε την ορεινή διαδρομή ακριβώς την στιγμή που χανόταν το φως της ημέρας.
Ευχαριστώ πολύ όλα τα παιδιά που ακολούθησαν χωρίς καμία γκρίνια αν και η βόλτα ήταν δύσκολη.
Γιάννη και Χριστίνα ευχαριστούμε πολύ για την παρέα σας. Οι λίγες φωτογραφίες σας είναι η μόνη απόδειξη ότι αυτή η βόλτα πράγματι έγινε. Κάτι πρέπει να κάνω με αυτό γμτ. Θα γεράσω και δεν θα έχω φωτογραφίες να αποδείξω στα εγγόνια μου ότι υπήρξα μηχανόβιος
Μαγική στιγμή της ημέρας: Οδηγάω μέσα στο δάσος διασχίζοντας ένα σύννεφο από φθινοπωρινά φύλλα που σηκώνουν οι 5 μηχανές μπροστά μου. Προς στιγμή νόμιζα πως είμαι μέσα σε μία τεράστια κρυστάλλινη μπάλα, από αυτές με το χιόνι, και κάποιος την είχε μόλις ταρακουνήσει. από τις εικόνες που μένουν για πάντα
...μέχρι την επόμενη μάγκες
Travel, Grow, Share
χαιρομαι που βρέθηκε κάποιος πιο στριμμένος από μένα με το χρόνο στις βόλτες
πουτσ@@@@@@@@@
Mας έχουν χαλάσει τα 36ώρα.. και μάλιστα τώρα που δεν απαιτούνται ούτε καν φωτογραφίες γινόμαστε χειρότεροιχαιρομαι που βρέθηκε κάποιος πιο στριμμένος από μένα με το χρόνο στις βόλτες
Why do you go away? So that you can come back. So that you can see the place you came from with new eyes and extra colors. And the people there see you differently, too. Coming back to where you started is not the same as never leaving. T. Pratchett
Και για να μήν γκρινιάζει ο Αντώνης πως δεν έχουμε ούτε 1 φωτό..
Κάπως έτσι μας υποδέχτηκε το βουνό
Why do you go away? So that you can come back. So that you can see the place you came from with new eyes and extra colors. And the people there see you differently, too. Coming back to where you started is not the same as never leaving. T. Pratchett
Ωραιοι!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
