Αν σε βοηθάει σε κάτι για την επιλογή που θα κάνεις, θα κάνω εδώ ένα review για το δικό μου επαναφορτιζόμενο δραπανοκατσάβιδο, εκτός κι αν ο daz κρίνει ότι είναι καλύτερο να μεταφερθεί στο γενικό thread με τα ηλεκτρικά εργαλεία.
Το 2010 αποφάσισα να πάρω ένα καλό επαναφορτιζόμενο κρουστικό δραπανοκατσάβιδο διότι το σπίτι που έμενα μόνος μου χρειαζόταν diy λύσεις όπως ντουλάπια, κατασκευές κλπ και δεν είχε πολλούς χώρους. Σε συνδυασμό με το ότι οι πρίζες δεν ήταν πολλές, ήθελα να αποφύγω να το φορτώσω με μπαλαντέζες και ηλεκτρικά εργαλεία με καλώδιο, συν ότι μου άρεσε η σκέψη της ευλυγισίας και ευκολίας που σου παρέχει το επαναφορτιζόμενο. Όμως είχα αποφασίσει με απόλυτη σιγουριά ότι δεν ήθελα ένα εργαλείο που θα καταλήξει στο ράφι λόγω σύντομης φθοράς και αχρηστίας ή λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων. Για κάποιο λόγο αισθανόμουν ότι θα είναι ένα από τα βασικά μου εργαλεία, ο πρωταγωνιστής της εργαλειοθήκης μου και γι' αυτό αποφάσισα να επενδύσω σε αυτό.
Τα 300 ευρώ ίσως για κάποιους να ακούγονται λίγα, για εμένα ήταν το max που μπορούσα να δώσω.
Αφού πήγα στον εργαλειά με τον οποίο τότε είχα καλές παρτίδες (μετά τα χαλάσαμε για την τσιπιά του αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), και είδα makita, bosch, dewalt, πρέπει να πω πως τα λιθίου ακόμα δεν τα είχε εξελίξει αρκετά η dewalt (έπαιζε κυρίως με Ni-MH που σαφώς έχει μικρό φαινόμενο μνήμης αλλά και πάλι όχι ισάξια των Li) αρα βγήκε σχεδόν αμέσως εκτός έρευνας αγοράς.
Η bosch είχε την ερασιτεχνική που ήταν εκτός ιδιοτήτων και ικανοτήτων που ήθελα ενώ η επαγγελματική ήταν πανάκριβη, χωρίς να εγγυάται τα βέλτιστα στοιχεία, ενώ η makita ήταν πολύ θελκτική, με κάποιες προσφορές μπόμπα που είχε.
Και κάπου εκεί ενώ χαλβάδιαζα μία makita κασετίνα με έναν ταχυφορτιστή, με δύο (νομίζω) μπαταρίες, ένα κρουστικό δραπανοκατσάβιδο και μία κατσαβιδιέρα στα 450 ευρώ, και ταλαντευόμουν επί ξύρου ακμής για την απόφασή μου διότι από τα 300 τα 450 ήταν ακριβά αλλά ήταν σαν να παίρνω με 300 την κασετίνα και με άλλα 150 την κατσαβιδιέρα, ο εργαλειάς μου πετάει στο τραπέζι και τη unimac με δυο εταιρίες που δούλευε τότε (νομίζω ακόμα τις αντιπροσωπεύει).
Η μία ήταν η Ryobi η οποία στην Αυστραλία και στην Αμερική έχει πολύ καλό όνομα, και είναι κινέζικα ερασιτεχνικά-επαγγελματικά εργαλεία και η επίσης κινέζικη bulle η οποία είχε καλούπια και αντιγραφές της makita, σε πολύ καλή ποιότητα και τιμές.
Η γκάμα της ryobi δεν κάλυπτε τις προδιαγραφές που κοιτούσα (μιλιαμπερώρες, βολτ, στροφές και κρούσεις ανα λεπτό) ενώ η bulle είχε μία πολύ καλή κασετίνα με δύο μπαταρίες, ταχυφορτιστή, και το ιδανικό (για μένα) κρουστικό δραπανοκατσάβιδο, και όλα αυτά στην τιμή των 250€. Δεν χρειάζεται να σας κουράσω άλλο, η απόφαση ήταν καθαρα οικονομική και ορθολογιστική, αφού έταξα στο παιδί που βρίσκεται μέσα μου ότι "in another place, another time" θα ικανοποιήσω τον bob τον μαστορα που κρύβεται εκεί μέσα, πήρα το bulle με 250 ευρουλίνια και από τότε μετά από 5,5 χρόνια δεν το έχω μετανιώσει.
Τρυπάει τσιμεντένια δοκάρια με κρούση, πέτρα επίσης, βιδώνει ολόκληρη οικοδομή με μία μπαταρία, ενώ η δεύτερη περιμένει υπομονετικά στην κασετίνα να έρθει η σειρά της. Η ταχυφόρτιση κρατά περίπου 20-30 λεπτά κατ' εκτίμηση, έχει led φωτισμό (ο οποίος βέβαια σκιάζεται από το τσόκ-κινέζος σχεδιαστής/αντιγραφέας γαρ αλλά who cares) έχει αναλογικό πλήκτρο λειτουργίας για αυξομείωση στροφών, δεύτερη ταχύτητα και ικανοποιητικό βάρος.