Παραθέτω το editorial του περιοδικού του REUTERS, που αφορά την ομιλία του Κου Larry Ellison, προέδρου της ORACLE, και ενός από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο στην τάξη αποφοίτων του Yale University το ακαδημαϊκό έτος 1999-2000.
« ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ YALE, θέλω να κάνετε κάτι για μένα. Σας παρακαλώ, κοιτάξτε προσεκτικά γύρω σας. Κοιτάξτε τον συμφοιτητή σας στα αριστερά σας. Κοιτάξτε το συμφοιτητή σας στα δεξιά σας. Τώρα σκεφτείτε το εξής : σε πέντε χρόνια από τώρα, σε δέκα χρόνια, ακόμη και σε τριάντα χρόνια από τώρα, οι πιθανότητες είναι πως αυτό το άτομο που βλέπετε θα είναι ένας αποτυχημένος. Την ίδια στιγμή, και το άτομο στα δεξιά σας θα είναι αποτυχημένος. Και εσείς στη μέση; Τι μπορείτε να περιμένετε για τους εαυτούς σας; Θα είστε αποτυχημένοι. Αποτυχίες. Καθώς κοιτάζω αυτή την αίθουσα σήμερα δεν βλέπω χίλιες ευκαιρίες σήμερα για ένα καλύτερο αύριο. Δεν βλέπω χίλιους ηγέτες χιλίων διαφορετικών βιομηχανιών. Βλέπω χίλιους αποτυχημένους. Έχετε ταραχτεί. Είναι απόλυτα κατανοητό. Άλλωστε πως μπορώ εγώ, ο Λόρενς ( Λάρι ) Ελισον, ένας άνθρωπος που παράτησε το κολέγιο, να είμαι τόσο αυθάδης ώστε να αγορεύω αιρετικά στην τάξη αποφοίτων ενός εκ των καλυτέρων πανεπιστημίων της χώρας; Θα σας πω γιατί μπορώ να είμαι αυθάδης. Διότι εγώ, ο Λόρενς ( Λάρι ) Ελισον, ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, παράτησα το κολέγιο - κάτι που εσείς δεν κάνατε. Διότι ο Μπιλ Γκέιτς, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο αυτή τη στιγμή, παράτησε το κολέγιο ενώ εσείς όχι. Επειδή ο Πωλ Αλεν, ο τρίτος πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο, παράτησε το κολέγιο – κάτι που εσείς δεν κάνατε.
Θέλετε ένα καλύτερο μέτρο σύγκρισης; Ο Μάικλ Ντελ. Το νούμερο 9 στη λίστα των ανερχόμενων στελεχών έχει παρατήσει το κολέγιο ενώ εσείς όπως γνωρίζετε, δεν το κάνατε. Χμμμ....Βλέπω πως είστε ιδιαίτερα ταραγμένοι. Είναι απόλυτα κατανοητό. Αφήστε με λοιπόν να ικανοποιήσω λίγο τον εγωισμό σας, με το να τονίσω με πάσα ειλικρίνεια πως τα διπλώματά σας τα κερδίσατε επάξια. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από σας έχετε ξοδέψει εδώ τα τελευταία τέσσερα με πέντε χρόνια και αυτά που μάθατε και υπομείνατε θα σας υπηρετήσουν καλά τα προσεχή χρόνια. Αποκτήσατε καλή εργασιακή συμπεριφορά καθώς και ένα κύκλωμα ανθρώπων που θα σας βοηθήσουν στην πορεία. Έχετε εδραιώσει σχέσεις ζωής, κάτι που είναι πολύ καλό. Διότι η αλήθεια είναι πως θα χρειαστείτε αυτούς τους ανθρώπους. Θα χρειαστείτε αυτές τις δυνατές επαγγελματικές συνήθειες. Θα τα χρειαστείτε όλα αυτά διότι δεν παρατήσατε το κολέγιο, κάτι που συνεπάγεται πως δεν θα είστε ποτέ ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Εντάξει, μπορεί ίσως να ανεβείτε ως το νούμερο δέκα της λίστας ή το έντεκα, όπως ο Στιβ Μπάλμερ. Υποθέτω όμως πως δεν χρειάζεται να σας πω για ποιόν εργάζεται αυτός, έτσι δεν είναι; Οφείλω να σας πω πάντως, πως ακόμη και αυτός παράτησε το πανεπιστήμιο τη χρονιά της αποφοίτησης, Άργησε κάπως αλλά τα κατάφερε.
Καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι από σας αναρωτιέστε αυτή τη στιγμή αν μπορείτε να κάνετε κάτι. Αν υπάρχει ελπίδα για σας. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, δεν υπάρχει. Είναι πολύ αργά. Έχετε απορροφήσει πάρα πολλά. Έχετε την εντύπωση πως γνωρίζετε ακόμη περισσότερα. Δεν είστε 19 ετών πια. Σας έχουν φορέσει σκούφους – και δεν εννοώ αυτούς της αποφοίτησης. Είστε πάρα πολύ ταραγμένοι τώρα! Είναι απολύτως κατανοητό. Η ομιλία όμως δεν απευθύνεται τόσο σε σας, τους τελειόφοιτους. Εσείς είστε ξεγραμμένοι. Καταδικασμένοι στις αξιολύπητες δουλειές σας των 200.000 δολαρίων το χρόνο, τις επιταγές των οποίων θα υπογράφουν παλιοί συμφοιτητές σας που τα παράτησαν δυο χρόνια πριν. Σκοπός μου είναι να σώσω τους νεότερους που βρίσκονται ανάμεσά μας σήμερα. Σας το λέω όσο πιο δυνατά μπορώ: φύγετε. Μαζέψτε τα πράγματά σας και τις ιδέες σας και φύγετε χωρίς επιστροφή. Παρατήστε τα. Πιάστε δουλειά. Διότι μπορώ να σας εγγυηθώ πως το καπέλο και ο μανδύας της αποφοίτησης θα εμποδίσουν την πρόοδό σας , θα σας «κατεβάσουν», όπως ακριβώς προσπαθούν οι securities να κατεβάσουν εμένα από το βήμα αυτή τη στιγμή."