εγω θελω κάθε μοτοβολτα να καταληγει σε ταβερνα...
εγω θελω κάθε μοτοβολτα να καταληγει σε ταβερνα...
Οταν βγαζω τα παπουτσια για να τα αφησω στην ακρη βαζω παντα τα κορδονια μεσα...
ΛΑΜΠΡΟΣ - lmb990 990ADV!!!!!!!!!!!
με το που ξεκινησω με την μηχανη ορθιος για να κατεβει το παντελονι
κι ο παγκος την κουζινας λαμπικο πριν κοιμηθω
Γιαννης
Εχω κολλημα να πλενω τα μηχανακια οταν λερωνουν...κι ας βρεχει εξω....
Ετσι !!! Μ' αρέσετε !!! Βγάλτε τα κολλήματά σας !!!
Και το χαρτί της τουαλέτας ΠΑΝΤΑ απ' έξω. Αν το βρω από μέσα το αλλάζω, ακόμα και σε ξένο σπίτι...
The road less travelled, is less travelled for a reason...
Έχω κόλλημα με τα χαρτονομίσματα στο πορτοφόλι, τα μικρά μπροστά, τα μεγάλα πίσω.
Τα βιβλία, οι κόλλες Α4, τα περιοδικά στο γραφείο τα θέλω πάντα γωνιασμένα και όχι άναρχα πεταμένα.
Πρώτα αριστερή κάλτσα, μετά δεξιά, αριστερό παπούτσι, δεξί παπούτσι.
Γενικά τα μικροαντικείμενα σε μια σειρά και όχι χύμα.
Τις μοτοσυκλέτες σε ευθεία γραμμή παρκαρισμένες, παράλληλα ακριβώς με τον τοίχο δηλαδή.
Δεν με θεωρώ ψυχωτικό, απλά θέλω μια τάξη στη ζωή μου και εκνευρίζομαι με την αταξία, το χύμα και να βλέπω τον Αλέξη να κάθεται ημιανάπαυση στον Εθνικό ύμνο.....
Πλένω τα χέρια μου, αφού ακουμπήσω σχεδόν οτιδήποτε. 30 φορές την ημέρα. Με ενοχλεί ακόμα και η σκόνη πάνω τους.
Το χαρτί της τουαλέτας, εννοείται, απ'έξω. Αυτό δεν είναι κόλλημα. Eίναι το σωστό.
Βιβλία, cd, dvd κτλ ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκονται ΟΛΟΚΛΗΡΑ (αν εξέχει κάτι, το διορθώνω) πάνω σε μεγαλύτερη από αυτά επιφάνεια. Και ποτέ βαρύτερο αντικείμενο πάνω σε ελαφρύτερο. Υπάρχει μια σειρά.
Βαριέμαι απλά να πλένω τα δόντια μου και να μην κάνω τίποτα άλλο. Στη χειρότερη, θα περπατάω τριγύρω στο σπίτι, να περάσει η ώρα![]()
Life begins at 45°.
αααααα καλά, έχω τα περισσότερα που αναφέρθηκαν αλλά σε μένα ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΟ.
Να το κοιτάξω λέτε??
@ Blitz
το χαρτί από την μέσα μεριά μάνα μ', αυτό είναι το σωστό αλλά και το χρηστικό. Πως θα κόψεις χαρτί με το ένα χέρι (στο άλλο έχεις βιβλίο ή κόμικ) αν το χαρτί είναι όπως το λες??
Από μέσα λοιπόν, στοπ με τον αντίχειρα και κόψιμο με κίνηση της παλάμης (είπαμε το άλλο είναι απασχολημένο κρατάει βιβλίο)
![]()
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
Το χαρτί είναι απείρως πιο εύκολα προσβάσιμο όταν η άκρη του είναι μακρυά από τον τοίχο. Το κόψιμο μπορεί να εκτελεστεί με τον ίδιο τρόπο όπως και να'ναι![]()
Τελευταία τροποποίηση από BLiTzER; 31/12/2015 στις 10:31.
Life begins at 45°.
Παιδιά το χαρτί μπαίνει πάνω στο καζανάκι.
ανάλογα με το πόσο έντονα τα πλένεις (τι σαπούνι, πόσο σαπούνισμα, πόσο τρίψιμο κτλ) υπάρχει ενδεχόμενο να κάνεις ζημιά στα χέρια σου. Όχι σίγουρα, ενδεχόμενο μόνο. Και γω τα πλένω με κάθε ευκαιρία. Μου τη σπάει να μην τα νοιώθω καθαρά.
Κολλήματα...
που να αρχίσω...
Κλειδιά στην δεξιά τσέπη πάντα (το 'πάντα' θα το παραλείπω διότι είναι ευνόητο). Πορτοφόλι στην αριστερή. Το τσαντάκι περασμένο πάνω από το κεφάλι. Χαρτάκια gizeh λαχανί, φιλτράκια rizla αυτά με τον άνθρακα. Τα χάπια στις 8 η ώρα έτσι είπε ο γιατρός. Το mousepad είναι το ίδιο χρόνια τώρα, ένα genius 20ετίας υφασμάτινο (το πλένω με υγρό πιάτων δεν μασάει μία). Το μπρελόκ ανάμεσα στη μπάρα του τιμονιού και την τιμονόπλακα να μην ανεμίζει. DZXC αντί για WASD, mouse acceleration off, Vsync on, motion blur off. Μόνο casio ρολόι. Πρώτα η φανέλα, μετά το σώβρακο. Τα παπούτσια να μπαινοβγαίνουν χωρίς να χρειάζεται να λύνω κορδόνια (αλλά να είναι μονίμως δεμένα, βαριέμαι). Τα νύχια κομμένα κοντά και καθαρά. Ο αναπτήρας θυέλλης. Οι πόρτες να κλείνουν ήσυχα. Μην πλακατζίσεις τα χείλη σου όταν τρως. Μου τη σπάει η μονολεκτική ερώτηση "γιατί". Δεν είσαι 5 χρονών. Ρώτα καλύτερα. "Μπορείς να ανοίξεις το παράθυρο;", "ανοίγεις το παράθυρο;", "θα ανοίξεις το παράθυρο;" καμία από αυτές δεν μεταφέρουν το αίτημά σου. Είναι ερωτήσεις και οι απαντήσεις είναι αντίστοιχα "μπορώ, δεν είμαι κουλός", "Όχι, βλέπεις ότι κάθομαι στο pc", "σίγουρα, κάποια στιγμή στο μέλλον". Αν θες να ανοίξω το παράθυρο πες "Σε παρακαλώ, άνοιξε το παράθυρο". Πάντα τετράδιο, μολύβι, ελβετικός σουγιάς και υγρά μαντηλάκια στο τσαντάκι. Μόνο headshots (ή criticals ανάλογα το game). Το desktop μαύρο, χωρίς εικονίδια, να πατάω win+D και να ηρεμώ. Στάμπες εταιριών στα ρούχα ξηλώνονται, εξαιρούνται των μοτοσυκλετιστικών γιατί μπορεί να τα κάνω π'τάνα όλα. Ο υπολογιστής να μην ακούγεται. Καθόλου. Οι (ηλεκτρομηχανικοί) σκληροί δίσκοι ανοίκουν σε άλλη δεκαετία. Active humbuckers και το gain στον λαμπάτο στο 10. Βαρέθηκα, πάω να παίξω λίγο nuclear throne.
I live to learn. I learn to think. I think to create. I create to be.