Τι αλλαξε στη σχεση σου με τη μοτοσυκλετα με την ελευση του πρωτου σου παιδιου;
Υπαρχουν καποιοι που παρατανε εντελως τη μηχανη για να προστατευσουν τον εαυτο τους απο τον εξτρα κινδυνο, αφου τωρα εχουν καποιον ακομα να σκεφτονται. Αλλοι παλι περιοριζουν κατα πολυ τη χρηση της μηχανης για καθαρα λογους ελλειψης χρονου. Μπορει να πουλησεις το supersport και να παρεις παπι, μιας και πλεον οι επισκεψεις στα Μεγαρα ειναι ονειρο απατηλο γιατι απλα τα εξτρα λεφτα που εκαιγες σε λαστιχα τωρα πηγαινουν σε πανες.
Αφορμη για αυτον τον προβληματισμο υπηρξε το γεγονος οτι οι ιδιοκτητες των δυο τελευταιων μοτοσυκλετων μου ηταν copy-paste η ιδια περιπτωση: Τριανταρης, που αγαπουσε πολυ τη μηχανη του. Με την ελευση του πρωτου παιδιου η μηχανη μπαινει σε δευτερη μοιρα λογω ελλειψης χρονου, αλλα περιμενει στο γκαραζ για οταν ερθουν καλυτερες μερες. Μετα απο 2-3 χρονια γεννιεται και δευτερο παιδι, οποτε τοτε ο ιδιοκτητης το παιρνει αποφαση πως δεν προκειται να ξανασχοληθει οπως παλια (τουλαχιστον για καποια χρονια) και τελικα πουλαει τη μηχανη.
Στην περιπτωση σου τι αλλαξε (αν αλλαξε κατι);