Μετα τον καφε,βολτα στο γεφυρι του Αγιου Βησσαριωνα
Παντα κρανος
Selfieeeee
Μετα τον καφε,βολτα στο γεφυρι του Αγιου Βησσαριωνα
Παντα κρανος
Selfieeeee
Φευγοντας,καποια στιγμη φτασαμε Καλαμπακα μεσα απο κατι χωραφια στο ασχετο,και πηγαμε στο ξενοδοχειο,τακτοποιηθηκαμε
και κατεβηκαμε στη ρεσεψιον οπου μας περιμενε ο Renos hart,και μας εστειλε σε μια πολυ καλη ταβερνα να χλαπακιασουμε.
Ηρθε και ο καφετζης,και εγινε επικη μαχη..
Την αλλη μερα το πρωι,καφεδακι στη πλατεια περιμενοντας τον λαο
Και μετα ταβερνα,φωτο δεν βαζω απο εκει γιατι εχω πανομοιοτυπες με των αλλων οποτε αχρειαστο.
Και τις δυο μερες ηταν πολυ ωραια,ολα πηγαν ρολοι με την οργανωση και εβλεπες παντου χαμογελα,αρα επιτυχια.
Η ταβερνα μια χαρα οπως και η καφετερια,με αριστη εξυπηρετηση και τιμες.
Στην επομενη λοιπον
Μεχρι να ανεβουνε φωτο απο την κοπη της πιτας να βαλω μια κλεμμενη απο τον Βασειλη..
Και του χρονου να ειμαστε καλα.Και καλυτερα και περισσοτεροι.
Ηδη αρχισαν οι προετοιμασιες για το 2017.
4κ λουκάνικα εμειναν στην άκρη...
Ευγε παιδια
δεν μας εμειναν πολλα
τουλαχιστον να την περναμε καλα μεταξυ μας....
και του χρονου ολοι μαζι...
Pan (dvs) , renos.xart και φυσικά Βασίλη privateer, όπως επίσης Και οποίος άλλος ασχολήθηκε, ότι και να πω είναι λίγο. Η οργάνωση του όλου εγχειρήματος πραγματικά ήταν υποδειγματική .. Και του χρόνου να είμαστε καλά να το επαναλάβουμε .
Αν συλλαβίσεις στα αγγλικά τους αριθμούς, πότε θα βρεις για πρώτη φορά το γράμμα 'a' ?
What a weekend...
Μου θύμισε την ετήσια του... "τότε".
φύγαμε πρωί από αθήνα, Λαμία για ένα γρήγορο καφέ και βουρ για Καρδίτσα. Στρίβουμε για "φράγμα" Λίμνης, ανεβαίνουμε στο βουνό, φτάνουμε, όλα καλά. Που πάμε μετά; Πύλη Τρικάλων.
GPS, ο φίλος μας ο γκουγκλε μαπς μας έχει σχέδιο... Μιά χαρά, φύση, ομορφιές... Και φτάνουμε σε ένα κομμάτι με σπασμένη άσφαλτο και κατολισθήσεις. Δεν μασάμε, είμαστε τρου αντβέντσουρ (εδώ που τα λέμε ήταν χάλια αλλά και το fazer θα περνούσε με προσοχή νομίζω) μετά έχει πάλι ασφαλτο. Και κάτι ρυάκια που τρέχουν από την βουνοπλαγιά αριστερά μας στην κατηφόρα δεξιά μας (όποια ομοιότητα με τις πολιτικές συνθήκες στην χώρα καθαρά τυχαία). Ο Κυρ Γιώργης ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ πριν απο τα νερά, τα διασχίζει με ταχύτητα κουτσού σαλίγκαρου και συνεχίζει ως τα επόμενα, repeat. Φτάνουμε σε ένα ρυάκι πλάτους μέτρου (που έχει και σκάψιμο στην άσφαλτο) και με πιάνουν τα γέλια. Περνάμε, συνεχίζουμε. Μπροστά ένα ξύλινο γιοφύρι. Με λάστιχο καρφωμένο σε πλάτος τυπικού μεταξονίου αυτοκινήτου για να πατάνε οι ρόδες. Περνάμε και αρχίζει το χώμα. Το οποίο είναι σαν πολύ ψιλό χαλικάκι, βρεγμένο φυσικά. Αλλά είμαστε τρου ρεϊ και δεν μασάμε. Λίγο παρακάτω αρχίζει το ίδιο χαλικάκι αλλά έχει και άργιλο και "ζυμώνεται" όσο περνάνε οι ρόδες, το μηχανάκι κάνει κάτι κουνήματα αλλά λάστιχα με ψευτοτάκουνο έχουμε και ως γνήσιοι τρου δεν σταματάμε. Όταν αρχίζουν οι κλίσεις να σοβαρεύουν, σταματάμε. Κοιτάμε. Γουατ δε φακ ρε τρου... Τι λέει η θεωρία; Γκάζι ανοιχτό, να διαλέγω όσο μπορώ νωρίτερα γραμμή που να δείχνει πιο στέρεη και... Πάμε. "Ποταμάκι" (το οποίο ξέρω ότι θα έκανε τους χωμάτινους να απορήσουν με τον χαρακτηρισμό), γκαζάκι, περάσαμε με ελαρφύ κούνημα. Και η πρώτη "καλή" ανηφόρα... Χμ. Γκάζι, γλίστρημα πίσω, τινάγματα μπροστά, τι στο διάλο ήθελα δικάβαλος περιπέτειες... Σκέφτομαι τι στο καλό θα γίνει αν από φτερωτό άτι αποφασίσει να γίνει πύργος της Πίζας και γείρει να ξεκουραστεί (το ίδιο σκέφτεται ο Γιώργος πίσω) στο πρώτο ίσιωμα παίρνω μιά ανάσα (από την πίσω σέλα άκρα του τάφου σιωπή, κλασσικό σημάδι φόβου και "πουμετρέχειομαλάκαςπάλι"), όχι καλό. Αλλά συνεχίζουμε, φτάνουμε σε ένα χωριό, φτάνουμε σε ένα σκιερό κομμάτι με χιόνι (καλά μη φανταστείτε, ίσα που άσπριζε το χώμα, αλλά δεδομένης της πρώτης σοβαρής εξόδου εκτός δρόμου ήταν αστείο "ορόσημο"), και άλλες ανηφόρες και άλλα νερά... Εκεί που έχω χαλαρώσει και λέω ΟΚ, περνάμε χωρίς πρόβλημα, βλέπω βαθιές ροδιές. Λάσπη αλλά σοβαρή λάσπη. Σε σκιά. Καμμιά 20αριά μέτρα και ακολουθεί σκιερή ανηφορική 120 μοιρών στροφή. Χμ... Στοπ. Κοιτάω τον Γιώργο στον καθρέφτη, κάνει το κλασσικό σημάδι με τα χέρια με τις παλάμες κάτω που κινούνται οριζόντια, σφυράμε λήξη. This is the end my true adventure friend, the end...
Αναστροφή; Καλά τα λες μάστορα. Τι έχουμε διαβάσει; πιρουέτα με γκάζι ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ ούτε στο πιο τρελό όνειρο. Να το ξαπλώσω και να το τραβήξω; Εμ... Άλλο; Βλέπω τον Γιώργο έχει κατέβει, το πάει πίσω, το γυρνάει κατηφόρα. Εγώ που πατάω λίγο καλύτερα, μήπως να το αφήσω να πάει όπισθεν με το βάρος του στην κατηφόρα όπως άσφαλτο; Χωρίς να πέσει σε λούκι; Χωρίς να κολλήσει σε πέτρα; Πάμε ρε. Βέβαια η μπότα γλιστράει, αν βάλεις βάρος το πόδι βεντουζώνει και βυθίζεται... Τρου γελοίο σκηνικό. Η άλλη σκέψη είναι να κατεβάσουμε τις γυναίκες και να το περπ... μπα, θα γίνουν χάλια και θα μας βρίζουν. Τέλος πάντων, με τα πολλά το πάω ως το πλάτωμα που γύρισε και ο Γιώργος και το φέρνω προς τα κάτω. Αστείο, όπως έχει κάνει το τενερέ "κατσίκι" ο Γιώργος, πως στο καλό θα ανέβει επάνω τώρα που δεν μπορούμε να το στηρίξουμε πουθενά; Το βάζει σε λούκι να χαμηλώσει, κρατάω από τη μία το τιμόνι, πατάει έξω από το λούκι, ανεβαίνει. Σε τρου μαλακίες τον έμπλεξα
Στην κατηφόρα, πως κατεβαίνουμε ρέι; Α, η θεωρία λέει να αποφεύγεις εμπρός φρένο, ναι; Και να κρατάς ανοιχτό γκάζι μην σκάβει ο εμπρός τροχός ΑΝΤΕΡΕΜΑΛΑΚΕΣΡΕ. Φρέναρα, αρχίζει ο καρσιλαμάς, ναι οι μαλάκες έχουν δίκιο. Καλά, γενικά χορεύει στην κατηφόρα (ο Γιώργος από πίσω περίμενε από ώρα την πτώση γιατί μάλλον κουνούσε περισσότερο από όσο νόμιζα εγώ). Και σκέψεις... Πως στο καλό καταφέρνω και μπλέκομαι σε τέτοια αστεία; Γιατί το γαμημένο το γκουγκλ μας έβαλε χώμα και επέμενε ότι είναι η σωστή διαδρομή το σπίτι του μέσα; Θα βγούμε άσφαλτο χωρίς να πέσουμε; Που έχει πλυντήριο στην Καλαμπάκα γιατί χρωστάω ένα πλύσιμο στον Γιώργο; Ανακαλύπτω ότι αν κατεβαίνει με γκάζι έστω και ελάχιστα ανοιχτό "σχεδόν" δεν κουνάει, το να κατεβαίνει συμπλεξαρισμένο είναι ντεμί και το κλειστό γκάζι ή φρένο είναι το χειρότερο αλλά δεν τολμάω να μαζέψω ταχύτητα οπότε απλά λικνίζομαι. Και φτάνουμε πάλι στην γέφυρα και τελειώνει το αστείο. Και μπορούμε να ανασάνουμε κανονικά... Ξαναλέω η φάση για κάποιον που έχει ξαναμπει χώμα θα ήταν Ι-5 εντελώς, αλλά για δικάβαλο και αυτά τα λάστιχα και και και και...
Γέλιο είχε εκ των υστέρων και να το ξανακάνω μόνος μου
Η απογόητευση ήταν ο Γιώργος με τις ψηλές αναρτήσεις και τα τακούνια που δεν κούνησε ποτέ... Μου λέει κιόλας ότι "ρε το μηχανάκι σου είναι τόσο καθισμένο που λάστιχο και κωλοφάναρο είναι μία ευθεία" που το είχε πει και ο Γάτος αλλά δεν το καταλάβαινα (μέχρι που το είδα στην αντανάκλαση μας σε μιά βιτρίνα στην Καλαμπάκα). Ελατήριο ολοταχώς.
Συνεχίζουμε άσφαλτο κανονικά. Οδηγός μας ο γκούγκλης... Και ανεβαίνουμε στο βουνό, και ανεβαίνουμε, ωραία στροφή, ωραία θέα, χιονισμένες κορφές, κωλόκρυο, αέρας... Στάση ξανά και ξανά και δείχνει ότι πάμε καλά. ΚΑΛΑΜΙΑ γαμημένο πρόγραμμα. Κάνω ένα καλό ζουμ άουτ να βρω που πάμε γενικώς και... ΠΟΛΥ λάθος λέμε (φαινόταν και από τον ήλιο, αντί για βορειοδυτικά πάμε δυτικά). 35-40 λεπτά "λάθος" αλλά θα ξαναπεράσουμε από εκεί; Μπα... (ακόμα ένα "κόλλημα" να γράφω νέες γραμμές στο χάρτη σε κάθε βόλτα) χρυσώθηκε το χάπι. Στον γνωστό νερόμυλο για καφέ που είναι άδειος (γιατί όπως είδαμε μετά έχει ανοίξει καφέ δίπλα ακριβώς στο τοξωτό γεφύρι και ήταν ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο). Ρε λόκαλς, τσαγάκι ΜΟΝΟ φακελάκι λίπτον μέσα στο βουνό; Ντροπή ρε σεις.
Καλαμπάκα, χαλάρωση, έρχεται ο Ρένος (δεν ξέρω γιατί, περίμενα κάποιον μεγαλύτερο), μας προτείνει ταβέρνα (δεν είχε σούσι στην Καλαμπάκα και απογοητευτήκαμε σχεδόν όσο με το τσάι) και μας αναγκάζει να πνίξουμε τον πόνο μας στο "κεμπάπ" που δεν ήταν κεμπάπ αλλά χοιρινό κοντοσούβλι, στην πανσέτα, στο λουκάνικο, στο κοκορέτσι, στα κολοκυθάκια με κίλερ σκορδαλιά και πλρώσαμε... πολύ τίμια και μπράβο και στον Ρένο για την σύσταση και στους μαγαζάτορες που είναι σε τουριστικό μέρος και έχουν ποιότητα και σωστή τιμολόγηση. Σπαμ σε κάθε κατηγορία χωρίς φόβο και με πολύ πάθος χωρίς σβησμένα ποστ και βαθμούς ποινής
Με δυσκολία αποχωριστήκαμε το μαλακό κρεββάτι και τα φουσκωτά μαξιλάρια για να πάμε για πρωινό.
Έρχεται ο Πάνος, φεύγει με Γιώργο για πλατεία. Πάμε και εμείς, είναι ένας ψηλός γκριζομάλλης απο΄Σαλονίκη εκεί, μου λέει "εσύ είσαι ο amyroukai" και λέω τώρα ωχ τη βάψαμε. "Σου έχω κάτι", λέω τι, ένα μπαν δώρο από τον Σαπαδάκη, μιά κόκκινη από τον Όλντμαν, πάμε στο μηχανάκι και βγάζει ένα καβαλέτο με χαραγμένο "aprilia" επάνω. Για τον πήγασο μου λέει. Έχω μείνει κάτι ανάμεσα σε παγωτό και παγοκολώνα. Το ξαναείδα χτες που άνοιξα τη βαλίτσα, το χαζεύω πάλι σήμερα... Μεγάλη τιμή και πολλά πολλά ευχαριστώ!
Μαζεύτηκαν ξαφνικά καμμιά 60αριά μηχανάκια στην πλατεία, το καφέ έχει γεμίσει κόσμο. δεν ξέρω σχεδόν κανέναν... Πρόταση, την επόμενη μεγάλη μάζωξη μιά χαρτοταινία και ένα μαρκαδοράκι να γράφουμε nicknames όπως κάνουν με τις κονκάρδες στα συνέδρια να γνωριζόμαστε.
Για το πέρασμα από Μετέωρα τα είπαν τα παιδιά, απλά λίγο "στεγνό", είμασταν πολλοί για να πάμε επίσκεψη έστω σε ένα μοναστήρι, να ανάψουμε ένα κερί υπέρ πνευματικής υγείας billymuse. Στην στάση για φωτό κάποια στιγμή η κυρία Ρένου και η Χριστινα έχουν λίωσει στο γέλιο (με κοιτάνε κιόλας, άρα ξέρω με ποιόν γελάνε). Του έχει πει λοιπόν του Ρένου "σε μερικά χρόνια έτσι θα γίνεις" (ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΒΡΕ ΚΟΠΕΛΙΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΛΥΠΑΣΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΣ ΤΕΤΟΙΑ) και έχουν ξεκαρδιστεί. Ο Ρένος παλικαράκι ετών 29, εγώ μεσήλιξ στα 44. Αργείς ακόμα και ξέρεις τι να αποφύγεις, reverse role model δωρεάν κοινωνικό μήνυμα...
Η ταβέρνα (είχαμε περάσει από τον δρόμο φεύγοντας από Καλαμπάκα "τότε")... Απ' έξω χρέπι από μέσα ζεστή πεντακάθαρη με κεφάτο κόσμο, σβέλτο σέρβις, ευγένεια και νόστιμο φαγητό (και σοκαριστικές μερίδες είδα και στα γύρω τραπέζια). Τιμή επίσης πολύ τίμια. Δεν σκάσαμε (και δεν θα ήταν ότι καλύτερο εν όψη επιστροφής) αλλά φάγαμε πολύ σωστά.
Απ' έξω με το που φτάσαμε είναι ένας ακόμα γκριζομάλλης ψηλός "καλωσήρθατε" λέω της ταβέρνας θα είναι, χαιρετάμε, μπαίνουμε. Τραπέζι και περιμένουμε Γιώργο, καφετζή, γιώρ-γο, κτήνο (που από κακή συνεννόηση δεν έχουν έρθει ως την ταβέρνα ακόμη) μιλάμε, τα βρίσκουμε... Ο ψηλός μας ξαναμιλάει, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι της ταβέρνας αλλά "δικός μας", συστήνομαι και... "εσύ; Δεν σε περίμενα έτσι" και με πιάνουν τα γέλια. Ναι ξέρω, όλοι περιμένουν έναν ψηλό ξανθό γαλανομάτη με γράμμωμένο κορμί σαν τον Ντάνι ντε ΄Βίτο, έναν χιουμορίστα σαν τον Νόναλντ Τραμπ, ευθυτενή σαν τον Κυριάκο, με το θάρρος του Σκουμπι Ντου, την κοινωνικότητα του φαλακρού αετού και την κομψότητα άστεγου της νέας υόρκης. Ο Άσωτος λοιπόν, ευγενέστατος, ντροπαλός, έχει έρθει με αυτοκίνητο, μιλάμε λιγάκι, με το που ήρθαν οι άλλοι σπάμερς τον "κάλυψαν" λίγο.
Και έρχεται και η πίτα, ο Πάνος επιμένει να κόψω μιά λωρίδα συμβολικά (δεν πα καλά), κόβει και ο ΗλίαςΚΤΜ ακόμα μία, κόβει το μαγαζί τα υπόλοιπα. Και γυρνάει ο πάνος να βρει που 'ν' το φλουρί, πουθενά. Υπάρχει το κομμάτι του Ασώτου ακόμα ανέγγιχτο, του λέω το φας δεν το φας, δεν το ψιλοκόβεις μήν και... Το σκουντάει μιά, λέει "άσε ξέρω εγώ, άδειο". Βρε δώς του μιά, τελικά κόβοντας το σε μικρά κομματάκια, να το φλουρί. Νομίζω χάρηκε πολύ και δεν το περίμενε, δεν έχω ξανακερδίσει λέει. Καλή αρχή Άσωτε
Και φτάνει η ώρα τέσσερις, μαζεύονται οι περισσότεροι, μαζευόμαστε και εμείς... Τεό ευχαριστούμε (μοσχομύρισε η βαλίτσα).
Η επιστροφή δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Βγήκε μιά κούραση που αρχικά φαινόταν αδικαιολόγητη από την αρχή της διαδρομής (βεβαια την προηγούμενη είχαμε κάνει σχεδόν 500 χιλιόμετρα μαζί με τα χασίματα και σχεδόν ένα δεκάωρο σέλα). Ως την Λαμία βγήκε ας πούμε ανεκτά, η ΕΟ μας κούρασε πολύ. Εγώ νόμιζα ότι έχει γλυκιά δροσερή νύχτα (δεν κάνω πλάκα, σε μερικά σημεία είχε κρύο αλλά λιγότερο από το πρωινό χωρίς ήλιο της Καλαμπάκας, σε μερικά ζεσταινόμουν) η Χριστίνα πάλι είχε παγώσει. Η κοπέλα στα διόδια της Τραγάνας νομίζω "κρύο ε;" Ε όχι της λέω, καλά είναι. Κοιτάει πίσω μου (μάλλον μιά απελπισία που εγώ δεν έβλεπα). "Έχει 11 βαθμούς", λέει. Δεν είχε υγρασία και με ξεγέλασε; Τι να πω. Δεν βοηθούσε ούτε ο αέρας αλλά ούτε και οι λοιποί στον δρόμο με τα κουτιά που οδηγούσαν άσχημα, αλλά τουλάχιστον δεν είχε κίνηση.
Χρωστάω επιστροφή στα μέρη με πιο πολύ μοναστήρι, με την σωστή διαδρομή, με Ελάτη Περτούλι... Σύντομα ελπίζω.
Και του χρόνου
Amyrou
υποκλινομαι
(και στεναχωριεμαι που δεν ημουν εκει να το δω Live!!!!)
Oσο καλα και να οργανωσεις κατι αν οι συμμετεχοντες ειναι για το γαιδαρο καβαλα,πανε ολα στραφι.Στη δικη μας δεν ητανε για το γαιδαρο καβαλα.Σεβαστηκανε το προγραμμα και βοηθησανε με τον τροπο τους να περασουμε ολοι καλα.Ολοι τους ητανε αψογοι.Δημοσιεύθηκε αρχικά από johndoe
Pan (dvs) , renos.xart και φυσικά Βασίλη privateer, όπως επίσης Και οποίος άλλος ασχολήθηκε, ότι και να πω είναι λίγο. Η οργάνωση του όλου εγχειρήματος πραγματικά ήταν υποδειγματική .
Εκει εχει λυκους.Αν θες σε παιρνω απο το χερακι και σε παω μια βολτα,μολις φυσικα φτιαξεις την αναρτηση μιας και ενα μαζεματακι το χρειαζεται............
Χρωστάω επιστροφή στα μέρη με πιο πολύ μοναστήρι, με την σωστή διαδρομή, με Ελάτη Περτούλι... Σύντομα ελπίζω.
Και του χρόνου
Η αληθεια ειναι οτι δεν ητανε μονο αυτος τυχερος αλλα και εμεις που τον γνωρισαμε.
πολυ ομορφη συναντηση με αρκετα χλμ για να ξεσκουριασω αν και δεν θα ελεγα οχι για παραπανω,μα πιο πολυ αυτο που με χαροποιησε ειναι που γνωρισα τα προσωπα πισω απο τα nicknames ατομα με χιουμορ και καλη διαθεση ολοι.Να ειμαστε ολοι υγιεις και με διαθεση να βρισκομαστε.
Amyrou σου ειπα οτι και τον αγαπησα και τον μισησα....τον Pegaso
Amyrou for president!
πουτσ@@@@@@@@@
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
