Χα, πολύ ωραίο κολάζ !!! Σε ευχαριστώ.
Χμμμ... όχι η καλύτερη. Καταρχήν δεν υπάρχει "αγώνας" και "άθλημα" εφόσον υπάρχει κυνήγι ζωντανού οργανισμού. Τεσπά, ψιλά γράμματα θα πεις, και προσωπικές εκτιμήσεις.
Δεν είχα κάποια ιδιαίτερη εμπειρία, για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Ο πρώτος μου αγώνας ήταν ένας στην Αίγινα, πριν το Πανελλήνιο το 95. Δεν είχα κάνει τίποτα, σπουδαίο, στο χαβαλέ το είχα πάρει...σαν να πήγαινα για ψάρεμα. Μου είχε κάνει άσχημη εντυπωση ο ξεκατίνιασμα στο ζύγισμα των ψαριών για την κατάταξη, τσαμπουκάδες, ενστάσεις, κατηγορίες για ψάρια που είχαν βρωμίσει (δλδ χτυπήθηκαν την προηγούμενη ημέρα) κλπ.
Οκ, δεν είχα δώσει και πολύ σημασία, μέχρι που πήγα στον επόμενο διήμερο στην Κύθνο. Εκεί ήταν όλα τα βαριά ονόματα (τότε), η ομάδα μου είχε μια αξιοπρεπή εμφάνιση 7/23...ΑΛΛΑ, αυτά που είδα μάλλον με φρίκαραν. Από χτισμένα θαλάμια ροφού πριν τον αγώνα και μονάγκιστρα έξω από το θαλάμι για να μην μπορεί να βραχώσει, μπουκάλες στην αναγνώριση, πέτρες μέσα στα στομάχια των μεγάλων ψαριών, ενστάσεις κάργα κλπ. Μέχρι μια σπάθα που είναι γνωστό πως δεν πιάνεται από ψαροντούφεκο είχαν φέρει στους σάκους, κάπου την είχαν βρεί πεταμένη από ψαράδικο και την έφεραν στην επιτροπή.
Και φυσικά, τεράστια ζημιά στην περιοχή. Παρόλο που το ελεύθερο δεν θεωρείται κατακριτέο στα μάτια που κόσμου, 50 άτομα (άνω του μετρίου) σε μια περιοχή κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά.
3ος και τελευταίος, ήταν η Αλκυώνη. Εκεί δεν είχε παρατράγουδα, αφού λόγω εποχής και μορφολογίας το κυνήγι περιοριζόταν σε άσπρα ψάρια.
Γενικά οι αγώνες, πάσχουν από τα ίδια προβλήματα που πάσχουν οι...αγώνες. Η ανάγκη αυτοπροβολής και καταξίωσης, οδηγεί σε καφρίλες.
Προσωπικά, δεν νομιζω πως προσφέρουν κάτι ουσιαστικό μιας και δεν είναι άθλημα. Επομένως δεν θα με στεναχωρούσε αν σταματούσε η διεξαγωγή τους.