«Όποτε ερχόταν χρυσαυγίτης στο μαγαζί στην αρχή αρνιόμουν να του χτυπήσω τατουάζ, αλλά αφού οι καιροί είναι δύσκολοι, αποφάσισα να το κάνω, αλλά με τρόπο που θα έχω ήσυχη την συνείδηση μου. Έτσι λοιπόν στην αρχή ξέχναγα ένα τόνο, μετά έκανα όλα τα “ει” και “οι” γιώτα, όλα τα “ω” όμικρον και ούτω καθεξής.
Eντάξει αυτοι δε θα το πήραν και χαμπάρι..