Και φτάνουμε Βυτίνα.
Οι Πατρινοί αράζουν στην σκιά (γιατί μέχρι να βρουν οι Αθηναίοι φαγητό θα έχουν λιώσει οι κακόμοιροι)
Και ο Σωτηράκς με τον Ζιζουλίνο βλέπουν... (δεν ξέρω τι αλλά καλό θα ήταν για να καρφώθηκαν έτσι)
Καλημέρα τέκνα μου, να σας μιλήσω δυό λεπτά για τον κύριο ημών Ιησού, άγιες μέρες που είναι; Ε επίσης, εσύ με το βιεφάρ, το ξέρεις ότι κακές παρέες κάνεις με αυτούς με τα ευρωπαϊκά; Θα σε κολλήσουν λαδιερίαση τέκνον. Δε μου λες, τα κλειδιά επάνω είναι, να το πάω μιά την πλατεία μονόροδ... εμ, ως το ναό ήθελα να πω να το αγιάσω μην πάθει τίποτα.
![]()
Τελικά η γαυροσουβλακερί ευρέθη και ετιμήθη δεόντως. Τα αδιαμφισβήτητα προσόντα στο ψήσιμο, τύλιγμα και πακετάρισμα (ανδρών) της εργαζομένης πιπινός ήταν προφανή και εκτιμητέα. Πόντους έκλεψε το μιλφ με το αλαβάστρινο κορμί που έστειλε μπαμπά και τέκνο για παιχνίδι και απόλαυσε την συντροφιά των real men, real bikers στο σουβλατζήδικο. Φωτό δεν υπάρχουν, δυστυχώς.
Επίσης φωτό δεν έβγαλα τα "τοπικά" κράνμπερις με 8 ευρώ το κιλό, όταν όπως είπε η νεαρά στην Τρίπολη έχουν 5 και δεν είναι και τοπικά...
Ανελήφθησαν σακκούλες δύο με βρώσιμα προϊόντα τοπικής κουζίνας (ο γαύρος μόλις έβγαλε το κράνος μπουκώθηκε και με ένα σουβλάκι, εξηγείται λοιπόν, δεν το βγάζει για να μην τρώει σε κάθε στάση).
Και... Λιμποβίτσι. Λυμποβίτσι. Λιμποβίσι. Λιμποβίστι. Και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να σκεφτείτε, ήθελα να σταματάω σε ΚΑΘΕ πινακίδα που το έλεγε διαφορετικά αλλά ακόμα εκεί θα ήμασταν.
Πλατάνι, βρύση, πεζούλι, πάμε...
![]()
Δεν νομίζω πως είναι ανάγκη να πούμε ποιό βαθύτατα στοχαστικό και φιλοσοφημένο ναζιάρικο ζουζουνάκι είναι αυτό.
Μιά μέλισσα walking dead... Καλά τα λέει ο Μπλιτς, είχαμε επάνω μας ότι πετάει... ακόμα και ζόμπι έντομα.
Μετά την ηδονή του αχ! λαδόκαμπου, φτάσαμε (και χωριστήκαμε) στ' Ανάπλι. Νεφοσκεπές...
![]()
Και επίσης...
Η διαδρομή από Μοσιά ως Βυτίνα δεν είχε ξαναπατηθεί. Όμορφη (και δεν θα την έκανα ποτέ, νομίζω). Μπράβο Άκη για την επιλογή.
Το Λιμπο/Λυμπο/αποφασίστεπωςλέγεται. Το μηδέν το τίποτα**, αλλά πόσο ωραία η ησυχία εκεί επάνω ρε γαμώτ... Ακόμα και το καφενείο δεν φαινόταν καν να λειτουργεί, τίποτα δεν ήταν ξένο, όλα πεντακάθαρα, όλα μαγικά. Βοήθησε και το ότι δεν είχε σκάσει κανένα ΚΑΠΗ (γιατί χώρο για λεωφορεία έχει).
Περάσαμε και από ένα χωριό με ταβέρνα που είχαμε πάει κάποτεΣ με το φόρουμ (νομίζω όχι ετήσια), πρώτη φορά που είχε έρθει ο DrEvil και είχαμε φύγει με χιόνι, ενώ στην Αθήνα είχε λιακάδα...
Ο Αχλαδόκαμπος... Χαίρομαι που τον κατεβαίναμε γιατί θα έπρεπε το μονοκύλινδρο να δουλεύει κόφτες. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το target fixation που έπαθα δις, την μία βγήκα πολύ στο αντίθετο χωρίς λόγο.
Γενικά ήταν σούπερ. Ειδικά ήταν σούπερ. Κουραστικό αλλά σούπερ. This is volta.
Μπράβο Άκη για την φιτιλιά.
εντιτ: **σαν χωριό είναι "ανύπαρκτο", δεν βλέπεις -σχεδόν- σπίτια σαν να είναι μόνο του οπλαρχηγού και τίποτε άλλο. Δεν έχει "πολιτισμό", πράγμα σπάνιο σε μέρη που θεωρούνται τουριστικές ατραξιόν. Αυτή είναι και η ομορφιά του, ελπίζω να μείνει έτσι.
Τελευταία τροποποίηση από amyroukai; 18/04/2016 στις 15:27.
προσέχουμε για να έχουμε!...
έτσι έτσι βάλτε φωτό να μας γ@μ@τε την ψυχολογία. Νταξ Qφάλες το κρατάω αυτό
@geros21
ήσουνα κι εσύ μωρή μουχρίτσα στο βολταράκι?? Που να σου χαλάσει το χειριστήριο από το Χ-Βοχ ρε κιορατά.
![]()
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).