Ψυχραιμία.Δημοσιεύθηκε αρχικά από BLiTzER
Είναι εκείνες οι μέρες του μήνα για όλους σήμερα;
Διάβασα τι έγραψες και γι'αυτό απάντησα αυτό που έγραψα εγώ. Όσο για τον "φιλοζωοδιαφωτισμό", το έγραψα επειδή ΕΓΩ δεν είμαι γνώστης του θέματος και κάποιος που ασχολείται θα τα έγραφε καλύτερα (στην προκειμένη, ο βάσκας).
Σύντομα με την κλιμακτηριο θα το ξεχάσεις...
Να βάλω και εγώ ένα disclaimer γιατί (γμω την ηλ/κή επ/νία γμω) γιατί κάποιοι συμφορουμίτες με παρεξήγησαν.
Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με το κόψιμο αυτιών/ουρών κτλ
από εκεί και πέρα δεν θεωρώ (sony & de) ότι κάποιος που τα έχει κόψει στο σκύλο του, τον αντιπαθεί σφόδρα και θέλει το κακό του
Όπως επίσης καταλαβαίνω (γιατί το ίδιο νιώθω) το συμφορουμίτη που δεν καταλαβαίνει γιατί κάποιος πληρώνει χρήματα να αποκτήσει κάποιο κατοικίδιο ράτσας, τη στιγμή που υπάρχουν άπειρα στο δρόμο να βοηθήσει,
αλλά και πάλι δε θεωρώ ότι όσοι αγοράζουν κατοικίδια δεν είναι φιλόζωοι.
Παντού γκρι παιδία
Ξέρω από βέσπα!
Δεν ειπα πως οποιος αγοραζει δεν το αγαπαει η δεν το γουσταρει.
....νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος....
Ακόμη και αυτοί που αγαπούν τα ζώα, μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος τα αγαπάει περισσότερο και αληθινά
Μαλώνουμε μεταξύ μας για τα πάντα πλέον
Το 1996 στον πρώτο μου σκύλο ήμουν μπροστά όταν του έκοψαν τα αυτιά (συγκεκριμένα βοήθησα γιατί δεν είχε προσωπικό άλλο). Έτσι ήταν η μόδα για τα πρώτα Pit Bull τότε... Ο σκύλος μου παραλίγο να πεθάνει από την νάρκωση, υπέφερε μέρες και τις δύο πρώτες μέρες χτύπαγε το κεφάλι του στον τοίχο.
Αργότερα διάβασα πως τα αυτιά των σκύλων έχουν πάνω τους εκτός από χόνδρο και 18 μύες (αλήθεια ψέμματα δε ξέρω).
Δεν ήταν το μόνο κακό που έκανα στο συγκεκριμένο σκύλο, τον έδειρα δυο φορές μικρό γιατί τη μια με δάγκωσε όταν πήγα να του πάρω κόκκαλο και με αγρίευε γενικότερα (όλους στην οικογένεια, αργότερα του έβγαζες τη μπουκιά από το στόμα, όχι από φόβο, δε φοβόταν τίποτα, από αγάπη) και μια για ένα δερμάτινο που μου έφαγε. Επίσης είχα κανονίσει και τον πήγα σε ένα πάρκο με κάτι μαλάκες που είχαν πιτάκια για μάχες και τα αφήσαμε να αρπαχτούν για κάνα πεντάλεπτο.(Δεν έπαθε κάτι πέρα από γρατζουνιές και ότι δε με άφηνε να τον πλησιάσω μια βδομάδα. Το άλλο ένα μεγάλο σκίσιμο στο πρόσωπο για το οποίο πάντα θα έχω τύψεις)
Ήμουν 15-16 χρονών και ενώ πάντα αγάπαγα τα ζώα δεν είχα ιδέα για δαύτα. Τα παραπάνω με έφεραν και σε δύσκολη θέση με τους δικούς μου, που και αυτοί είχαν άγνοια αλλά δεν ήταν έφηβοι.Ο σκύλος αυτός με εκπαίδευσε κυριολεκτικά. Είχε χαρακτήρα, ήταν παράξενος και περίεργος, διεγνώσθηκε με ήπια σχιζοφρένεια, μας λάτρευε όλους και έβαζε χωρίς δεύτερη σκέψη το σώματα του μπροστά σε ότι θα μπορούσε να είναι απειλή. Με εκπαίδευσε στον ίδιο τον κύκλο της ζωής και του πως ένα λιοντάρι στην κυριολεξία όταν γερνάει γίνετε αδύναμο, ήρεμο και περιμένει κατά κάποιο τρόπο χαρούμενο το τέλος του.
Στα 14 έπαθε εγκεφαλικό, έχασε τη φωνή του, κούτσαινε στο χεράκι, έπαθε μια κατάθλιψη, συνήλθε συναισθηματικά, έπαθε δεύτερο εγκεφαλικό στα 15 του όπου του στέρησε εντελώς τη βάδιση. Ένα μήνα αργότερα του έγινε ευθανασία όταν πλέον οι πόνοι του έγιναν αντιληπτοί και είχε αιμορραγία, έσβησε το βλέμμα του. Έπρεπε να είχε γίνει μια μέρα νωρίτερα να μην είχε υποφέρει.
Νομίζω πως τα πλάσματα πως έχω αγαπήσει τόσο πολύ στη ζωή μου μετριούνται σε λιγότερο από πέντε δάχτυλα. Μαζί του μεγάλωσα, με βοήθησε σε ζόρια, μου έλειπε όσο τίποτα όταν ήμουν εξωτερικό και πάνω από όλα με βοήθησε να καταλάβω τα ζώα και πως πρέπει να συμπεριφέρομαι σε αυτά. Με έκανε να ασχοληθώ από τα 17 μου ενεργά με τη φιλοζωία, να κινηθώ εναντίων κυνομαχιών και γενικότερης κακοποίησης ζώων, να υιοθετώ και να συμβάλω όπως μπορώ σε όποια ζώα το έχουν ανάγκη.
Μεγάλη εισαγωγή ... για να καταλήξω σε δυο φράσεις. Η άγνοια όταν υπάρχει μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες μαλακίες, αν έχεις τα μάτια σου και το μυαλό σου ανοιχτό δε θα είσαι όμως για πάντα στην άγνοια και θα μπορείς και να διορθώσεις τις μαλακίες σου. Αν κρατάς τα μάτια σου και το μυαλό σου κλειστό θα σε κουμαντάρει πάντα η άγνοια σου και αυτό σε κάνει ηλίθιο.
μια απο τα ιδια ...ακριβως ομως , πλην των εγγεφαλικων . 5 ετων μια μερα πριν του κανουμε ευιανασια για να μην υποφερει , μας αφησε σε ασχημη κατασταση .
...Παμε παρακατω
Η εικόνα είναι σκληρη.
ΚΤΗΝΟΣ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΣΕΡΝΕΙ ΣΚΥΛΟ ΜΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ. ΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ! -RT
Το βάζω υπο μορφή λινκ και όχι φωτό εδώ για όποιον θέλει να το δει.
http://prntscr.com/aveypw
Και η αλήθεια τελικά
http://xanthinews.gr/%CE%BF-%CF%84%C...D%CF%8C%CF%84/
Φίου φίου φι φι φίου
Μεγάλο πράμα η αδρεναλίνη.
Φίου φίου φι φι φίου
Εγώ δεν έχω πάει Ξάνθη εδω και χρόνια....
ανανήψαντας
Γατάκια από συνεργείο μοτό για υιοθεσία. Γάτα διάλεξε το συνεργείο φίλου για βρεφοκομείο. Μόλις απογαλακτιστούν δίδονται σε γατόφιλους μοτοσυκλετιστές και μη
Στείλτε PM Αττική.
Έκαναν ότι μπορούσαν να κάνουν λάθος στο να χωρίσουν δύο σκύλους. Η καλύτερη διαδικασία για τη συντριπτική πλειοψηφία είναι δύο άτομα να πιάσουν το καθένα τα πίσω πόδια από τον κάθε σκύλο και να τα σηκώσουν ψηλά. Ταυτόχρονα περπατάς προς τα πίσω και κάνεις σλάλομ για να μη μπορεί να γυρίσει να σε δαγκώσει ο σκύλος. Δυστυχώς υπάρχει μια πολύ μικρή περίπτωση σκυλιά με "ζητήματα" να μην ανοίγουν το στόμα τους, εκεί απλά ακινητοποιούμε και προσπαθούμε να τραβήξουμε όταν προσπαθήσει να αλλάξει δαγκωνιά. Μεγαλύτερη ζημιά παίζει να έγινε και στα δύο σκυλιά στη συγκεκριμένη περίπτωση. Για όσους έχουν θάρρος να πλησιάσουν τα χέρια τους με ένα μικρό ξύλο ή πλαστικό αν ζουλήξεις τη γλώσσα προς τα κάτω από το κενό στα δόντια ανοίγει το στόμα για λίγο. Σε κυνομαχίες χρησιμοποιούν σφήνες από ξύλο σχετικά κυλινδρικές. Το νερό είναι μια καλή λύση για αρπάγματα του "κώλου". Σπάνια ο σκύλος προσπαθεί να εξοντώσει τον άλλο σκύλο, συμβαίνει συνήθως όταν κάποιο αρκετά μεγαλόσωμο επιτεθεί σε κάποιο πολύ μικρότερο. Γενικά αν σας τύχει χαλαρά με αποφασιστικές κινήσεις και χωρίς πανικό.
Χτες λοιπόν την ώρα που είχαμε βγει μιά βόλτα με το σκύλο, πετυχαίνω την γάτα μου σε ένα φράκτη να λιάζεται. Το "γάτα μου" με όποια ελαφρότητα, είναι πολλές στον κήπο, αυτή ήταν παρατημένη από την μάνα της, την μεγαλώσαμε μέσα στο σπίτι και όταν έφτασε μιά ηλικία "ασφαλή" στειρώθηκε και κάνει παρέα με τις άλλες. Ξεχωρίζει διότι απαιτεί να ταΐζεται χωριστά, είναι η μόνη που έρχεται τρίβεται χαϊδεύεται και η μόνη που κάνει βραχείες επισκέψεις εντός σπιτιού κλπ.
Πάω λοιπόν να την πλησιάσω να "χαιρετηθούμε" και την βλέπω εξαφανίζεται λες και δεν με ξέρει...
Και έχω μείνει λιγάκι έκπληκτος, διότι όταν είναι εντός περίφραξης και με εντοπίσει απλά δεν ξεκολλάει. Τι στο καλό, εκτός σπιτιού το παίζει αναρχία, εντός σπιτιού είναι "γατούλα"; Πακαλά μαρή;
Η γατα δεν ειναι σκυλος,οποτε γουσταρει αυτη ερχεται
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση