
Δημοσιεύθηκε αρχικά από
Eversman
,γιατί δεν υπάρχει η εμφύσηση του θάρρους και της αυτοπεποίθησης.
---αρκέι να μάθουν τα όρια της έπαρσης/αλαζονείας
Στους "δυνατότερους" ο οικογενειακός συνετισμός, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ξύλο - όπως γινόταν και σε εμάς (ξύλο με ζωστήρα, χτυπήματα με σκουπόξυλο, κλείδωμα στο υπόγειο για καναδυό μέρες, ή δέσιμο στο κάγκελο).
---Αρκεί ο γονιός να κάνει το παιδί να καταλάβει πως έσφαλε, και να αναρωτηθεί ο ίδιος πως έφτασε μέχρι εκεί.
Και όχι τροπάριο με σκοπό το παιδί να πει "ναι" ή να επαναλάβει ό,τι είπε ο γονιός
Σημαίνει και περιορισμός δραστηριοτήτων, παύση παροχών (χρήματα, καθαρά ρούχα,) κ.α. Το να μην γίνεται η *παραμικρή ενέργεια*, είναι αυτό που κάνει τα "δυνατα" παιδιά, να αισθάνονται "δυνατότερα". Η επιβολή οικογενειακών "κυρώσεων" θεωρείται επεβεβλημένη. Άν ο γονιός δεν φροντίσει με τον τρόπο του να συνετίσει το παιδί, αργά ή γρήγορα, θα το συνετίσει κάποιος άλλος και όχι με τον καλύτερο τρόπο. Είναι κανόνας.
---Καλό είναι να βοηθάνε απο μικρά τις δουλειές στο σπιτι, και όχι "δικά μου/δίκα σου", αλλά συνεργατικά
---* Σε μικρές ηλικίες μερικές συμπεριφορές τις κόβεις πιο έυκολα, όταν το παιδί κάνει σκανταλιές λόγω του οτι έχει μάθει οτι αυτος είναι ο τρόπος για να μας δείχνουν προσοχή μπαμπάς/μαμά
Στους "ασθενέστερους", συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Υπερπροστασία, έλλειψη δραστηριοτήτων, έλλειψη κοινωνικότητας, έκ γενετής "ευαισθησία". Άν ο γονιός δεν φροντίσει να δώσει εφόδια, γνώσεις και αυτοπεποίθηση, τότε επεμβαίνει ο "δυνατότερος" και η σκληρή πραγματικότητα.
- Helicopter parenting
Το σίγουρο είναι ότι στη φωτιά, απαντάς με φωτιά, αλλιώς καίγεσαι μονάχος, όπως λέν' και στο χωριό μου. Η αλλιώς, στη δράση, πρέπει να υπάρχει και η αντίδραση.