Δύο πόντιοι φίλοι είναι επιπλοποιοί. Δουλεύουν καλά και οι δουλειές πάνε μια χαρά. Μια μέρα λέει ο ένας στον άλλο.
- Ξέρεις κάτι φίλε μου; Άκουσα ότι η Γαλλία έχει πολύ ωραία έπιπλα. Κάτι ονόματα Λουδοβίκου αν θυμάμαι καλά και διάφορα άλλα μυστήρια. Λέω να πάω ένα ταξίδι μέχρι τη Γαλλία να δω τι γίνεται…
- Και δεν πας! Του απαντά ο άλλος πόντιος.
Πέρασε λοιπόν μια βδομάδα και επιστρέφει ο πρώτος από τη Γαλλία περιχαρής. Συναντάει το συνεταίρο του, ο οποίος με μεγάλη αγωνία τον ρωτάει:
- Τι έγινε φίλε μου πως τα πήγες;
- Πολύ ωραία! Θαυμάσια. Είδα πολύ ωραία έπιπλα και πολύ ωραίες γυναίκες. Του απαντά και συμπληρώνει: Και πολύ έξυπνες έ!!!!
- Γιατί το λες αυτό: Και πως τα κατάφερες με τη γλώσσα; τον ρωτάει ξανά.
- Τι να σου πω φίλε μου… Με τη γλώσσα δεν είχα κανένα πρόβλημα. Θα σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Ένα βράδυ πήγα να πιω ένα ποτό σε ένα μπαρ. Βλέπω μια Γαλλίδα μόνη της, την πλησιάζω και της ζωγραφίζω σε μια χαρτοπετσέτα ένα φλιτζάνι του καφέ. Αμέσως κατάλαβε και παράγγειλε δυο καφέδες. Εκεί που πίναμε τους καφέδες σκέφτηκα να της προτείνω να πάμε για χορό σε κανα κέντρο. Ζωγραφίζω λοιπόν ένα μπουζούκι με ένα ανθρωπάκι να χορεύει και αμέσως κατάλαβε. Με πάει λοιπόν κάπου κοντά και ρίχνουμε ένα χορό…Τι να σου λέω τώρα… Χορεύαμε δυο ώρες περίπου. Αφού κουραστήκαμε καθίσαμε κάτω και τι έκανε! Ζωγράφισε σε ένα χαρτί ένα κρεβάτι…
Μπορείς να μου πεις πως κατάλαβε ότι είμαι επιπλοποιός;……..
Απάντηση με παράθεση
