Απο Την Ρωσια Με Αγαπη....Η Αποστολη....

[magelanos 1]

Βρίσκομαι σε πάρκο, και η θέα στον ποταμό και την απέναντι όχθη είναι απίστευτη. Μάλιστα είδα κάποιους να κάνουν το μπανακι τους στον ποταμό.



Συνεχίζω παράλληλα με τον ποταμό περπατώντας σε πάρκο. Φτάνω σε ένα σημείο που είχε μια αίθουσα, όπου είχαν καταφθάσει άλλοι οι προσκεκλισμένοι από τον γάμο που έτυχε ποιο πριν. Τα ιδια κ’εδώ πήγαιναν από σημείο σε σημείο για φωτογραφία κάμερα κλπ..

Δεν έκανα και τίποτα άλλο έκατσα σε ένα παγκάκι και παρατηρούσα όλο το σκηνικό. Εντύπωση μου έκαναν δυο πιτσιρίκια παρανυφάκια του γάμου. Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, το οποίο κρατούσε ένα πλαστικό ποτηράκι, και προσπαθούσε με αυτό να πιάσει πεταλούδες.

[magelanos 1]

[magelanos 1]

Είχα αρχίσει να κρυώνω, και συνεχίζω το περπάτημα να ζεσταθώ. Βγαίνω σε μια γέφυρα που περνούσες στην άλλη πλευρά του πάρκου. Από κάτω περνούσε κεντρικός δρόμος. Όλο το πάρκο εκτίνετε στην άνω πόλη σε λόφο. Στην μεταλλική γέφυρα στα κάγκελα ήταν γεμάτο από κάθε είδος λουκέτα. Και μια ποιο προσεκτική ματιά σε κάθε λουκέτο ήταν γραμμένα τα ονόματα του ζευγαριού καρδούλες ερωτικά στιχάκια και τέτοια πράγματα. Το λουκέτο έπαιζε συμβολικό ρόλο, ότι με αυτό τον τρόπο <<ασφαλίζει>> τον ερώτα τους, την σχέση τους το ζευγάρι.

[magelanos 1]

Συνεχίζω και μετά από αρκετή ώρα και περπάτημα μέσα στο πάρκο αποφασίζω να πάω σε κεντρικό δρόμο στο κέντρο για να φάω και κάτι.

Ξανά πάλι πέφτω σε άλλον γάμο που εδώ τα πράγματα είχαν ξεφύγει. Νόμιζα ότι βρίσκομαι σε γυρίσματα υπερπαραγωγής της νέας ταινίας ο ΝΟΝΟΣ!!! Είχαν έρθει με αντίκα αυτοκίνητο αλλά ποτοαπαγόρευση και ντυμένοι την τότε εποχή. Μάλιστα κρατούσαν και όπλα αυτόματα τις εποχής εκείνης. Πάντως για να είναι έτσι ντυμένοι μήπως και δεν είναι τυχαίο; Μην ξεχνάμε ότι κ’εδώ η μαφία καλά κρατεί.. λέτε να είχα την τύχη και να έπεσα σε μαφιόζικο γάμο;; χάχα….

Πλησιάζοντας προς το κέντρο έβλεπα πολύ κίνηση στους δρόμους, και αυτοκίνητα σταματημένα. Άκουγα και ομιλία από μεγάφωνα αλλά δεν έβλεπα κάτι. Στο μυαλό μου ήρθε τα λόγια ενός φίλου, που είπε ότι στο Κίεβο είχε γίνει διαδήλωση με γυμνόστηθες γυναίκες. Καλά τώρα αν έχω πέσει σε κάτι τέτοιο θα ξεφύγω εντελώς!! Τελικά φτάνοντας όντως υπήρχε διαδήλωση αλλά όχι με γυμνόστηθες, καντέμης παιδί μου τη να κάνουμε.. κλειστός κεντρικός δρόμος και γι’αυτό είχαν μπλοκάρει οι δρόμοι, και αρκετός κόσμος περαστικός που είχε σταματήσει για να δει τι συμβαίνει.

Φυσικά δεν κατάλαβα για το τι επρόκειτο, απλά χάζευα καίγω. Έλα όμως που σε μια στιγμή εμφανιστήκαν τα ματ για να διαλύσουν τους διαδηλωτές και να ανοίξουν τον δρόμο.





Επικράτησε για λίγο πανικός χωρίς να υπάρχουν παρατράγουδα, και τελικά διαλύθηκαν. Τι να πω ξενερα ούτε μια μολότοφ ούτε τίποτα;; Άρε Αθήνα που είσαι με τι ζωντάνια σου χάχα.
Τελικά βρίσκω πάνω σε αυτόν τον δρόμο ένα κιόσκι σαν καντίνα και έφαγα.

Το θέαμα ήταν απίστευτο, μιλάμε για τον κεντρικότερο δρόμο της πόλης, γεμάτο πολυκαταστήματα καφέ εστιατόρια, και εκείνη την ώρα ήταν γεμάτο από κόσμο, και από τι άλλο; Πανέμορφες γυναίκες να βολτάρουν με καυτά σορτς και μίνι φούστες, με δεκαποντες γόβες, να καλπάζουν στο πλακόστρωτο!!! Είναι απόγευμα, και σκέφτηκα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο.

Πριν όμως σκέφτηκα να κάνω συνάλλαγμα ρούβλια. Αύριο μπαίνω Ρωσία και θα προτιμούσα να έχω ένα ποσό μαζί μου για τα απαραίτητα όπως βενζίνη. Γιατί δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο να βρω και τι γίνεται εκεί. Βρίσκω ένα μαγαζί για συνάλλαγμα και δίνω 100 ευρώ και παίρνω 4.000 RUB και κάτι λίγα σε ουκρανικά. Από ότι είδα ήταν 1 ευρώ = 42 RUB. Επιστρέφω μετά από καλό περπάτημα στο ξενοδοχείο για να αράξω και μάλλον δεν θα βγω για βράδυ.

Φτιάχνω ένα φραπεδακι και ανοίγω χάρτες, και διαβάζω το βιβλιαράκι που είχα για Μόσχα. Αρχίζω να διαβάζω το κομμάτι με την συναλλαγή των χρημάτων. Και ξεκινά να με λούζει ο κρύος ιδρώτας!!! Γιατί έγραφε ότι δεν μπορείς να κάνεις συνάλλαγμα αλλού εκτός της Ρωσίας. Εγώ έκανα πριν λίγο και είμαι Ουκρανία. Εντάξει αυτό το προσπερνώ, αλλά εκεί που πραγματικά την άκουσα ήταν, όταν διάβασα για την ανατίμηση του νομίσματος το 2008 και ότι χαρτονομίσματα πριν την ανατίμηση δεν ισχύουν, και στην ουσία είναι άχρηστα!!!

Θέλει λέει προσοχή στα ρέστα που μας δίνουν μην είναι παλαιοτέρα. Εντάξει πρώτη κίνηση αστραπιαία πιάνω το πορτοφόλι να δω τα χαρτονομίσματα. Και τότε είναι που άσπρισα εντελώς έγραφαν χρονολογία 2007. έπαθα σοκ δεν μπορούσα να το πιστέψω, ότι επίσημο μαγαζί συναλλάγματος σε κεντρικό σημείο με κορόιδεψε. Βλέπω κατευθείαν το χαρτί που μου εκτύπωσε της συναλλαγής. Εκεί από άσπρος γίνομαι κίτρινος!!!

Η συναλλαγή έδειχνε ότι εγώ έκανα από ευρώ σε Ουκρανικά και όχι σε Ρωσικά. Πω ρε παθαίνω πλάκα τι κοροϊδία είναι αυτή. Αμέσως αρχίζω να ντύνομαι για να πάω να ζητήσω εξηγήσεις. Έλα όμως που η ώρα είναι περασμένη και είχε κλείσει. Σκέπτομαι για αύριο αλλά ανοίγει αργά για μένα και θα πρέπει να είμαι Ρωσία. Εντάξει περιττό να πω πως οι επόμενες ώρες πέρασαν βρίζοντας τον εαυτό μου και να συνηθίσω στην ιδέα ότι είχα χάσει 100 ευρώ…

[magelanos 1]

6-8-11-ΣΑΒΒΑΤΟ (RU-Orel 515χιλ)

Ξύπνησα νωρίς, δεν είχα και καλό ύπνο λόγο άγχους, και προσπαθώ να χαλαρώσω στην αίθουσα πρωινού. Καινούρια μέρα ξεκινά αλλά και μια άγνωστη χώρα θα με υποδεχτεί. 8:40 είμαι φορτωμένος, και πατώ την μίζα. GPS ανοικτό για να βγω από την πόλη. Στάση για βενζίνη.



Το καλό είναι ότι όσο ποιο πρωί φεύγεις τόσο δεν έχει κίνηση μέσα στις μεγαλουπόλεις. Βγαίνω στο Μ01. Ο δρόμος είχε απ’όλα!!! Με λακκούβες αλλά και χωρίς, με κίνηση όταν περνούσα μέσα από πόλεις.

Αλλά και μικροπωλητές στην άκρη του δρόμου που πουλούσαν ότι ήθελες. Από φρούτα λαχανικά, διάφορα ξυλόγλυπτα, μέχρι ανταλλακτικά αυτοκινήτων!!!

Ήθελε πολύ προσοχή και οδήγηση με χαμηλές ταχύτητες. Πάντως σε έπιανε η καρδιά σου όταν έβλεπες τόση φτώχια γύρω σου. Εντύπωση μου έκανε όταν ένας από τους πολλούς φτωχούς ανθρώπους δίπλα στην εθνική, είχε στήσει ένα τελάρο και πουλούσε δυο μεγάλες κολοκύθες!!! Πραγματικά απίστευτο, αλλά πραγματικό. Όπως είδα να πουλούν στον δρόμο ένα κουβά πατάτες η ένα μικρό καλάθι μανιτάρια, που μόλις τα είχαν μαζέψει από το δάσος. Εξίσου μεγάλη προσοχή ήθελε όταν πλησίαζα σε αστική περιοχή, (αλλά η πόλη μπορεί να ήταν και πέντε χιλιόμετρα μέσα από τον δρόμο), τις διαβάσεις πεζών που είχαν για να περάσεις τον δρόμο και να πας στην στάση του λεωφορείου, από την μια η την άλλη κατεύθυνση.

Μετά από 70χιλ οδήγηση παίρνω τον δρόμο Μ02-Ε101. Ο δρόμος από το ξεκίνημα, έκανε μεγάλη εντύπωση, από το πόσο καινούριος ήταν. Το πολύ ενός χρόνου άσφαλτο, η πρόσφυση απίστευτη ούτε λακκούβα ούτε τίποτα. καινούριος αυτοκινητόδρομος, προς μεγάλη μου έκπληξη. Το μόνο αρνητικό είναι ευθεία 260χιλ μέχρι τα σύνορα με Ρωσία. Με καιρό πολύ καλό οδηγώ στο μοναχικό δρόμο, με ελάχιστα οχήματα, και χωριά σε μεγάλη απόσταση αναμεταξύ τους. Δεν είχε ούτε σημείο που μπορούσες να παρκάρεις και να ξεκουραστείς.
Οι λίγες στάσεις που έκανα ήταν σε τι άλλο; Στάση λεωφορείου ο μόνος τρόπος για λίγη ξεκούραση.



Η εναλλαγή του τοπίου ήταν από χωράφια σε δάσος.
Σταματώ σε ένα από τα ελάχιστα βενζινάδικα πάνω στον δρόμο. Παλιό σαν ερειπωμένο…ένας υπάλληλος και ο κλασικός τρόπος πρώτα η πληρωμή και μετά η βενζίνη. Ο υπάλληλος του ταμείου ήταν από μέσα, και με χώριζε από αυτόν ένα τζάμι!!! Όπως η συναλλαγή σε τράπεζα κάτι τέτοιο. Του κάνω με τα χέρια 10λιτρ και βάζω τα λεφτά σε ένα συρόμενο κουτί. Το τράβηξε τα πείρε και με τον ίδιο τρόπο μου έδωσε ρέστα.

Ανοίγει την αντλία και ο άλλος υπάλληλος γεμίζει, και σταματά αυτόματα ακριβώς στα 10λιτρ. Τώρα ήθελα να πάω και τουαλέτα.. ήταν εξωτερικά. Με το που πάω και ανοίγω την πόρτα, ένα τσουναμι μπόχας, και σμήνος από μύγες με πείρε και με σήκωσε. Ούτε φως δεν είχε αλλά και τίποτα!!! η τουαλέτα ήταν μια τρύπα στο έδαφος και ότι έβγαινε, έπεφτε κάμποσα μέτρα κάτω. ούτε λόγος για νερό φυσικά. Μου κόπηκε μετά από αυτό, και η επόμενη στάση για κατούρημα ήταν στο δάσος…

[magelanos 1]

Βλέπω στα δεξιά του δρόμου νταλίκες παρκαρισμένες, οπότε κατάλαβα ότι είμαι σύνορα. Όντως μεγάλη ουρά από φορτηγά σε αναμονή για την είσοδο στην Ρωσία. Περνώ και πέφτω σε ευτυχώς όχι πολύ μεγάλη ουρά από αυτοκίνητα. Βασικά ήταν διπλή. Σβήνω και στην αναμονή. Η ώρα 14:30 και είμαι σε Ουκρανικό έλεγχο. Όσο περιμένω όλο και ποιο πολύ αντιλαμβάνομαι τα βλέμματα να πέφτουν πάνω μου. Φυσικά είμαι ο μόνος τουρίστας με μηχανή από τόσο μακριά. Μέχρι και φωτογραφία έβγαζαν με τα κινητά τους τηλέφωνα την μηχανή. Εστίαζαν την πινακίδα, αφού ήμουν σίγουρος ότι το GR τους ήταν άγνωστο.

Φτάνω στον έλεγχο. Υπάρχει μια καθυστέρηση λόγο εξονυχιστικού ψαξίματος σε αυτοκίνητα. Εμένα μια βαλίτσα άνοιξα και πέρασα. Ξανά σε ουρά στα Ρωσικά σύνορα πάλι. Έρχεται ένας προς το μέρος μου και κάποιο χαρτί μου ζητούσε αλλά δεν κατάλαβα. Μου είπε να τον ακολουθησω σε κάποιο γραφείο που μου έδειξε. Πάω και σε ένα πράσινο χαρτί ξεκινάμε να γράψουν. Ωπα στοπ λέω πράσινη κάρτα; ΝΤΑ…έχω περιμένετε. Πάω την φέρνω και αφού απόρησαν την ελέγχουν και μου λένε οκ.

Πραγματικά μέχρι στιγμής κανένας δεν μου την είχε ζητήσει και την είχα ξεχάσει. Έρχεται η σειρά μου και ξεκινά το γραφειοκρατικό πανηγύρι, και ερωτήσεις που δεν περίμενα να μου κάνουν. Με ανέλαβε μια μπατσινα αρκετά εμφανίσιμη ξέροντας τα τυπικά αγγλικά. Ερώτηση όπως τι θα κάνω στην Ρωσία, σε ποια πόλη πάω τώρα και γιατί διάλεξα να πάω εκεί, κατάντησε συνήθης!!! Εντύπωση μεγάλη και αχώνευτη να την συλλάβει ο νους τους, τουρίστας μόνος με μηχανή ξεκίνησε από Ελλάδα να κάνει διακοπές στην Ρωσία!!!. Όλο κάτι έλεγαν στην γλώσσα τους και γελούσαν!!!

Κατάλαβα ότι μάλλον με έβλεπαν σαν το κελεπούρι της ημέρας και ευκαιρία να περάσουν ευχάριστα. Φυσικά δεν ήξεραν ότι εγώ ασχολούμαι κάθε μέρα με την γραφειοκρατία του δημοσίου, στην Ελλάδα λόγο δουλειάς, και από υπομονή γαϊδάρου χάχα….

Και ξεκινάμε πάρε τέσσερα χαρτιά να συμπληρώσεις. Δυο διπλά. Τα δυο ήταν σε Ρωσικά και Αγγλικά. Τα άλλα δυο μόνο ρώσικα. Τελειώνω με τα δυο και ζητώ αν έχουν στα αγγλικά τα άλλα δυο. Περιμένω και μου λένε Ντα-Ναι…ωραία λέω και τα παίρνω!!! Αμέσως κατάλαβα ότι έβλεπα γραμμένο σε χαρτί η Γερμανικά η κάτι άλλο.!!!

Απορώ και βλέπω να γελούν και κάτι να λένε δείχνοντας με. Ωραία λέω αρχίσαμε, μάλλον θέλουν ρούβλια, αλλά θα πάρουν το τρίτο και μακρύτερο.. αρχίζω να συμπληρώνω ότι γούσταρα, και ότι μπορούσα να καταλάβω τι μπορεί να εννοεί ο ποιητής. Μου έσκισε το χαρτί τρεις φορές για να το ξαναγράψω!!!! Και μετά από μια ώρα που γινόταν μόνο αυτό το πράγμα, τους σπάω τον τσαμπουκά. Εγώ ήμουν διαθέσιμος να κάτσω και καμιά μέρα γράφοντας και αυτοί να σκίζουν κανένα πρόβλημα.

Ο μπάτσος νευριασμένος μου δείχνει ένα σημείο να πάω με το χαρτί. Όντως εκεί είχαν γραμμένο ένα παράδειγμα στα αγγλικά πως μπορείς να συμπληρώσεις το χαρτί. Το γράφω σε δυο αντίτυπα και τους το πάω. Πέφτουν οι σφραγίδες και μου δείχνουν τον δρόμο για το Ρωσικό έδαφος. Τρεις ωρίτσες έτσι για πλάκα έφαγα εδώ, αλλά το έχω ξεχάσει, γιατί είμαι εδώ!!! Στόχος που πριν κάμποσους μήνες απλά διάβαζα σε βιβλία και αναρωτιόμουν θα φτάσω ποτέ εκεί; Τις ώρες εδώ στα σύνορα, εντύπωση μου έκανε, τα εκατοντάδες <<κοράκια>> που πετούσαν από πάνω μας και είχαν μαυρίσει τον ουρανό!!!

[magelanos 1]

Εκεί τα χρειάστηκα λίγο, γιατί τέτοιο σκηνικό μόνο σε ταινία θρίλερ είχα δει. Βάζω γάντια, κράνος και διασχίζω τα λίγα μέτρα μέχρι να βγω στον δρόμο. Εκεί λόγο ότι ήμουν ο μόνος με την μηχανή, άρχισαν να με χαιρετούν και να με φωτογραφίζουν οι Ρώσοι που έμπαιναν Ουκρανία. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφτασα μέχρι εδώ και οδηγώ την μηχανή μου σε αυτήν την τεράστια χώρα!!! Ο δρόμος Α142-Ε381 από καλώς σε μέτριο αλλά και κακό.

Ήρθε η κρίσιμη στιγμή να βάλω βενζίνη!!! Το κρίσιμο σε αυτή την φάση είναι αν τα ρούβλια που άλλαξα στη Ουκρανία είναι εντάξει. Σταματώ σε ένα παλιό σχετικά βενζινάδικο, με τις αντλίες άλλης περασμένης εποχής!!! Σταματά και Ρώσος με μια τσοπερια.. χαιρετά και τον αφήνω να γεμίσει να δω πως!!! Ανοίγει την τάπα του ρεζερβουάρ βάζει την αντλία, και πάει μέσα. Βγαίνει πατά ένα κόκκινο κουμπί στην αντλία και γεμίζει. Ανοίγω την τάπα παίρνω την αντλία πατώ το κόκκινο κουμπί αλλά δεν!!! Μου δείχνει να πάω μέσα.. ααααα κατάλαβα πρώτα η πληρωμή.

Πάω και λέω το κλασικό δείχνοντας τις παλάμες τω χεριων!!!10λιτρ και δίνω 1000 ρούβλια με την ψυχή στο στόμα. Το παίρνει το κοιτά και μου δίνει ρέστα.. ουφ… ξελάφρωσα τα λεφτά είναι οκ. Βάζω βενζίνη και φεύγω. Βγαίνω στον αυτοκινητόδρομο Μ2. σαφώς καλύτερα τα πράγματα. Φτάνω στην πρώτη πόλη στην Ρωσία που είχα κλείσει να διανυκτερεύσω.



20:00 η ώρα και είμαι στην πόλη Orel. Βγάζω το χαρτί με την κράτηση, και ανοίγω GPS. Ευτυχώς έχει την οδό και ξεκινώ. Μετά από λίγα λεπτά φτάνω σε κεντρικό πεζόδρομο.

Παρκάρω και βρίσκομαι έξω από ένα κτήριο δεν γράφει ξενοδοχείο, αλλά μπορώ να πω ότι μοιάζει. Τα βλέμματα των Ρώσων περαστικών πέφτουν στην μηχανή και κοιτούν. Το κτήριο έμοιαζε με το ΙΚΑ της γειτονιάς σας. Έξω στην είσοδο ήταν δυο Ρώσοι σφιχτηδες και έκαναν τσιγάρο. Πω ρε που έπεσα πάλι; Σε γιάφκα; Πλησιάζω δειλά και ρωτώ Σαλουτ hotel;; ΝΤΑ-ΝΤΑ κοφτά και ξεκάθαρα… παίρνω τα πράγματα από την μηχανή και πλησιάζω την ρεσεψιόν. Άλλο σκηνικό εδώ!!! Αμέσως ήταν σαν να διακτινιστηκα στον χρόνο και βρισκόμουν στα γραφεία της KGB.

Η υποδοχή γίνετε από δυο χοντρές σταλινικές μεσήλικες κυρίες με αυστηρό αγέλαστο ύφος. Αφού μου πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί σαν πρώτο καλούπι για να φτιαχτούν οι μπαμπουσκες χάχα… δίνω το διαβατήριο και την κράτηση του ξενοδοχείου. Πάλι κάτι ζητούσαν και δεν καταλάβαινα. Τα βγάζω όλα τα χαρτιά και όντως ήθελαν το χαρτί από τα σύνορα που μπήκα. Γράφουν σε χαρτί το νούμερο δωματίου και την ώρα του πρωινού. Παίρνω το κλειδί και πάω στο ασανσέρ όροφος 5ος το ασανσέρ παμπάλαιο αλλά πολύ γρήγορο, με απότομο φρενάρισμα και το αίμα να φτάνει με βίαιο τρόπο στο κεφάλι!!! Πάλι καλά που σταμάτησε και δεν βρέθηκα στην ταράτσα.

Ένας τεράστιος διάδρομος ξεδιπλώνετε μπροστά μου. Περπατώ πάνω σε μπορντό χαλί και οι τοίχοι σε παστέλ χρώματα.



Φτάνω στο 507… βάζω κλειδί δεν ανοίγει ωχ!!! λάθος λές;; Θα βγει κανένας μεθυσμένος ρώσος και την γα#####με!!! Ευτυχώς δίνω μια καλή σπρωξιά και μπαίνω.

[magelanos 1]

Μια μυρωδιά κλεισούρας την είχε και πάω κατευθείαν στο παράθυρο, σφραγισμένα τα παράθυρα δεν άνοιγαν. Μόνο μια τρύπα ψηλά στο τζάμι για εξαερισμό. Λοιπόν έχουμε και λέμε.. μονό κρεβάτι εισα που χωρούσε ένα άτομο ταπετσαρία ξεφτισμένη στους τοίχους, πρίζες που δεν θα έβαζες τίποτα να φορτίσεις με κίνδυνο να ρίξεις σε συσκότιση όλη την πόλη, και τουαλέτα όλα τα λεφτά!!!!!





Και το έχω πληρώσει 50 ευρώ!!! Εντάξει καταλαβαίνω είναι το μοναδικό τουρίστες δεν έχουν και γιατί άλλωστε; Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να δει κάποιος, απλά θα κοιμηθώ μια νύχτα είναι θα περάσει. Επόμενη σκέψη να βγω έξω, και λόγο περασμένης ώρας πρέπει να βρω να φάω κάτι. Περπατώ στον κεντρικό πεζόδρομο, αλλά τίποτα δεν φαίνεται να είναι ανοικτό. Δεν υπάρχουν και εστιατόρια. Μόνο κάτι μπαρ που μάλλον σερβίρουν και φαγητό αλλά μπες τώρα και ζήτα. Συνεχίζω ποδαράτο όλο και ποιο πολύ κόσμο βλέπω να περπατά, και αρκετές όμορφες γυναίκες να κάνουν την βόλτα τους.

[magelanos 1]

Πολύ γρήγορες στάσεις για φωτογραφία και βγαίνω σε κεντρικό δρόμο δεν βρίσκω κάτι. Ξανά χάνομαι μέσα στα στενά και για καλή μου τύχη πέφτω σε ένα μαγαζί τύπου γρήγορου φαγητού. Ευτυχώς είχε βιτρίνα και έβλεπα τα φαγητά. Είχε κάτι μαγειρευτά, αλλά αμέσως έπεσα στα εύκολα και σίγουρα. Πείρα τρία κομμάτια από διαφορετικές πίτσες και άραξα.. 200rub πλήρωσα περίπου 5 ευρώ.. την έκανα ταράτσα και συνήρθα κάπως. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, αλλά πριν μπω αράζω λίγο σε παγκάκι έξω να χαζέψω την νεολαία.

Έβλεπες νέα παιδιά γυναίκες και άντρες με ένα μπουκάλι στο χέρι μπύρας ποιο πολύ και κάθονταν έξω στο κρύο (για μένα) και τα έλεγαν, έκαναν πλάκα. Αυτή ήταν η φθηνή διασκέδαση τους. Άλλοι πιτσιρικάδες με σκειτ-μπορτ έκαναν βόλτες πάνω κάτω δείχνοντας τις τεχνικές τους με σκοπό να εντυπωσιάσουν τα κορίτσια. Εγώ με φόντο το ξενοδοχείο, και τους ταρίφες που είχαν κυκλώσει την μηχανή χαζεύοντας την, αποχωρώ και πάω για ύπνο..

[magelanos 1]

7-8-11-ΚΥΡΙΑΚΗ (RU-Moscow 360χιλ)

Το βράδυ πρέπει μα έβρεξε γιατί η πρώτη ματιά από το παράθυρο αυτό μαρτυρούσε. Το καλό είναι ότι δεν βρέχει. Ετοιμάζομαι και πάω για πρωινό. Η αίθουσα πρωινού ήθελε καλό ψάξιμο για να την βρεις αλλά και πολύ γέλιο όταν την είδα. Περιγραφή: Τεράστια αίθουσα με τραπέζια, και στο βάθος εξέδρα θεάτρου, η ομιλίας σε συνέδρια. Τα τραπέζια ήταν με τραπεζομάντιλο πράσινο σαν τσόχα, δηλαδή σαν να ήμουν σε χαρτοπαικτική λέσχη.

Η αποκορύφωση ένα κασετόφωνο που έπαιζε δυνατά ρώσικα τραγούδια, και στο ταβάνι κρεμόταν ντισκομπαλα!!! Ο Στιβ Ντουζος και Στάθης Ψάλτης στην ταινία τα τσακάλια θα ζήλευαν τέτοιο σκηνικό…
Ξεκινώ μαζεύω πράγματα και βάζω αδιάβροχα, για να είμαι σίγουρος. Σήμερα θα φτάσω στην πρωτεύουσα Μόσχα. 10:40 αναχωρώ και βγαίνω στον αυτοκινητόδρομο Μ2.

[magelanos 1]

Ο δρόμος παρουσίαζε πολλές εναλλαγές. Από κακή άσφαλτο και αρκετές διαβάσεις πεζών μέχρι αρκετά καλό οδόστρωμα χωρίς προβλήματα. Στάση μόνο για βενζίνη να φτιάξω φραπέ σάντουιτς και να βγάλω αδιάβροχο, γιατί μάλλον δεν θα βρέξει, και ξανά στον δρόμο. Πολύ μεγάλη προσοχή ήθελε, και να μην αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες λόγο αναστροφής στο αντίθετο ρεύμα.





Δηλαδή αν κάποιος ήθελε να περάσει στο αντίθετο ρεύμα δεν είχε έξοδο που να σε βγάζει σε αυτό. Το θέμα το έλυναν με μια εσοχή του δρόμου στο αριστερό ρεύμα ταχείας κυκλοφορίας!!! Εκεί που εσύ πήγαινες με πολλά, αν ο μπροστινός σου αποφάσιζε να αλλάξει ρεύμα ελάττωνε ταχύτητα και έμπαινε σε αυτό το κομμάτι μέχρι να βρει άδειο το ρεύμα για να μπει. Το αποτέλεσμα ήταν ότι εσύ έλεγες τον δεσπότη Παναγιώτη, που από τύχη δεν καρφώθηκες πάνω του, η απλά δεν προλάβαινες και τον έπαιρνες παραμάζωμα..

Όπως και έγινε μπροστά στα μάτια μου ένα τέτοιο τροχαίο. Και δεν ήταν το μόνο!!! Πλησιάζοντας στην Μόσχα πέφτω και σε κίνηση λόγο έργων. οι ρώσοι οδηγοί είναι ανυπόμονοι και επικίνδυνοι.

Έβγαιναν κάτι τύποι με τα θηριώδες τζιπ εκτός ουράς και οδηγώντας στο χωμάτινο κομμάτι του δρόμου προσπερνούσαν πολλούς κολλημένους στην ουρά λόγο έργων. Εγώ έβαζα αλαρμ και περνούσα με πολύ προσοχή ανάμεσα.

Μέχρι να μπω στην πόλη επτά τροχαία είχα μετρήσει!! Σταματώ ανοίγω το GPS και βάζω την διεύθυνση του ξενοδοχείου. Είναι 10χιλ έξω από το κέντρο. Εδώ είναι που τα έπαιξα και είχα ιδρώσει από τον φόβο μην με πατήσει κανείς. Δεν τους ένοιαζε τίποτα, ότι ήθελε έκανε ο καθένας χωρίς να υπολογίζει τον άλλον. Και σίγουρα είδα τα περισσότερα οχήματα με φιμε τζάμια, από οπουδήποτε αλλού. Με πολύ προσοχή και χαμηλές ταχύτητες, ακλουθώντας τα λεωφορεία που παγαίνανε σιγά, φτάνω στο ξενοδοχείο. 17:15 έφτασα…

[magelanos 1]

Το είχα δει στο ιντερνέτ από Αθήνα και είχα πάρει μια γεύση, αλλά από κοντά πραγματικό μεγαθήριο!!! Βρίσκω το παρκιν, και ψάχνω να δω που θα παρκάρω. Αμέσως εμφανίζεται παρκαδόρος και μου δείχνει που να παρκάρω και κάθετε. Μου μιλά στα Ρωσικά και θέλει λεφτά μάλλον.. δεν μπορώ να καταλάβω και βγάζω στυλό γράφει 1200rub τι λες ρε φουστη μου τόσα λεφτά; 400rub την βραδιά, και έχω κλείσει για τρεις. Τσαντισμένος και ελαφρωμένος από ρούβλια προσπαθώ να πάω στην ρεσεψιόν.

Τα μέτρα αυστηρά στις εισόδους του ξενοδοχείου, είχαν μηχάνημα που περνούσες όπως στα αεροδρόμια. Αφού φτάνω δίνω το βαουτσερ και διαβατήριο. Μου δίνει μια κάρτα σαν κλειδί και άλλη μια που θα την είχα μαζί μου για να την δείχνω στους σεκιούριτι που ήταν στα ασανσέρ. Αλλιώς δεν σε αφήνουν να πας σε κανένα όροφο δωματίων αν δεν είχες την κάρτα.

Αυτή την χρησιμοποιείς για την είσοδο στην αίθουσα πρωινού. Το δωμάτιο βρίσκονταν στον ένατο όροφο. Φτάνοντας εντάξει ήταν κάτι παραπάνω απ’ότι περίμενα.
Η θέα τρομερή από το παράθυρο ηχομόνωση απίστευτη, και τα πάντα όλα.







Γεμίζω μπανιέρα και αράζω να χαλαρώσω, μέχρι που με πείρε ο ύπνος εκεί για μια ώρα. Μετά αποφασίζω ότι πρέπει να φάω κάτι. Βόλτα δεν πρόκειται να πάω, οπότε ετοιμάζομαι για μια περιήγηση στο ξενοδοχείο, γιατί μιλάμε για ότι ήθελες το είχε μέσα. Από μαγαζιά, μπαρ, και εστιατόρια, τα έβρισκες εκεί χωρίς να βγεις έξω να πας πουθενά. Κάθομαι στο εστιατόριο, που ήταν μπουφέ. Παίρνω μια σούπα ρώσικης κουζίνας και μπιφτέκια με βραστές πατάτες, και σαλάτα. Μπορώ να πω ότι ήταν όλα γευστικά και τέλεια. Ανεβαίνω στο δωμάτιο φτιάχνω καφεδάκι και αράζω…

[magelanos 1]

8-8-11-ΔΕΥΤΕΡΑ:

Οι ακτίνες του ηλίου προσπαθούν με βίαιο τρόπο, να διαπεράσουν τις σκούρες κουρτίνες του δωματίου. Αυτό σημαίνει ότι η μέρα μου σήμερα θα είναι ότι καλύτερο για να γνωρίσω την Μόσχα. Πάω στην αίθουσα πρωινού, δείχνω την κάρτα και μπαίνω. Με απογοήτευση βλέπω να γίνετε χαμός από γιαπωνέζους τουρίστες. Είχαν κατακλείσει τον χώρο, να κάνουν φασαρία, και να φωτογραφίζουν τα πάντα. Ακόμα και τα φαγητά!!!! Βρίσκω ένα τραπέζι και κάνω μια γύρα τον τεράστιο οβάλ μπουφέ.

Κάνω συνάλλαγμα από μηχάνημα αυτόματης ανάληψης, και βγαίνω έξω από το ξενοδοχείο. Η στάση του μετρό είναι μπροστά μου. Παίρνω την απόφαση να περπατήσω, γιατί δεν έχω μελετήσει καθόλου πώς να χρησιμοποιήσω το μετρό, τα πάντα είναι στα Ρωσικά και θα τα έβρισκα σκούρα. Υπολόγισα χωρίς τον ξενοδόχο όμως.

Εδώ οι αποστάσεις είναι πραγματικά απίστευτες. Το ξενοδοχείο από το κέντρο είναι στα 10χιλ. Αποτέλεσμα τραγικό αφού έφτασα στο κέντρο μετά από δυο ώρες εξαντλητικού περπατήματος. Και όταν λέω κέντρο εννοώ την ποιο πολυσύχναστη μεριά της πόλης. Το Κρεμλίνο και την κόκκινη πλατεία. Λόγο εξάντλησης αράζω στα σκαλοπάτια του Καθεδρικού του Καζαν.



Αυτός ο μικροσκοπικός ναός είναι αντίγραφο του ναού που κατεδαφίστηκε το 1936. Ο αρχικός χτίσθηκε το 1637 και στέγαζε την εικόνα της Παναγίας του Καζαν. Αυτή η εικόνα είναι πολύ σημαντική καθώς είχε συνοδέψει τον ηγεμόνα Νμιτρι Ποζαρσκι στην νικηφόρα εκστρατεία του εναντίων των Πολωνών εισβολέων 25 χρόνια νωρίτερα. Τώρα η εικόνα της Παναγίας είναι αντίγραφο, και η πραγματική έχει μεταφερθεί στην Αγία Πετρούπολη στις αρχές του 19ου αιώνα.

Δίπλα ακριβώς από εδώ, βρίσκεται η Πύλη της Ανάστασης. Η πύλη με τους κόκκινους δίδυμους πύργους, με τους πράσινους πυραμοειδής οβελίσκους στην κορυφή, ξαναχτίσθηκε το 1995 με πρότυπο την αντίστοιχη πύλη του 1680 που βρίσκονταν στον ίδιο σημείο. Μέσα από την πύλη βρίσκεται το μικρό πολύχρωμο παρεκκλήσι της Ιβιριανης Παρθένου, που κτίστηκε αρχικά στο τέλος του 18ου για να στεγάσει μια εικόνα. Όταν ο τσάρος έρχονταν στη Μόσχα, επισκεπτόταν πρώτα το ιερό πριν εισέρθει στο Κρεμλίνο.

Το τεραστίων κόκκινο κτήριο του Μουσείου Ιστορίας της Μόσχας βρίσκεται μπροστά μου, και συνεχίζω να περπατώ στην αχανής Κόκκινη Πλατεία. Δεξιά μου το Μαυσωλείο του Λένιν το οποίο δεν ήταν επισκέψιμο, γιατί είχαν περιφράξει ένα μεγάλο μέρος της πλατείας γιατί θα γίνονταν κάποιο φεστιβάλ και έκαναν ετοιμασίες. Πίσω από το Μαυσωλείο ξεχωρίζουν τα τοίχοι του Κρεμλίνου, με τον Πύργο της Γερουσίας, και το κτήριο της Γερουσίας με την θολωτή ροτόντα και την Ρωσική σημαία να ανεμίζει πάνω σε αυτήν.

[magelanos 1]

Ποιο κάτω είναι άλλος ένας πύργος των τειχών, ο Πύργος του Σωτηρος. Ύψους 70μ ήταν η παλιά κύρια είσοδος του Κρεμλίνου. Και έφτασα στο ποιο γνωστό κτήριο, έμβλημα της πόλης θα έλεγα. Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Βασιλείου. Κτισμένος κατόπιν εντολής του Ιβαν του Τρομερού για να γιορταστεί η κατάληψη το 1552 του Καζαν, απόρθητου φρουρίου των Μογγολων. Ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, και καθόλου τυχαίο, η ουρά εκατοντάδων μέτρων από επισκέπτες καθημερινά. Απλά κάθισα σε ένα σημείο με ίσκιο και δεν χόρταινα να τον βλέπω. Σε ουρά δεν είχα το κουράγιο να περιμένω για να δω τον εσωτερικό χώρο.

[magelanos 1]

Αποφασίζω να κάνω τον γύρο των τειχών του Κρεμλίνου. Βρίσκομαι από την πλευρά του ποταμού Μοσκβα-Mockva. Δεκαεννέα πύργοι δεσπόζουν στα τοίχοι του Κρεμλίνου. Ο καθένας έχει κάποιο όνομα, αλλά υπάρχουν και δυο ανώνυμοι πύργοι. Φτάνω στον Μυστικό Πύργο. Είχε ένα πέρασμα που οδηγούσε στον ποταμό. Χρησίμευε στον ανεφοδιασμό σε νερό σε περιόδους πολιορκίας. Φτάνοντας στον Πύργο-Πανοπλιών βρίσκομαι στους Κήπους Αλέξανδρου. Κόσμος πολύς, να ξεκουράζεται στον ίσκιο των δέντρων, στα παγκάκια και στο γκαζόν ξαπλωμένοι. Λέω να ξεκουραστώ λίγο και να συνεχίσω αργότερα την βόλτα μου.