Επιστρέφω στην πανσιόν και μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Θοδωρή (Teo71) του λέω αν μπορεί να βρει που είναι τα κεντρικά της BMW στο Μόναχο για να πάω να δουν εκεί την μηχανή. Μετά από λίγο μιλάμε πάλι και λέει ότι μίλησε με τους γερμανούς λέγοντας την περίπτωση μου, και κλίνοντας ραντεβού για αύριο στις 14:00 το μεσημέρι. Η ερώτηση του Θοδωρή θα προλάβεις; Ξέροντας ότι είμαι 500χιλ μακριά. Χάχα.. και καφέ θα προλάβω να πιω. Καλά ρε να είσαι εκεί έτσι; Ναι φιλαράκι σ’εχαριστω και θα μιλήσουμε από Μόναχο.
25-8-11-ΠΕΜΠΤΗ (D-Rosenheim 603χιλ)
Πάω σε μια αίθουσα που είχαν για πρωινό, με το νούμερο του δωματίου μου πάνω σε τραπέζι. Κάθομαι, ήταν όλα έτοιμα. Εντύπωση μεγάλη (δεν παίζονται οι Γερμανοί) που είχε ένα μεγάλο πλαστικό αυγό στο τραπέζι. Ρε τι είναι αυτό πλαστικό!!! Μου κάνουν πλάκα; Το παίρνω για να δω και αυτό άνοιγε, και μέσα ήταν το αυγό!!! Δηλαδή ήταν θήκη αυγού με φενιζολ μέσα για να το κρατά ζεστό. Εντάξει τώρα τι να λέμε!!! 9:00 βάζω μπρος την μηχανή και ξεκινώ.
Βγαίνω πάλι στον αυτοκινητόδρομο Ε40-Α4 ανεβάζω ρυθμό, σταθερά καρφωμένα στο κοντέρ 190+…
Χρησιμοποιώντας τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας όπως, Ε441-Α72 μέχρι Ηοf. Μετά με Α93 περνώ το Regensburg, στάση μόνο για βενζίνη καφέ, και κάτι φαγώσιμο.. Με τον Ε45-Α9 μπαίνω Μόναχο.
Βάζω στο GPS την οδό Frankfurterring 29 και σε λίγα λεπτά είμαι έξω από τις τεράστιες εγκαταστάσεις, BMW έκθεση και σέρβις για μηχανές. Όπως είπα στον Θοδωρή χθες θα ποιο και καφεδάκι. 531χιλ και έφτασα 30λ ποιο νωρίς. Σερβίρουν ένα εσπρεσακι στην αίθουσα υποδοχής. Λοιπόν από εδώ έχει μια μεγάλη επιφάνια με τζάμι, όπου ο πελάτης περιμένοντας, βλέπει τις εργασίες που του κάνουν στην μηχανή!!!
Το προσωπικό του συνεργείου σκέτοι γιατροί, μέχρι και γυναίκα εργάζεται στο σέρβις. Με φωνάζουν μετά από λίγο, ένας υπεύθυνος με πάει στην μηχανή για να την βάλω στο χώρο του σέρβις. Ανάβω και παίρνει τα χαρτιά με τα αποτελέσματα από τον εγκέφαλο στην Πολωνία. Γυρίζει μια το κλειδί και μου σβήνει την μηχανή. Πρόβλημα… μου λέει!!! Τέλος η μονάδα ABS δεν γίνεται τίποτα μόνο αλλαγή. Πόσο; 1700 ευρώ και δεν την έχουν!!! Θέλουν τρεις μέρες τουλάχιστον για να έρθει. Καλά κρασιά, να είστε καλά και για σας!!! Μου δίνει τα χαρτιά και ετοιμάζομαι ξενερωμένος να φύγω.
Συναντώ και ένα ζευγάρι Ελλήνων που είχαν πάει Σκοτία με μηχανή. Σταμάτησαν για να αλλάξουν μια λάμπα στο BMW 1200RT που είχαν. Τα είπαμε λίγο και τους αποχαιρέτισα..
Η διανυκτέρευση σήμερα θα εξαρτηθεί από την πόλη, που θα έχει μαγαζί με την γνωστή αλυσίδα για εξοπλισμό αναβατή Louis. Εδώ που βρίσκομαι έχει, αλλά δεν θέλω να καθυστερήσω άλλο μέσα σε μια μεγαλούπολη. Και η πόλη αυτή είναι 50χιλ περίπου από εδώ το Rosenheim-Ροζενχαιμ. Βάζω στο GPS την διεύθυνση του καταστήματος και ξεκινώ. Εντάξει δεν ήθελα και πολύ έφτασα μέσα στην απίστευτη ζέστη του μεσημεριού.
16:30 παρκάρω έξω από το Louis. Μεγάλο μαγαζί με τα πάντα. Βρήκα τις μπότες που ήθελα και έτοιμος πάλι προς αναζήτηση ξενοδοχείου. Βρίσκω ένα με 50 ευρώ και δωμάτιο σοφίτα. Τέλειο και χωρίς πολύ ψάξιμο και ταλαιπωρία. Κουμάντο κάνει το στομάχι τώρα, χωρίς άλλα περιθώρια αναβολής. Κατευθείαν στο κέντρο για φαί.
Τι άλλο από δυο πίτες αραβικές, ξεχειλισμένες από κεμπάπ και σαλάτα. Τα πάντα όλα λέμε….
Βολτουλα για να χωνέψω στα γύρω δρομάκια της πόλης, με προσόψεις κτηρίων σε ωραία χρώματα, που σου εξιτάρουν καλαίσθητα τις κωρες των οφθαλμών!!!
Και όπως κάθε πόλη μικρή και μεγάλη στην Βαυαρία, σέβεται τις παραδόσεις τις, έτσι κ’εδώ πέφτω σε γιορτή μπίρας. Έβλεπα πολύ κόσμο να κυκλοφορεί με παραδοσιακή ενδυμασία, και πήγα. Σε κάποιο σημείο της πόλης έπεσα στην γιορτή. Φανταστικά!!!
Τελος για σημερα..
26-8-11-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (IT-Castelfranco Veneto 397χιλ)
9:00 μια ακόμη ζεστή μέρα ξεκινά. Α93-Ε45 αυτοκινητόδρομος, και γρήγορα έχω μπει Αυστρία, με κατεύθυνση το Innsbruck. Στάση για βενζίνη και καφέ, με θέα τα επιβλητικά βουνά των Αυστριακών άλπεων.
Μετά με Α13-Ε45 περνώντας το Μπρενερο τουνελ βρίσκομαι σε Ιταλικό έδαφος. Α22-Ε45 προς Bolzano και μετά Trento. Από εδώ παίρνω τον επαρχιακό 47 και αποκτά ποιο σφιχτό οδηγικο ενδιαφέρον η πορεία μου. Με όμορφα χωριά σε απόκρημνες πλαγιές, και ποτάμια.
Βγαίνω στον 53, για να καταλήξω στο πασίγνωστο σ’εμενα Castelfranco Veneto. 14:00 παρκάρω έξω από το ξενοδοχείο που επιλέγω πάντα, το Albergo Roma hotel της αλυσίδας Best Western.
Με 60 ευρώ το υπέρ-λουξ δωμάτιο τα αξίζει τα λεφτά του στο κέντρο της πόλης. Φεύγω με τα πόδια λίγο έξω από την πόλη στο μαγαζί που όλο και κάτι ψωνίζω, από εξοπλισμό ένδυσης για μηχανή. Η ζέστη απίστευτη και την είχα ξεχάσει τόσο καιρό. Φτάνοντας εννοείτε πως στο μυαλό μου είχα βάλει να πάρω ένα κράνος δεύτερο. Δεν ήξερα όμως τι!!!
Τελικά κατέληξα σε X-Lite GP σειρά 802 - 380 ευρώ. Αν δεν κάνω λάθος στην Ελλάδα το βρίσκει κανείς στα 600 ευρώ. Τελειώνοντας απέναντι από εδώ ήταν γνωστή αλυσίδα φαστ φουντ και έκατσα να φάω.
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο, αφήνω το καινούριο μου κράνος και κατεβαίνω για την τελευταία βόλτα, στην πόλη, και για έναν καφέ πριν πω καληνύχτα…
Καληνυχτα....
27-8-11-ΣΑΒΒΑΤΟ (IT-Venetia 45χιλ)
Το καράβι αναχωρεί στις 14:00 έχω αρκετό χρόνο και λίγα χιλιόμετρα να διανύσω. Οπότε βγαίνω για τον τελευταίο καπουτσίνο στο Castelfranco. Παίρνω την μηχανή από το παρκινγκ, και διανύω τα 20μ δρόμου, μέχρι την κύρια είσοδο του ξενοδοχείου, που είχα αφήσει τα πράγματα για να φύγω. Περνά ένα περιπολικό εκείνη την στιγμή, ανάβει φάρο και μου κορνάρει!!! Αγνοώντας σταματώ στην είσοδο του ξενοδοχείου. Κάνει αναστροφή και παρκάρει δίπλα μου. Αρχίζει μια Ιταλίδα μπατσινα γιατί δεν φορούσα το κράνος!!!
Άρχισα να εξηγώ ότι η απόσταση που διάνυσα ήταν γελοία για να φορέσω το κράνος. Εντάξει με τα πολλά μου έκαναν συστάσεις, και να μην το ξανακάνω οκ!!! Ξεκινώ μετά από την μικρή περιπέτεια, και οδηγώ στον επαρχιακό 245 με κατεύθυνση το λιμάνι της Βενετίας. Φτάνοντας είχε μια κινητικότητα έντονη με τον κόσμο εδώ και εκεί. Βγάζω εισιτήριο για Ηγουμενίτσα, γιατί βαριέμαι το ταξίδι μέχρι Πάτρα. Θα επισκεφτώ και κάτι φίλους στα Ιωάννινα όπως κάνω πάντα όταν επιστρέφω από τα ξένα.
Μπαίνω στο καράβι και πιάνω θέση καναπέ σε παράθυρο. Κόσμο δεν έχει ευτυχώς, γιατί φεύγουν δυο καράβια με διαφορά μισής ώρας. Το πλοίο ξεκινά κ’εγω κολλημένος στο παράθυρο να βλέπω έξω την Βενετία.
Τα μάτια μου μπορεί να έβλεπαν τα κάθε λογίς αμέτρητα πλοιάρια να πηγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά το μυαλό είχε χαθεί ήταν αλλού.
Πραγματικά το έζησα όλο αυτό η μήπως ήταν όνειρο και μόλις ξύπνησα;
…..Αφιερωμένο στην μνήμη δυο φίλων…..
ΠΑΝΟΣ (PanVas) και ΝΩΝΤΑΣ
Eξαιρετικη περιγραφη,απιθανες φωτο!!
:ZZZ:
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση